Yarım Kalan

9. SAHNE – DENİZ'İN EVİ, SABAH

(Sabah olmuştur. Günün ilk ışıkları odanın içini aydınlatırken, Deniz sessizce koltuktan kalkar. Ali hala uyumaktadır. Deniz, koltuktan kalkıp mutfağa yönelir. O an, sabahın sakinliği ve ışıkları arasında, her şeyin yeniden başlayacağı bir sabaha uyanmış gibi hisseder. Mutfağa geçer ve kahvaltıyı hazırlamaya başlar. Birkaç dakika sonra, hazırladığı kahvaltıyı taşırken, Ali’nin hala uyuduğu odaya geri döner. Yavaşça içeri girer ve Ali’nin başında durur. O an, yine özlemle onu izler. Ali'nin uykusunu izlerken, yüzündeki huzur ve rahatlama Deniz’i duygusal olarak etkiler.)

(Deniz, bir süre Ali’nin başucunda sessizce durur ve onu izler. Sonra kahvaltıyı onun yanında bir yere bırakıp, tekrar Ali’ye bakarak, biraz derin bir iç çekişle başını eğer.)

Deniz (iç ses): "Her şeyin ne kadar zor olduğunu biliyorum. Ama seninle olmak… her şeyi doğru kılıyor. Bir yıl boyunca seni kaybetmek… o kadar korkutucuydu ki. Ama şimdi, senin yanında olmak, her şeyin başlangıcı gibi. Bu sabah, belki de her şeyin doğru olacağı bir sabah."

(Ali bir süre sonra hafifçe mırıldanır ve gözlerini aralar. Yavaşça gözlerini açarken, Deniz’in onu izlediğini fark eder. Yüzünde yorgun ama huzurlu bir ifade vardır.)

Ali (uğuldayarak, uykulu bir şekilde): "Deniz…"

(Deniz gülümseyerek Ali’nin başucuna eğilir.)

Deniz (nazikçe, gülümseyerek): "Günaydın, Ali. Yoksa iyi uykular mıydı?"

(Ali, uykusunun etkisiyle bir süre garip bir şekilde etrafına bakar, sonra gülümser ve yavaşça gözlerini açar.)

Ali (gözleri hala uykulu ama mutlu bir şekilde): "Günaydın… Evet, iyi uyudum. Ama en önemlisi seni görmek… bugün benim en iyi uyandığım sabah olabilir.( gülerek) hele bu son bir yılda"

Deniz (gözleri dolarak): "Üzgünüm."

Ali (gülümseyerek): "Ya kıyamam sana. Ben seni kırmak istemedim sadece bir az şaka yapmak istedim."

(Deniz, Ali’nin söylediği bu sözlerle rahatlar, ancak içinde yine bir duygusal yoğunluk vardır. Bir yıl boyunca hissettiği kayıp ve korku, şimdi yeniden başlamak için bir fırsata dönüşür. Gözlerinde bir umut ışığı yanar. Birlikte geçirecekleri her an, hayatın yeniden anlam kazanması gibidir.)

Deniz (hafifçe gülümseyerek, kahvaltıyı hazırladığı masaya doğru yönelirken): "Haydi, kahvaltıyı yapalım. Bugün, yeni bir başlangıç."

(Ali yavaşça yataktan kalkar ve Deniz’in yanına gelir. İkisi birlikte kahvaltıyı yapmaya başlar. Birbirlerine gülümseyerek, geçmişin acılarından uzaklaşıp, yeni bir hayat için adım atarlar.)