เขานั่งกินผลไม้หลังอาหารมื้อเที่ยง แต่แล้วเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น รอยยิ้มผุดขึ้นในทันทีที่เห็นรายชื่อคนโทรเข้า
“ครับคุณนันท์” เขาทักเสียงนุ่ม นัยน์ตายิ้มฉ่ำตามความรู้สึก
“ขอโทษที่ไม่ได้คุยด้วยนะคะ งานฉันยุ่งจริง ๆ ค่ะ ว่าแต่คุณยุมีอะไรหรือเปล่าคะถึงได้ไลน์มาหาฉัน”
“ทำไมครับผมจะไลน์หาเมียตัวเองไม่ได้เลยเหรอ” น้ำเสียงเขาเหมือนคนน้อยใจ
“เปล่าค่ะไม่ใช่อย่างนั้น ฉันคิดว่าคุณยุคงงานยุ่งอยู่”
“ก็ยุ่งครับ ผมมีเวลาแค่เที่ยงกับเลิกงานเอง งานที่นี่มันใหญ่มาก รายละเอียดเยอะ” เขาอยากจะบอกว่าที่เขาไม่ได้ติดต่อหาบ่อย ๆ ก็เพราะเขาทำงาน
“คุณเป็นผู้บริหารนะคะไม่ใช่พนักงาน” ธารินันท์ยิ้มแห้งใส่โทรศัพท์ เพราะเข้าใจว่าเขาคงไม่อยากติดต่อหาเธอบ่อย ๆ นั่นเอง
“ผู้บริหารก็ต้องทำงานเหมือนกันนะครับ”
“ฉันพูดเล่นค่ะ ว่าแต่เที่ยวทะเลสนุกไหมคะ”
“นี่คุณไปส่องไอจีผมมาเหรอครับคุณนันท์” น้ำเสียงเ
