สายตาคนในหมู่บ้านมองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร เด็กๆหลายคนวิ่งเข้ามาหา แล้วถามว่า
“นาย รถไปไหน ทำไมเดินมา “ คนถูกพาเดินมา ค้อนออกมาทันที แล้วหันไปมองอีกทาง ก่อนจะเห็นว่ามีสายตาของชายชรา มองเธออยู่
บ้านหลังเก่าแต่ดูแน่นหนาแข็งแรง มุงหญ้าคาเป็นหลังคา มีไม้ไผ่สับเป็นซีกแล้วขัดสานเอาไว้เป็นฝาบ้าน น้ำอิงเดินออกห่างจากคุณทหาร แล้วตรงไปยังกระท่อมหลังนั้น
“สวัสดีค่ะ หนูเป็นหมอค่ะ “ ชายชราพยักหน้า แล้วทรุดตัวนั่งลง ก่อนจะกวักมือเรียก หมอให้เข้าไปใกล้
“เก่งนะ อดทนดี ที่โตมาได้ดีขนาดนี้” น้ำอิงนั่งนิ่งกับคำทักทาย ประสบการณ์ที่มีบอกได้ดีว่าท่านผู้นี้ ต้องเป็นผู้เฒ่าประจำหมู่บ้าน
“พ่อหลวงสวัสดีครับ “ นายทหารหนุ่มเข้าไปทัก แล้วมองคนข้างๆที่ไม่กลัวอะไรเลย เดินเข้าบ้านเค้าหน้าตาเฉยด้วยสายตาตำหนิ
พ่อหลวงมองทั้งสองคน ด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะบอกเด็กสาวตรงหน้าว่า “ชะตาฟ้าลิขิต วา
