วันวานมองหน้าคนรักด้วยความปวดใจจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ หัวใจของเธอเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสตามร่างกายของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปด้วยรอยรักซึ่งคนรักของเธอเป็นคนฝากเอาไว้
"วันวาน ผะ...ผมอธิบายได้นะ"น้ำเสียงร้อนรนของคนถูกจับได้ดังขึ้น เขียนฟ้ายื่นมือเข้ามาหมายจะคว้าท่อนแขนเล็กแต่กลับถูกสะบัดออก
"สนุกกันไหมคะ สนุกไหมที่ทำร้ายความรักความไว้ใจของวันได้"
"วัน คือผมกับแจนเราสองคน"
"เขียนไม่ต้องแก้ตัวหรอกค่ะ วันได้ยินทุกอย่างเห็นมากับตาว่าคุณกับแม่เลขาเร่าร้อนกันมากขนาดไหน"วันวานพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอกดข่มอารมณ์ผิดหวังเสียใจเอาไว้ฝืนยิ้มออกมาอย่างสุดกำลัง
"ทำไมคะเขียน สิ่งที่วันมอบให้มันไม่เคยพอสำหรับคุณเลยเหรอคะ"
"..."
"ในสายตาของคุณ วันยังไม่ใช่คนรักที่ดีพออย่างนั้นใช่ไหมคะคุณถึงได้ออกมาหาความสุขข้างนอก"หัวใจดวงน้อยเจ็บแปลบร้อยเท่าพันทวี วันวานตวัดสายตาหันไปมองหน้าหญิงสาวซึ่งเ
