บทที่2
1108 Words
**Save Talk :** มินญาเหรอ? ผมเบ้ปากอย่างหงุดหงิดแล้วมองร่างบางของยัยผู้หญิงน่าสมเพชนั่นที่เดินออกไปก่อนจะอัดบุหรี่เข้าปากอย่างนิ่งๆ
“เฮ้ออออ น่ารักว่ะ!!”
“เพ้อเจ้อว่ะริว” ผมมองริวที่แยกเขี้ยวใส่ผมทันทีก่อนจะยกเหล้าเข้าปาก
“เพ้อจงเพ้อเจ้ออะไร? แกต่างหากเป็นอะไรว่ะเพิ่งจะเคยเจอน้องมินไม่ใช่หรือไง เกลียดอะไรเขาว่ะ”
“ยุ่ง!!!”
“เหอะแกอ่ะมันประหลาดว่ะ ไม่ชอบผู้หญิงแบบน้องมินแต่ดันจะปล้ำเขาซะงั้น” ผมมองริวกับโจชัวที่มองผมอย่างไม่เข้าใจ
“ก็แค่สั่งสอนที่บังอาจมาท้าทายฉัน!!”
“แกนี้มันแปลก ประหลาดนะไม่น่ามาเป็นเพื่อนฉันเลยว่ะ” โจชัวมองผมพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ไอ้ริวกับจ้องเขม็ง
“นั่นดิ แกชอบผู้หญิงสวย รวยและก็ดูดีว่างั้น?”
“ถูก!! ผู้หญิงน่าสมเพชแบบนั้นแค่เห็นก็ไม่อยากจะเข้าใกล้แล้ว แต่ที่ทำแบบนี้เพราะว่าสนุกดีเวลาได้ทำให้ผู้หญิงแบบที่ฉันเกลียดทรมาน” ผมแสะยิ้มแล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม ความจริงที่ผมทำแบบนี้เพราะผมเคยเจอผู้หญิงแบบยัยนั่นมาแล้วไง..เคยไว้ใจและผลสุดท้ายก็โดนหลอก ทำตัวให้น่าสมเพชแต่จริงๆ ข้างในกลวงโบ๋สิ้นดีเพราะงั้นผมถึงได้มีอคติกับผู้หญิงจำพวกนี้ แต่ยัยนั่นทำให้ผมเกลียดยิ่งกว่าเดิมเพราะคำพูดคำด่า ปกติผมไม่เคยโดนผู้หญิงคนไหนพูดจาแบบนี้มาก่อน ดังนั้นเมื่อยัยนั่นก้าวเข้ามาอยู่ในกรงของผมแล้วล่ะก็ ยากที่จะหนีไปเพราะผมจองจำยัยนกตัวนี้ไว้แล้วล่ะ
“โรคจิตว่ะ!!”
“นั่นดิ คนเขาชีวิตน่าสงสารอยู่แล้วแกยังมีหน้าไปทำให้ชีวิตของเขาตกต่ำลงอีก หัวในแกเนี้ยมันหินแกรนิตหรือไง?” โจชัวกับริวต่างพากันต่อว่าผมแต่มีเหรอผมจะสนอ่ะ คนอย่างเซฟที่โหด มันไม่เคยมีหัวใจและก็นะไม่เคยสงสารหรือเห็นใจใครทั้งนั้น ชีวิตทั้งชีวิตของผมมันไม่เคยมีอะไรไปนอกจากความโหดร้ายและการทำลายชีวิตคนอื่นที่ผมเกลียดและใช่ ยัยนั่นดันทำให้ผมเกลียดเองนะเพราะงั้นอย่าหวังว่าจะรอด!!
“พวกแกหุบปากได้ป่ะ อย่ายุ่งเรื่องของฉันเลย!!”
“ก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกนะ แต่ฉันสงสารน้องมินเอางี้แกก็เอารถฉันไปดิที่โชว์รูมฉันเพิ่งนำเข้ารถมาใหม่แลกกับน้องมิน โอป่ะ”
“ไอ้ริว ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่ง!!”
เพล้งงง!!!!
ผมเขวี้ยงขวดเหล้าลงพื้นอย่างโมโหเพราะไม่ชอบโดนขัดใจ และก็ไม่ชอบให้ใครมาว่าผมในขณะที่ผมกำลังจะทำลายชีวิตใคร
“เลิกยุ่งกับฉัน เพราะไม่ว่ายังไงชีวิตของยัยนั่นฉันจะจัดการเอง ชีวิตที่น่าสมเพชแบบนั้นฉันจะทำลายมันเอง!!” มันสองคนส่ายหน้าไปมากับสิ่งที่ผมพูดและถ้าผมโมโหแบบนี้ก็ไม่มีใครหน้าไหนกล้ายุ่ง
“เหอะไม่มีเหตุผล”
“….”
“เห็นชีวิตคนเป็นแค่ของเล่น ทั้งที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้ มันผิดเหรอไงที่เขาเกิดมาไม่ได้ร่ำรวยแบบเรา เขาแค่ต้องทำงานแต่แกกำลังทำลายเขา ช่างเถอะแล้วแต่แก ฉันหลับดีกว่า” โจชัวพูดเสร็จก็ลุกออกไปพร้อมกับริวที่ชี้หน้าผม เหอะจะพูดยังไงก็ช่างแต่ยัยนั่นหาเรื่องผมก่อน และผมก็เป็นพวกที่ไม่ชอบให้ใครมาด่ามาว่าง่ายๆ นะ คนอย่างเซฟไม่เคยให้ผู้หญิงหน้าไหนมาด่าหรอกโดยเฉพาะผู้หญิงที่น่าสมเพชแบบมินญา ผมกดต่อสายหาเนโรให้เอาประวัติการสมัครงงานของยัยนั่นมาพร้อมกับให้ไปสืบทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวยัยนั่นมาให้หมด เพราะการที่ผมจะทำลายชีวิตใครจะต้องรู้ที่มาที่ไปก่อน ผมนั่งรอเนโรสักพักมันก็เข้ามาในห้องพร้อมกับเอกสารในมือที่ยื่นให้ผม
“เธอชื่อมินญา อยู่คนเดียวตั้งแต่เด็กไม่มีญาติที่ไหน พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ เรียนจบมหาลัยแค่ปีสองเพราะไม่มีเงินเรียนต่อ ทำงานทุกอย่างไม่ว่าจะล้างจานตามร้านอาหาร แจกใบปลิวและล่าสุดมาทำงานที่ผับของเราครับ” ผมที่ได้ฟังก็พยักหน้ารับแล้วมองรูปถ่ายของยัยนี่ที่ไม่มีรอยยิ้มแม้แต่นิด
“หึชีวิตน่าสงสารนะ”
“งั้นคุณเซฟ..”
“ฉันก็จะช่วยสงเคราะห์ให้ชีวิตยัยนั่นน่าสมเพชยิ่งกว่าเดิมไง”
“!!!!”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นเนโร สงสารยัยนี่หรือไง แกนี่มันใจอ่อนเหมือนไอ้ริวกับโจชัวเลยนะ”
“ปะ เปล่านะครับ แค่ผมคิดว่าคุณเซฟไม่น่าจะทำลายเธอ”
“ทำไม!! ยัยนั่นให้แกแล้วหรือไง ถึงได้ห่วงนัก”
“เปล่านะครับคุณเซฟ”
“งั้นก็ไส-หัว-ไป” ผมเน้นคำก่อนที่เนโรจะก้มหัวแล้วเดินออกไป ส่วนผมก็โยนประวัติยัยนั่นทิ้งแล้วเดินไปมองที่กระจก ตอนนี้ยัยนั่นกำลังทำงานอย่างเต็มที่
“ทำให้เต็มที่นะเพราะต่อไปเธอได้ทำมากกว่านี้แน่ หึๆ”
เช้านี้ผมก็มีงานต้องไปสะสางกับแก๊งศัตรูที่พยายามจะโจมตีผับของผมเพราะเจ้าพวกนั้นมันเป็นพวกหมาลอบกัดจ้องจะทำลายผับของผมที่รุ่งเรืองจนพวกมันอิจฉา ผมมีศัตรูเยอะพอๆ กับไอ้ริวและโจชัว แต่ต่างคนต่างก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกัน ผมขับรถปอร์เช่สีแดงมาจอดติดติดไฟแดงอยู่ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นร่างบางที่คุ้นตา
“มินญา..” ผมไม่รอช้าหักพวงมาลัยตามยัยนั่นไปติดๆ ก็เห็นเดินเข้าไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง หึ ผมแสะยิ้มแล้วกดมือถือโทรหาใครบางคน
“ฮัลโหลเซล่า”
(เซฟ!! เซล่าคิดถึงคุณจัง)
“ฉันก็คิดถึง มากินข้าวกันไหม?”
(ได้ค่ะๆ ที่ไหนค่ะ?)
“ก็…” ผมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับลงจากรถแล้วตรงไปที่ร้านอาหารทันที ก่อนจะกวาดตามองยัยผู้หญิงน่าสมเพชคนนั้นก็เห็นว่ากำลังรับออร์เดอร์อยู่ หึๆ การทำลายเธออ่ะมันเพิ่งจะเริ่ม
- Writer
