วังวน

บทที่5 เริ่มเปลี่ยนไป

วันวานเดินทางกลับมาก่อนถึงเวลากำหนดกลับเธอตั้งใจกลับมาเซอร์ไพรส์คนรัก แต่เมื่อเธอก้าวขากลับเข้ามาในบ้านก็ต้องพบกับความผิดหวัง ความคิดถึงของเธอมันชั่งสูญเปล่าเมื่อไร้เงาของคนรักทั้งที่เธอรีบกลับมาร่วมฉลองความยินดีกับการประสบความสำเร็จในครั้งนี้

"หายไปไหนนะ ดึกดื่นป่านนี้แล้วทำไมยังไม่กลับบ้าน"วันวานเกิดความสงสัยเธอรีบยกโทรศัพท์ต่อสายถามเพื่อนชายหนุ่ม แต่เธอก็ต้องพบกับความผิดหวังเมื่อบรรดาเพื่อน ๆ ของเขียนฟ้าทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า'เขียนฟ้าไม่ได้อยู่กับพวกเขา'

ปึง ปัง ปัง

"เซอร์ไพรส์"เสียงพุลกระดาษดังขึ้นพร้อมกับเสียงหวานอันแสนคุณเคยของวันวานดังในเวลาถัดมา เธอมองหน้าชายคนรักริมฝีปากเรียวยิ้มกว้าง

"วันวาน"

"เซอร์ไพรส์ค่ะ เขียน"ชายหนุ่มในชุดสูทสีเข้มมองหน้าคนรัก แววตาของเขาวูบไหวเพียงครู่เดียวก่อนมันจะเลือนหายไปสองแขนใหญ่อ้ากอดรับแฟนสาวร่างเล็ก

"คิดถึงเขียนจังเลยค่ะ"

"คิดถึงเหมือนกันครับ กลับมาตั้งแต่ตอนไหนทำไมไม่บอกกันเลย"ดวงหน้าซุกลงบนแผงอก กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของดอกไม้ลอยแตะเข้าจมูกคิ้วเรียวทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน รอยยิ้มในตอนแรกเริ่มเลือนหายเมื่อมีกลิ่นแปลกปลอมติดตัวของชายหนุ่มมา

'กลิ่นน้ำหอม ซึ่งไม่ใช่กลิ่นของเขาและของเธอ'

"วันพึ่งจะกลับมาถึงเมื่อตอนเช้าค่ะ พอดีว่าดูงานเสร็จเร็ว"

"อ๋อครับ"

"แล้วเมื่อคืนเขียนทำงานดึกอีกแล้วเหรอคะ ทำไมถึงได้กลับบ้านเอาตอนนี้"ร่างเล็กดันตัวออกจากอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น วันวานเงยหน้าเอ่ยปากถามแววตาของเธอไล่สำรวจร่างกายของแฟนหนุ่มโดยไม่ให้เขียนฟ้าได้รู้ตัว

"เมื่อคืนเขียนไปร่วมงานประมูลมาครับ เขียนประมูลชนะบริษัทใหญ่ ๆ เลยนะ"

"แล้วเมื่อคืนเขียนไปนอนที่ไหนมาคะ ทำไมไม่กลับมานอนที่บ้าน"วันวานยิงคำถามพุ่งตรงจนเขียนฟ้าแสดงสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่รู้จะเอ่ยบอกกับเธออย่างไรดี

"ว่ายังไงคะ เขียนไปนอนที่ไหนมา"ปฏิกิริยาของเขียนฟ้ายิ่งสร้างความสงสัยต่อเธอ วันวานจ้องหน้าชายคนรักอย่างต้องการคำตอบ

"อ๋อ เมื่อคืนเขียนไปนอนบ้านไอ้อาร์มมา มันชวนไปฉลองที่เขียนได้งานเขียนเมามากก็เลยนอนที่นั่น"เขียนฟ้าขยับตัวเข้ามาใกล้ก่อนใช้วงแขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างแฟนสาวเอาไว้

"เขียนขอโทษนะครับที่ไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน ตอนนั้นเขียนเมามากขับรถไม่ไหวจริง ๆ "

"คราวหน้าคราวหลังอย่าเมาหนักแบบนี้อีกนะคะ เขียนเมาทีไรชอบทำอะไรไม่รู้ตัวเองทุกที"

"ครับที่รัก ถ้าอย่างนั้นเขียนขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวเขียนจะมานอนกอดด้วย"ชายหนุ่มพูดอย่างอารมณ์ดี เขียนฟ้าก้มหน้าแตะจมูกโด่งลงบนแก้มขาวของแฟนสาวก่อนที่เขาจะปลีกตัวออกเดินเข้าไปในห้องน้ำ

"เกือบไปแล้วไหมล่ะ"ภายในห้องน้ำชายหนุ่มเอนกายพิงประตู ลมหายใจหนัก ๆ ถูกพ่นออกมาจากโพรงจมูกไม่คิดว่าจะโดนแฟนสาวเซอร์ไพรกลับมาจากดูงานก่อนเวลาแบบนี้

ทั้งสองใช้เวลาพักผ่อนนอนบนเตียงเดียวกันตลอดทั้งวัน โดยท่อนแขนใหญ่ของเขียนฟ้านั้นกอดเอวบางของแฟนสาวเอาไว้ไม่ห่างไปไหน ความอบอุ่นจากกายใหญ่ทำให้วันวานตอนหลับได้อย่างอิ่มตาเธอเสพติดการนอนในอ้อมแขนของเขียนฟ้าแบบนี้ไปเสียแล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณวันวานคะ คุณน้ำผึ้งมาขอพบค่ะ"วันวานพยักหน้ารับรู้ส่งสัญญาณให้เลขาด้านนอกเปิดประตูให้แขกคนสำคัญเดินเข้ามา

ร่างเล็กสัดส่วนอวบอิ่มดูมีสัดส่วนมากกว่าเธอเดินเข้ามาในห้องทำงาน หญิงสาวในชุดเดรสรัดรูปสีดำอวดส่วนเว้าส่วนโค้งส่งยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตรให้

"สวัสดีค่ะคุณน้ำผึ้ง เชิญนั่งก่อนค่ะ"วันวานยกมือผายเชิญให้ลูกค้าคนสำคัญนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ตรงหน้าซึ่งระหว่างทั้งสองมีโต๊ะทำงานของเธอขวางกั้นเอาไว้

"น้ำผึ้งไม่ได้มารบกวนเวลาการทำงานของคุณวันวานใช่ไหมคะ"

"ไม่เลยค่ะ สำหรับลูกค้าคนสำคัญอย่างคุณน้ำผึ้งไม่มีคำว่ารบกวนอยู่แล้วค่ะ"วันวานพูดเอาใจตามประสาคนสนิทที่เคยร่วมงานกัน ซึ่งน้ำผึ้งนั้นทำงานเกี่ยวกับบ้านจัดสรรเกี่ยวกับการออกแบบและการตกแต่งทั้งภายในและภายนอก

"งานชิ้นล่าสุดเจ้านายของผึ้งเขาอยากให้รูปแบบของบ้านออกมาแบบนี้"ทั้งสองเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องงานโดยทันที น้ำผึ้งถือว่าเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายทุกคนต่างฝันหา เธอสวย เก่ง ฉลาด มีความสามารถ การทำงานของเธอเนี้ยบทุกระเบียบนิ้วอย่างดีเยี่ยมจนผู้หญิงด้วยกันอย่างวันวานยังชื่นชม

"ตกลงเอาตอบนี้เลยนะคะ"

"ได้ค่ะ วันต้องขอขอบคุณ คุณน้ำผึ้งมากเลยนะคะที่ไว้วางใจเลือกซื้อสินค้าในบริษัทของเรา"

"บริษัทแนวหน้าของเมืองไทย ผึ้งต้องไว้วางใจอยู่แล้วค่ะ จริงสิผึ้งนี่แย่จริง ๆ เลย ชวนคุณวันวานคุยจนลืมทานมื้อเที่ยงไปเสียเลย"น้ำผึ้งแสดงสีหน้าถึงอาการรู้สึกผิดเมื่อมองดูนาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์แล้วพบว่าเลยเวลาอาหารเที่ยงเกือบร่วมชั่วโมง

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ วันนี้ไม่มีเอกสารอะไรที่วันต้องเซ็นแล้ว เดี๋ยววันกะว่าจะออกไปหาอะไรทานคุณน้ำผึ้งไปด้วยกันกับวันหรือเปล่าคะ"

"เอาไว้วันหลังดีกว่าค่ะ วันนี้ผึ้งมีธุระนัดกับแฟนเอาไว้ ว่าแต่ผึ้งขออนุญาตเข้าห้องน้ำสักหน่อยจะได้ไหมคะ"หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกเกรงใจ อยากจะเดินไปเข้าห้องน้ำด้านนอกแต่ก็กลัวเหมือนว่ามันจะไม่ทัน

"เชิญตามสบายเลยค่ะ ห้องน้ำอยู่ตรงนั้น"

"ขอบคุณมากนะคะ"น้ำผึ้งรีบเดินเข้าไปยังห้องน้ำด้วยความเร่งรีบ ส่วนวันวานก็หันมาจัดการดูงานของลูกค้าอย่างน้ำผึ้งอีกครั้ง เธอต้องประสานงานกับเลขาจัดสั่งของจากโรงงานให้ได้ตามความต้องการของลูกค้าอย่างแม่นยำ

"โล่งไปที ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ"น้ำผึ้งเปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่สดใสมากกว่าเมื่อครู่ ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางให้ดูคมเข้มสวยสง่าเพื่อจะไปพบคนรักที่นัดกันเอาไว้

"ไม่เป็นอะไรค่ะ"วันวานปิดแฟ้มเอกสาร หญิงสาวลุกขึ้นยืนฝ่ามือเรียวคว้ากระเป๋าใบหรูขึ้นมาสะพายไหล่ วันวานสาวเท้าเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของน้ำผึ้ง หญิงสาวทั้งคู่ต่างส่งยิ้มให้แต่แล้วลมหายใจของวันวานก็สะดุดเข้ากลับกลิ่นน้ำหอมที่ลอยออกมาจากตัวของผู้หญิงตรงหน้า

"คุณน้ำผึ้งใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรเหรอคะ หอมดีจัง"

"อ๋อ น้ำผึ้งเอกก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ พอดีว่าไปได้มาจากประเทศฝรั่งเศสเห็นว่ามันหอมดีก็เลยซื้อติดมือกลับมา"

"..."

"เห็นทางร้านบอกว่าเป็นกลิ่นเฉพาะด้วยนะคะกลิ่นนี้มีแค่เพียงไม่กี่ขวด หอมดีมากใช่ไหมล่ะคะ"หญิงสาวยังคงพูดสรรพคุณเกี่ยวกับกลิ่นน้ำหอมของขวดนี้ไม่หยุดโดยไม่ทันได้สังเกตความผิดปกติของอีกฝ่าย

"แฟนของน้ำผึ้งชอบน้ำหอมกลิ่นนี้มากเลยนะคะ เขาบอกกับน้ำผึ้งว่ากลิ่นของมันหอม เหมาะสมกับบุคลิกการแต่งตัวของน้ำผึ้งดี"หญิงสาวในชุดเดรสเซ็กซี่ลอบยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงชายคนรักซึ่งตอนนี้คงกำลังนอนรอเธออยู่ที่ห้องพักสำหรับการนัดเจอระหว่างเขาและเธอในยามคิดถึงและโหยหา

"ค่ะ น้ำหอมกลิ่นนี้ของคุณน้ำผึ้งหอมมาก"

'หอมเหมือนกลิ่นที่ติดตัวเขียนฟ้าในวันนั้น'