ณธายุปรายตามองผู้คนภายในร้าน แค่ด้านหลังเขาก็จำได้ ว่านั่นคือภรรยาของเขาเอง แต่ชายหนุ่มหน้าตาดีที่นั่งคุยไปยิ้มไปนั่นสิ ใคร ?
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ” เสียงทักทายของพนักงาน ทำให้เขาเดินตรงไปหน้าเคาน์เตอร์เพื่อสั่งอาหาร
“รับอะไรดีคะ” แม้แต่พนักงานยังไม่รู้จักสามีของเจ้าของร้าน ความรู้สึกของเขาในตอนนี้มีแต่ความขุ่นโกรธกับไม่เข้าใจอะไรเลยทั้งนั้น
“เมนูค่ะคุณลูกค้า” เห็นเขายืนนิ่งไปนานจนผิดปกติ พนักงานจึงเลื่อนเมนูที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์มาให้ตรงหน้า
“สปาเกตตีผัดขี้เมากับน้ำเปล่าขวดหนึ่งครับ” เขาสั่งมื้อเที่ยงของตัวเองพร้อมกับจ่ายเงินเรียบร้อย
“เชิญเลือกโต๊ะนั่งได้ตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวจะมีพนักงานไปเสิร์ฟให้นะคะ นั่งด้านในหรือด้านนอกก็ได้นะคะคุณลูกค้า” พนักงานสาวผายมือไปบริเวณรอบ ๆ ร้าน ซึ่งมีลูกค้าอยู่ประปรายในตอนนี้
เขาเดินไปนั่งด้านหลังของภรรยา ซึ่งมีระยะห่างกันแค่สองโต๊ะ เสียงหัวเรา
