EP22
.
.
.
สิ้นคำพูดเยือกเย็น เขาก็ต่อบทเพลงเร่าร้อนต่อไม่ปล่อยให้เด็กสาวได้พัก จนเวลาผ่านไปล่วงเลยถึงตอนเช้าของวันถัดมาอย่างไม่รู้ตัว กระถินที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงฝืนเปิดเปลือกตาขึ้น ข้อมือเป็นอิสระแต่เท้ากลับถูกล่ามโซ่ไว้เหมือนเดิม บนร่างกายมีเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวบนเรือนร่าง…
แกร๊ก…!
“…คุณกรไม่อยู่ เขาฝากบอกเธอด้วยว่าให้อยู่แต่ในห้องห้ามออกไปไหน จนกว่าเขาจะกลับมา” ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับร่างของคนสนิทอย่างเชษ ซึ่งชื่อที่เขาใช้เรียกชายหนุ่มคือชื่อจริงสำหรับในแวดวงธุรกิจ หรือชื่อในวงการนั้นเอง “ส่วนนี้ข้าวเช้า กินด้วยล่ะ เมื่อคืนคงใช้แรงเยอะ…”
“…” กระถินก้มหน้าหงุดแอบเสียหน้านิดหน่อยที่โดนทักท้วงด้วยถ้อยคำติดตลกแบบนั้น
“ธุระของฉันมีแค่นี้ ฉันต้องไปแล้ว”
“แล้วโซ่ละคะ จะล่ามหนูไว้แบบนี้หรอ”
“ถ้าเขาต้องการถอด คงถอดก่อนที่ฉันจะมาแล้วแหละ”
ปัง! เชษพูดแค่นั้นก็หันหลังเดินออกมาจากห้
