EP12
.
.
.
คำพูดร้ายกาจหลุดจากริมฝีปากหยัก ทำเอาคนฟังร่างกายขนลุก กระถินขยับตัวห่างออกมาเล็กน้อย สายตาจ้องมองใบหน้าคมคายที่ฉายแววไม่พอใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเจน…
“ลงจากเตียงด้วยค่ะ แล้วก็เลิกคิดอะไรสกปรกๆ ด้วย มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”
“…แต่สายตาหมอนั้นมันบอกว่าต้องมีอะไรมากกว่านี้ คุยอะไรกันก่อนที่ฉันจะมางั้นหรอ?” ปลายนิ้วแกร่งเชยคางมนขึ้นเป็นเชิงข่มขู่ ดวงตากลมโตจึงหันกลับไปมองด้วยท่าทางเลี่ยงไม่ได้
“เราก็แค่คุยกันเรื่องอาการ…”
“แล้วมันได้ถามรึเปล่าว่าใครเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอต้องนอนโรงบาล”
“เขาจะถามทำไมคะ เขาเป็นหมอมีหน้าที่แค่รักษานิ” สิ้นเสียงดวงตาคู่สวยก็หลุบตาลงมองเรียวนิ้วตัวเองที่สอดประสานเข้าหากัน เธอเลือกที่จะโกหก หากบอกความจริงออกไปว่าคุยเรื่องเขาก่อนหน้านี้จะทำให้เธอเองเสียผลประโยชน์…
“อย่างงั้นหรอ”
“ค่ะ”
“มันถามอะไรอีกไหม นอกจากอาการ?” ชายหนุ่มกัดริมฝีปากจ้องมองเอาค
