Chapter 3
2010 Words
สวนสนุกเปิดใหม่จึงมีงานส่งเสริมการขายหลายอย่าง สวนสนุกที่เหมือนยกโลกการ์ตูนญี่ปุ่นเอามาไว้ที่นี่ และแน่นอนวันนี้ใบบัวก็แปรงร่างเป็นตัวการ์ตูนเช่นกันเพราะต้องทำงานที่ร้านไอศกรีมที่ทางสวนสนุกจัดให้มีโปรโมชั่นที่เรียกว่าแทบจะแถมฟรีก็ว่าได้
"เด็กๆ ต่อคิวกันนะจ๊ะได้ทุกคนเลย"
เสียงหวานๆของใบบัวที่เอ่ยให้เด็กๆที่ผู้ปกครองจ่ายเงินแล้วมาต่อแถวรับไอศกรีม กระทั่งเธอเจอผู้ใหญ่คนนีงใส่ชุดดำสนิททั้งชุด ใส่หมวกแกล็บเห็นเพียงไรผมสีน้ำตาลอ่อนที่ยาวโผล่พ้นหมวกเท่านั้น แถมเขายังใส่แมสปิดหน้ายืนก้มหน้าก้มตา
"คุณค่ะ ยืนตามเด็กๆด้วยนะคะ"
แน่นอน นี่คือผู้ใหญ่คนเดียวที่ต่อแถวอยู่ ใบบัวก็แอบสงสัยในใจว่ามากินไอศกรีมที่มีแต่เด็กๆเนี้ยนะ จะว่าซื้อให้ลูกก็ไม่เห็นจะมีใครมาด้วย
"ใส่ชุดแบบนี้เธอน่ารักดีนะ"
เสียงของชายคนนั้นเอ่ยก่อนเงยหน้าให้ใบบัวเห็นแววตาที่เจ้าเล่ห์นั่น เธอถึงกับตกใจสุดตัว ตอนนี้เธอใส่ชุดการ์ตูนญี่ปุ่นสั้นๆ ใส่ถุงน่องตาข่ายสุดเซ็กซี่ แต่ยังคงมัดผมเปียและไม่ได้ใส่แว่นเพราะใส่คอนแทคเลนส์มา เมื่อเจ้าของงานไม่ต้องการให้เธอดูลุคเรียบร้อยเกินไปมันขัดกับชุด
"พี่!!"
"หนีฉันพ้นมั้ยละ!"
ไอคิวกดขำเบาๆก่อนซื้อไอศกรีมแล้วยืนกินอยู่ใต้ร่มไม้ข้างๆพรางมองใบบัวทำงานไปด้วย แต่เธอต้องทำงานทำให้หนีไอคิวไม่ได้ เธอทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นเขายืนมองแบบนั้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ กระทั่งบ่ายเธอเสร็จงาน ร้านไอศกรีมปิดแต่สวนสนุกยังดำเนินปกติ
ใบบัวเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อเตรียมจะไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ แต่ก็นั่นแหละ ไอคิวเห็นเข้าก็เดินมาหาและแน่นอน ดึงผมเปียเธออีกแล้ว
"โอ๊ย!!! จะดึงอีกนานมั้ยเนี่ย!" ใบบัวเอ่ย
"นาน ถ้าเธอยังทำผมเปียฉันก็จะดึงผมเธอแบบนี้แหละ"
"โอ๊ย!!"
"อะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยร้องทำไม" ไอคิวเอ่ย
ใบบัวร้องขึ้นเมื่อจู่ๆรู้สึกมีอะไรเข้าตาจนเจ็บ เธอเผลอขยี้ตาจนคอนแทคเลนส์หลุดออกมา แน่นอนว่าเมื่อมันหลุด ทำให้เธอที่สายตาสั้นมากๆมองภาพตรงหน้าเบลอข้างเดียว อีกข้างชัดเจนทำให้เธอเห็นภาพแล้วเริ่มเวียนหัว
"คอนแทคเลนส์หนูหลุดข้างนึง มองไม่รู้เรื่อง ข้างนึงชัดข้างนึงเบลอ" ใบบัวเอ่ยพรางทำท่าจะล้มเมื่อเธอพยายามจะก้าวขา
"อยู่เฉยๆ"
ไอคิวเอ่ยพรางเปิดขวดน้ำที่ตัวเองดื่มและถือติดมือไว้ขึ้นล้างมือแล้วค่อยๆจับใบหน้าของใบบัวให้หันไปหา
"พะ...พี่จะทำอะไร"
"อยู่เฉยๆ"
ไอคิวถอดคอนแทคเลนส์อีกข้างของเธอออกก่อนที่ใบบัวจะสะบัดหน้าไปมามองภาพตรงหน้าไม่รู้เรื่องสักนิด เธอสายตาสั้นมากกว่า500ทำให้ขาดแว่นไม่ได้
"หนูมองไม่เห็นนะพี่ มองไม่รู้เรื่องเลย"
"แว่นเธออยู่ไหน"
"นะ..ในกระเป๋า"
ไอคิวเปิดกระเป๋าเป้เธอออกก่อนจะหยิบกล่องแว่นขึ้น แต่เมื่อมองหน้าใบบัวที่ไม่มีแว่นแล้วเขาก็กดยิ้มบางๆ
"แว่นหนูละพี่"
"เดี๋ยวให้ อยู่เฉยๆ"
ไอคิวเอ่ยพรางแกะผมเปียของเธอออก ทำให้ผมที่ถักเปียมานานหลุดออกเป็นลอนๆทั้งสองข้าง ไอคิวใช้มือตัวเองจัดทรงผมให้เธอก่อนจะเผยรอยยิ้ม
"น่ารักขึ้นเยอะ" เขาเอ่ยชมเมื่อมองหญิงสาวตรงหน้า
"อะ..อะไรของพี่ เอาแว่นหนูมาก่อน หนูมองอะไรไม่รู้เรื่องเลยพี่" ใบบัวเอ่ยอย่างวิตกกังวล เพราะหากเธอไม่มีแว่น เธอจะเดินไปไหนไม่ได้เลย ใบบัวสายตาสั้นมาตั้งแต่เด็กๆ และสั้นมากลงเรื่อยๆ แต่เพราะฐานะไม่ค่อยดี เธอจึงยังไม่มีเงินพอจะทำเลสิครักษาดวงตาตัวเอง
"อยู่เฉยๆดิ เดี๋ยวใส่ให้"
ไอคิวค่อยๆสวมแว่นให้ใบบัวช้าๆ ก่อนที่เธอจะเห็นหน้าเขาชัดเจน ใบหน้าขี้เล่นกำลังยิ้มอยู่ตรงหน้า
"พี่มาแกะผมหนูทำไมเนี้ย มันยุ่ง"
"ไม่ยุ่งสักหน่อย น่ารักดีจะตาย เธอนี่มันไม่เนิร์ดจริงๆแหละ" ไอคิวเอ่ย
"อะไรของพี่ หลบหน่อยค่ะ หนูจะไปเปลี่ยนชุด เลิกงานแล้ว"
"ยังไม่ต้องเปลี่ยน ไปเดินเล่นกับฉันก่อน"
"พี่!! พี่ไอคิว เดี๋ยวๆๆๆ"
ไอคิวที่สะพายกระเป๋าของใบบัวก็เริ่มเดินลากแขนเธอเข้าไปในสวนสนุกทั้งที่เธอยังใส่ชุดทำงานสุดเซ็กซี่นั่นซึ่งขัดกับแว่นหนาๆไม่น้อย
"พี่หาหนูเจอได้ยังไง" ใบบัวเอ่ย
"ฉันบอกเธอไปแล้วนะว่าฉันคือพ่อมด" ไอคิวเอ่ย
"พ่อมดมีที่ไหนคะ พี่เป็นคนโรคจิตเหรอ ถึงตามหนูไปทั่วแบบนี้"
"มาเจอเธอนี่ฉันต้องโรคจิตหรือไงกัน"
"ก็พี่ไม่ไปรอหนูที่หน้าโรงเรียนแต่มาที่นี่ไง"
"ก็เธอไม่ไปโรงเรียนฉันจะไปรอเธอที่หน้าโรงเรียนทำไมละ" ไอคิวเอ่ย
"หรือพี่เป็นพวกถ้ำมอง??"
"เฮ้ออ ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละ หิวมั้ย ไปกินข้าวกัน" ไอคิวเอ่ย
"พี่เลี้ยงนะ งั้นไป พี่ไปซื้อมาเลยค่ะ เอาเยอะๆ"
"ยัยงก! เธอใช้ผู้ชายที่เพิ่งจีบเธอแบบนี้เลย ไม่คิดจะไว้มาดน่ารักๆกินนิดหน่อยพอน่ารักเลย?" ไอคิวเอ่ย
"ไม่คะ พี่จีบหนูไม่นานหรอก จะไว้มาดทำไม"
"อย่าดูถูกฉันนะ เดี๋ยวรู้ตัวอีกทีเป็นเมียฉันแล้วบอกก่อนนะ" ไอคิวเอ่ย
"ยังโม้ไม่เปลี่ยนเนอะ!"ใบบัวเอ่ย
"ฉันไม่ได้โม้ ฉันทำได้จริงๆนะ ลองดูมั้ย"
"ลองอะไรของพี่คะ"
"ลองมาเป็นเมียฉันไง มีแต่คนอยากลอง" ไอคิวเอ่ยก่อนกดยิ้มเบาๆ
"โว๊ะ! ไม่ลองหลอก พี่ไปซื้ออะไรมาให้กินก่อนซิ หนูหิวไส้จะขาดแล้ว"
"นี่ยังไม่ทันเป็นเมียฉันเลย เธอใช้ฉันแล้ว ถ้ามาเป็นเมียไม่จิกหัวฉันเลยหรือไงเนี้ย" ไอคิวเอ่ย
"แล้วหนูจะไปเป็นเมียพี่ทำไมละ"
"ก็ฉันอยากได้เธอ จบนะ นั่งรอนี่เดี๋ยวไปซื้ออะไรมาให้กิน"
ไอคิวเดินเข้าร้านอาหารฟาสฟู๊ดไป ใบบัวที่นั่งรอข้างนอกก็ยกโทรศัพท์ขึ้นเปิดกล้องส่องใบหน้าของตัวเอง ตอนนี้เธอไม่ได้ถักเปียเหมือนที่เคยทำ ไอคิวเป็นคนแกะผมเธอออกแต่ยังคงใส่แว่นเพราะสายตาเธอสั้นมากกว่า500ซึ่งจริงๆหมออยากให้เธอทำเลสิกและพบหมอ หากมั้นสั้นไวแบบนี้ไปเรื่อยๆ เธออาจจะมีสิทธิ์ตาบอดได้ไม่ยาก
ไม่นานไอคิวก็เดินกลับมาพร้อมแฮมเบอร์เกอร์และน้ำอัดลม ใบบัวรู้สึกว่าจริงๆไอคิวก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แค่เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะมาเข้าหาผู้หยิงไม่สวยแบบเธอทำไมกัน มันไม่ไมีเหตุผลเลย และเธอรู้ตัวดีว่าผู้ชายหล่อแบบเขาไม่มีทางมารักกับผู้หญิงธรรมดาๆออกไปทางไม่สวยแบบเธอด้วย
"ขอบคุณค่ะ"
"กินให้หมดนะ ถ้าไม่หมดน่าดู" ไอคิวเอ่ย
"พี่ซื้อมาหรือไปโกงเขามาเนี้ย"
"ซื้อมาครับคุณผู้หญิง ฉันก็ไม่ได้โชว์เทพมั่วซั่วที่ไหน มีไว้แค่โชว์สาวๆ" ไอคิวเอ่ยก่อนยิ้มออกมาและนั่งกินแฮมเบอร์เกอร์พร้อมกับใบบัวแบบนั้น
"เขี่ยอะไร?"
"หนูไม่กินหอมใหญ่ ลืมบอก"
"ทำไมไม่กิน? แล้วแฮมเบอร์เกอร์มันจะอร่อยมั้ยละ" บ่นใบบัวนะ แต่ก็เขี่ยหอมใหญ่ออกให้เธอ เพราะท่าทางใบบัวจะไม่ชอบมันเอามากๆ
"กินได้ยัง"
"ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
กระทั่งจบมื้อนั้น ไอคิวก็ลากใบบัวขึ้นรถก่อนที่จะขับมาส่งเธอที่บ้าน เขาเดินตามใบบัวเข้าซอยมาในขณะที่ใบบัวก็บ่นไปตลอดทางว่าไม่ให้มา
"ฉันเลี้ยงข้าว ฉันขับรถมาส่ง เธอจะไม่ตอบแทนอะไรฉันหน่อยเหรอไง”
"ไว้วันหลังนะพี่ กลับไปได้แล้วค่ะ"
"ไม่กลับหรอก"ไอคิวเดินตามใบบัวไปจนถึงบ้านก่อนจะเดินตามเธอเข้าบ้านอย่างถือวิสาสะ
"แล้วพี่จะเข้ามาทำไมเนี้ย ออกไปเลย"
"ไม่เอาหรอก ฉันอยากอยู่กับเธอก่อน เธอยังไม่ตอบตกลงไปเดตกับฉันเลยนะ"
"แล้วพี่จะเดินตามหนูทำไมติดขนาดนี่อ่ะ หนูจะอาบน้ำ ออกไปได้แล้ว"
ใบบัวเอ่ยในขณะที่เธอเดินเก็บกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ ไอคิวก็เดินติดหลังเธอไม่ห่าง เธอเดินเข้าห้องนอนเขาก็เดินตาม จนใบบัวหันไปยืนมองเขาด้วยสีหน้าโกรธ บ้านหลังนี้เล็กมาก แต่พ่อของเธอก็ยังพยายามจะกั้นห้องเล็กๆให้เธออยู่เพราะรู้ดีว่าลูกสาวของเขาโตมากพอจะมีพื้นที่ส่วนตัว และยังมีห้องน้ำเล็กๆในห้องอีกด้วย ห้องสี่เหลี่ยมที่มีแค่เตียงกับโต๊ะเขียนหนังสือ และตู้เสื้อผ้าเล็กๆแคบๆอีกใบเท่านั้น
"ออกไปเลยนะ"
ใบบัวเดินดันหลังไอคิวให้ออกจากห้องของเธอโดยที่เขาก้แทบไม่ยอมเดิน กระทั่งเมื่อไอคิวกำลังจะพ้นประตูห้อง เสียงเหมือนคนเดินเข้าบ้านมาก็ดังขึ้น
(บัว อยู่บ้านหรือไง ทำไมไม่ปิดประตูบ้าน) เสียงพ่อของใบบัวที่ไม่ควรกลับบ้านมาเวลานี้ดังขึ้น ปกติพ่อของเธอจะเลิกงานช่วงดึกเพราะทำงานเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยในบริษัทแห่งนึง เดือนนี้เขาเข้ากะบ่ายจะเลิกตอนดึก จู่ๆกลับมาเวลานี้ได้ยังไงกัน
"โอ๊ย!!"
ใบบัวที่กำลังดันหลังไอคิวให้เดินออกจากบ้าน ทันทีที่ได้ยินเสียงพ่อ เธอก็จิกผมไอคิวที่กำลังจะพ้นประตูแล้วดึงเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูพร้อมเสียงร้องของเขา
"พ่อมาทำไงดีๆๆๆ"
"แล้วทุกครั้งที่เธอตกใจเรื่องพ่อทำไมต้องทำร้ายร่างกายฉันด้วยเนี้ย" ไอคิวเอ่ยพรางจับผมตัวเองเบาๆ
"ไปหาที่ซ่อนก่อนพี่ พ่อเห็นพี่เข้าบ้านแตกแน่ๆ ซ่อนไหนดีอ่ะ ในตู้ๆ"
(บัว เปิดประตูให้พ่อหน่อย) เสียงพ่อเธอเคาะประตูเรียก
"เข้าไม่ได้ ตู้เธอแค่นี้ดูตัวฉันด้วย" ไอคิวเอ่ย
(บัวเปิดประตูหน่อย ทำอะไรอยู่) พ่อเธอยังคงเรียกไม่หยุด
"แปปนะพ่อ หนูอยู่ในห้องน้ำ"
"ให้ซ่อนไหนอ่ะ หรืออกไปเจอพ่อเธอเลยดีกว่างั้น...โอ๊ย!!!! เธอทำร้ายร่างกายผู้ชายหล่อแบบฉันอีกแล้วนะ" ไอคิวเอ่ยเบาๆแต่เน้นเสียงเมื่อเขาจะเดินออกจากห้องแต่ถูกใบบัวจิกผมอีกรอบ
"เป็นไงละ พี่ยังชอบดึงผมเปียหนูเลย เข้าไปในห้องน้ำดิ เร็วๆพี่"
ใบบัวดันหลังไอคิวให้เข้าไปในห้องน้ำก่อนปิดประตู เธอรีบถอดเสื้อผ้าก่อนนุ่งผ้าขนหนูแล้วรีบเดินออกไปเปิดประตูให้พ่อของเธอ
"พะ..พ่อทำไมกลับไวจัง" ใบบัวเอ่ย
"วันนี้เลิกไว จะไปกินเหล้าวันเกิดเพื่อนเลยแวะซื้อกับข้าวมาให้ วันนี้ไปทำงานมั้ย"
- Writer
