ล่ามรัก

ตอนที่9

คิมหันต์ตื่นมาและพบว่าหมาของเขานอนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่ที่ปลายเตียง เขาชายตามองอย่างไม่แยแสและเข้าห้องน้ำไปทำธุระตามปกติ

เมื่อออกมาเธอก็ยังสั่นอยู่อย่างเห็นได้ชัด เขาจึงกดเบอร์ภายในโทรสั่งงานสั้นๆ ตามเคย

"ตามหมอ"

ปริมเป็นไข้สูงมาก เธอถูกฉีดยาเพราะคงลุกขึ้นมาทานยาเองไม่ได้ คิมหันต์เลยให้หมอฉีดยาคุมให้เธอด้วยซะเลย 'ฉันไม่ให้ลูกของฉันเกิดกับเธอแน่'

"พี่โปรดช่วยน้องด้วย!! " ปริมเอาแต่เพ้อถึงพี่ชาย คิมหันต์ได้ยินแล้วอารมณ์เสีย เขาจึงสั่งให้ป้าอ้วนมาดูแลเธอต่อ

ชายหนุ่มเดินออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ภายในไร่แห่งนี้ เขาทำไร่ไม่ใช่เพื่อธุรกิจแต่อย่างใด หากแต่เพราะชอบบรรยากาศ มันเป็นไร่ที่มีอยู่ก่อนแล้วและเขาซื้อไว้ทั้งหมดเพียงเพราะต้องการปลูกบ้านสักหลังตรงนี้ คนงานก็ยังเป็นคนเดิมที่เคยทำอยู่ก่อน ผลผลิตก็ยังส่งขายปกติ คิมหันต์ไม่สนเงินอันน้อยนิดที่ได้จากไร่เลยด้วยซ้ำ ผลผลิตแต่ละปีของที่นี่เขาใช้เวลาหาแค่15นาทีก็ได้แล้ว

เมื่อเขาเห็นว่าเงินเดือนคนงานที่นี่ช่างน้อยนิด คิมหันต์ก็เพิ่มให้อีก4เท่าของเงินเดือนเก่า โดยส่วนใหญ่ก็เอาเงินจากไร่นี่แหละมาเป็นค่าใช้จ่ายวนเวียนในตัวของมันเอง พวกคนงานดีใจมาก พวกเขาจึงรักคิมหันต์อย่างยอมถวายหัวได้กันเลยทีเดียว

ยิ่งเงินดี คนงานยิ่งขยัน ทำนอกเหนืองานตัวเองโดยเต็มใจและไร่ก็พัฒนา เม็ดเงินก็ยิ่งเพิ่มพูน

อยู่ที่นี่คิมหันต์รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง ทุ่งโล่งๆ มันทำให้สมองเขาปลอดโปร่ง ถึงจะมีคิดถึงยัยน้องบ้าง แต่ก็คิดแต่ในตอนที่เธอมีความสุข

"เป็นยังไงบ้าง" คิมหันต์ที่เพิ่งเดินกลับเข้าบ้านถามป้าอ้วน

"ไข้ลดแล้วค่ะ เพิ่งทานข้าวต้มเสร็จเมื่อกี้นี้เอง" เธอบอก

คิมหันต์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาไม่ใส่ใจปริมนักหรอก แค่ไม่อยากให้มาตายทำบ้านเขาหมองก็เท่านั้น

บอกว่ามาพัก แต่ด้วยทำงานทุกวันจนเคยตัว คิมหันต์เลยเอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้องทำงาน เขาวางแผนสำหรับอีก5ปีข้างหน้าจากการคาดเดาด้วยสมองอันชาญฉลาด 'ธุรกิจ เริ่มก่อนดีก่อน'

เมื่อไม่มีอะไรทำจริงๆ เขาก็โทรหาแม่ที่รับปากว่าจะโทรทุกวัน

"ครับคุณแม่"

"เป็นยังไงบ้างลูก" เสียงแม่ยังไม่ดีขึ้นเลยแต่ก็ข่มใจไม่ให้ร้องไห้ออกมา

"ดีครับ" คิมหันต์ตอบ และได้ยินแม่ถอนใจหนักๆ

"ดูแลตัวเองดีๆ นะลูก" แม่เป็นห่วงเขามาก เธอไม่อาจเสียใครได้อีกแล้ว

"ผมอยู่แต่ในบ้านครับ ไม่ได้ขับรถเลยด้วย" คิมหันต์บอกย้ำให้แม่สบายใจ

"ดีแล้ว"ผู้เป็นแม่ว่า

"แล้วคุณพ่อล่ะครับ"

"พ่อเขาคุยกับเจ้าอาวาสเรื่องจะขอสร้างศาลาหลังใหม่อยู่น่ะลูก"

"อ่อ ครับ"

แล้วเขาก็คุยกับแม่เป็นนานสองนาน เสียงแม่ดูเหนื่อยล้ามาก เขาเป็นห่วงท่านจริงๆ

พอวางสายจากผู้เป็นแม่ คิมหันต์ก็กลับมานั่งพิงพนักพิงนุ่มอย่างหน่ายๆ เขาทอดมองออกไปนอกหน้าต่างใส แทบไม่อยากกลับเมืองกรุงเลยจริงๆ แต่มองได้ไม่นานเขาก็กลับมาสนใจงานต่อ ทั้งที่ก็เคลียร์หมดแล้วแท้ๆ แต่ก็ไม่วายเปิดหน้าจอขึ้นมาใหม่อีก

สายตาคมกวาดไล่ดูไฟร์งานมากมายที่จัดอย่างเป็นระเบียบ แต่ก็ต้องสะดุดตากลับไฟร์คลิปเสียวของตัวเองเสียก่อน

คิมหันต์เปิดเข้าไปอย่างไม่รีรอ ภาพเคลื่อนไหวพร้อมเสียงเริ่มดำเนินไปเรื่อยๆ เขาใจเต้นรัวจนความเป็นชายตื่นตัวตั้งแต่เริ่มคลิป

เขาพึงพอใจมาก แต่ด้วยความอัจฉริยะ จึงรู้ว่ามีมุมหนึ่งที่ขาดหายไป

กล้องขนาดเล็กถูกติดเข้ากับใบหูข้างหนึ่ง 'ใช่!! แบบนี้ล่ะ เฟอ์เฟค' มันคือมุมมองที่เป็นตัวเขา แค่คิดคนหื่นก็เนื้อตัวสั่นไปหมดแล้ว

ชายหนุ่มไปหาเธอที่ห้องนอนตรงข้ามห้องของเขา ปริมนอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มหนา ที่ห้องเปิดหน้าต่างไว้ทำให้อากาศปลอดโปร่ง

แต่คิมหันต์ไม่สนว่าเธอจะป่วยไหม เขาแค่อยากลองกล้องที่สั่งมาเมื่อชั่วโมงที่แล้วเท่านั้น

อุก!!!

ปริมตกใจตื่นเมื่อถูกคิมหันต์จูบ เขานอนทับบนร่างบางอย่างไม่ทิ้งน้ำหนักมาก ปริมที่ไม่มีเรี่ยวแรงอยู่แล้วได้แต่นอนนิ่งๆ พยายามจะเม้มปากแล้วแต่เขาแข็งแรงเกินไปจนใช้แค่ลิ้นก็เปิดปากเธอได้ ปริมปล่อยให้เขาจูบ เพราะเธอขัดขืนไม่ได้และมันก็ไม่มีอะไรแย่

เขาจูบเธออยู่เนิ่นนานแล้วถอดชุดนอนตัวบางของเธอออก

ปริมหน้าร้อนแผ่ว ไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือเพราะอะไร แล้วหน้าคมๆ ก็ซุกลงมาที่ซอกคอขาว เขาดูดเขาเลียและเธอก็รู้สึกเจ็บๆ คันๆ เล็กน้อยที่ซอกคอ แบบนี้แน่ที่ทำให้เธอมีรอยแดงทั้งตัว ปริมคิด

ลมหายใจร้อนๆ ของชายหนุ่มเป่ารดคอระหงทั้งปากก็ดูดผิวเนื้อที่คอขาวอย่างกับเสือขย้ำกวาง มือน้อยยั้งร่างหนาไว้ แต่ก็ไม่ได้ออกแรงผลักหรืออย่างใด เพราะคนใจง่ายกำลังเคลิบเคลิ้มกับแค่โดนเขาไซ้ซอกคอ

ปริมมีจังหวะหายใจไม่ต่างจากเขา คิมหันต์ที่ฝากรอยรักไว้เต็มคอลากเลียลิ้นเลื่อยลงมายังเนินอกสวย ผิวขาวผ่องเนียนใสกับสัมผัสนุ่มหนึบทำเขาแทบคลั่ง ยอดอกเม็ดเล็กเท่าลูกเกดแสนหวานอยู่บนสุดของอกตูมขนาดเท่าหัวเด็ก สีของมันอ่อนกว่าสีกลีบเนื้อเธอ แต่ชวนฝันไม่ต่างกัน

ปากร้อนขบกัดเบาๆ ที่ยอดอก

"อ้าาา" ปริมสะดุ้งสะท้านกับการกระทำของเขา ร่างบางบิดเร้าแอ่นกายให้ปากร้ายครอบดูดได้สะดวก

จ๊วฟๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงดูดกินพร้อมน้ำลายเหนียวที่เปียกชุ่มอกอวบ ลิ้นร้อนตวัดเลียรัวใส่เม็ดทับทิมจนมันแข็งเป็นไตด้วยเพราะความเสียวซ่าน

"อื้ออออ"

ปริมห้ามความรู้สึกนี้ไม่ได้จริงๆ มันช่างหวานหอม ต่อให้รู้ว่าพอเสร็จสมก็จะถูกเขาถากถาง แต่นาทีนี้ เธอไม่มีสติรู้สิ่งใดแล้ว ต่อให้เขากำลังจะฆ่าเธอ ปริมก็ยังคงเลือกนอนดิ้นรับสัมผัสร้ายนี้ต่อไป

มือหนากอบกุมอกอิ่มอีกข้าง เขาขยำเล่นอย่างมันมือ บ้างก็เอานิ้วสากมาเขี่ยเล่นบ้างบี้บีบจนร่างเล็กไหวสะท้าน คิมหันต์สลับมาดูดอกอิ่มอีกข้างบ้าง เขาลากเลียจนน้ำลายเปียกชุ่มทั้งเต้างาม ปริมขนลุกขนชัน เธออยากกอดร่งกำยำตรงหน้านี้เหลือเกิน

จ๊วฟ!!!!!

"อือออออ" ร่างบางบิดเร้า ปริมสะบัดหน้าหวานไปมาเพื่อระบายอารมณ์วาบหวาม มือน้อยกำผ้าปูที่นอนสีขาวแน่น ขาเรียวขยับส่ายไปมาเพื่อลดทอนความเสียวที่วิ่งแล่นไปถึงท้องน้อย แต่ดูเหมือนความรู้สึกนี้จะเพิ่มมากขึ้นไปอีกเมื่อเธอขยับ