กล้าพอมั้ย
728 Words
ตอนที่ 8
“คืนนี้เอ็งก็แค่..จะต้องช่วยข้ากับอาจารย์ทำพิธีเอาน้ำมันพรายออกจากศพ เพราะพรุ่งนี้ก็จะมีการเผาศพแล้ว..แค่นั้น” นายหาญพูดขึ้นเหมือนเป็นเรื่องง่าย
“หมายถึงศพนี้ใช่มั้ยครับพี่หาญ”
“อืม ใช่แล้ว ทำไม...เอ็งกลัวงั้นรึ”
“ก็กลัวประมาณหนึ่งครับ เพราะยังไม่เคยทำมาก่อน”
“เอาน่า..เชื่อใจอาจารย์ยอดสิวะ”
“โห!!!...แค่พี่บอกฉันก็เริ่มขนลุกแล้วเนี่ย เอ่อพี่หาญ!!!.. แล้วคนที่ตาย เขาตายเพราะอะไรหรือครับ”
“ก็ฆ่าตัวตายน่ะสิ เดี๋ยวข้าจะเล่าให้เอ็งฟัง เรื่องมันมีอยู่ว่า อีนุ่น!!...มันก็เป็นคนในหมู่บ้านข้าเนี่ยแหละ เมื่อหลายเดือนก่อนมันเคยไปทำงานเป็นสาวใช้ แล้วก็ได้ผัวคนหนึ่งรวยมาก หลังจากนั้นผัวมันก็ทิ้ง ไล่ให้มันออกจากบ้าน มันซมซานกลับมาพอหลังจากนั้นมันก็ตั้งท้องได้หกเดือน มันเสียใจมากก็เลยกินยาฆ่าตัวตายน่ะ”
“ทำไมเธอต้องคิดสั้นขนาดนั้นด้วยครับ”
“เห็นว่ามันไปทำงานเป็นสาวใช้ แล้วก็ได้เสียกับเจ้านายมั้ง เมื่อก่อนมันส่งเงินให้ยายมันตลอด ข้าก็คิดว่ามันได้ดีไปแล้ว ที่ไหนได้” นายหาญพูดด้วยความเจ็บช้ำลึก ๆ เพราะเคยหลงรักหญิงสาวคนนี้มาก่อน
“เธอเป็นคนสวยนะพี่ ดูไปดูมาผมก็คุ้น ๆ หน้าเธออยู่เหมือนกันนะ แต่ไม่รู้ว่าเคยเห็นเธอที่ไหน” ไอ้เข้มพูดขึ้นหลังจากพิจารณารูปหญิงสาวที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ โลงศพของเธอ
“แกอาจจะเคยเห็นอีนุ่นมันก็ได้ เพราะมันไปอยู่กรุงเทพฯ หลายปีเหมือนกันนะ” นพฤทธิ์มองรูปศพอีกครั้ง แต่เขาก็นึกไม่ออกอยู่ดีว่าเคยเห็นผู้ตายที่ไหน
“เอ่อพี่หาญ แล้วที่อาจารย์ยอดจะให้ผมเป็นผู้ช่วยพี่เนี่ย...ผมต้องไปปลุกศพคนตายขึ้นมาทำพิธีด้วยตัวเองเลยเหรอครับ”
“บ้ารึ!!!..ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก อาจารย์ยอดแค่ให้เอ็งเป็นผู้ช่วยข้าเฉย ๆ ”
“แล้วผมต้องช่วยพี่ยังไงบ้างครับ” นพฤทธิ์ซักด้วยความเป็นกังวล
“พออาจารย์ยอดปลุกศพผีอีนุ่นเรียบร้อยแล้ว ท่านก็จะบริกรรมคาถา จากนั้นหน้าที่ของเอ็งที่จะต้องช่วยข้าก็คือ เอาเทียนไขลนที่คางของมันไง ให้น้ำมันในสมองของมันละลายไหลลงมา คราวนี้เอ็งก็เอาถ้วยที่เตรียมมา เอามารองน้ำมันที่มันหยุดลงมายังไงล่ะ ทำได้มั้ย” ไอ้หาญพูดจบ ไอ้เข้มก็หน้าซีดเผือดทันที
“เอ็งจะเปลี่ยนใจ...ตอนนี้ก็ได้นะ ข้าไม่บังคับ”
“ไม่เปลี่ยนใจหรอกครับ แต่ว่าพวกญาติ ๆ ของผู้หญิงคนนี้จะไม่ว่าอะไรพวกเราหรือครับพี่”
“ไม่หรอก เพราะว่าเราจะทำพิธีกันตอนตีหนึ่งตีสองนู่นไม่มีใครรู้หรอก แล้วอีนุ่นน่ะ..มันไม่มีญาติที่ไหน มีแค่ยายของมันคนเดียว แล้วยายของมันก็ตาบอดอีกด้วย เอ่อลืมบอกไป เมื่อกี้อาจารย์ยอดไลน์มาบอกว่าช่วงเวลาตีสองเราจะทำพิธีกัน”
“เอ่อ..พี่หาญ แล้วค่าทำศพเนี่ย ปกติอาจารย์ยอดเค้าคิดราคาเท่าไหร่เหรอครับ” อยู่ ๆ นพฤทธิ์ก็เอ่ยถามขึ้นมา
“ก็แล้วแต่เจ้าภาพเค้าจะใส่ซองให้น่ะ ไม่ได้ระบุเป็นตัวเลขตัวเงินอะไรหรอก ส่วนยายของอีนุ่น..แกไม่ค่อยจะมีเงิน อาจารย์ข้าก็เลยรับทำศพให้ฟรี ๆ ไม่ได้คิดค่าจ้างอะไรหรอก” และเหตุผลเดียวที่นพฤทธิ์คิดได้ก็คือ ศพของหญิงสาวคนนี้ คงจะมีประโยชน์ในการเอามาทำน้ำมันพรายนั่นเอง”
“กินยาฆ่าตัวตายนี่นับว่าเป็นการตายโหงใช่มั้ยครับ..พี่หาญ” ไอ้เข้มเอ่ยถาม
“ใช่แล้ว การตายที่เกิดขึ้นโดยกะทันหันถือว่าเป็นการตายโหงทั้งนั้นแหละ”
“เธอน่าสงสารจังเลยนะครับ”
“เอ็งยังเปลี่ยนใจตอนนี้ทันนะ...ไอ้เข้ม”
“แต่ผมตัดสินใจแล้วครับ..พี่หาญ”
“เอ้า!!....ถ้าเอ็งแน่วแน่อย่างนั้นละก็ เอ็งได้น้ำมันพรายกลับไปแน่ ”
- Writer
