Çağrı ellerimi tutmuş benden cevap bekliyordu. Kalbim karmakarışıktı. Bir tarafım ne olacaksa olsun derken bir tarafım sakın diyordu.
Bir çıkış ararken çalan kapı her şeyi böldü. Çağrı hala gözlerini sabitlemiş bana bakıyordu. Ellerimi yavaşça çekip "Kapıya bakayım ben"dedim.
Çağrı o anda kendine geldi. Ben sana ne git diyebiliyorum ne de kal.
Toparlanıp kapıyı açtım. Karşımda gördüğüm kişi ile ister istemez tedirgin oldum. Kemal yine içtenlikle gülümseyip bana bakıyordu. Elinde ki çantayı gösterip "Biraz kafa dağıtalım diye bir şeyler aldım."dedi.
Yapma bunu bana demek istiyorum. Sana karşı kendimi daha çok suçlu hissediyorum. Her yanımda oldukça daha zorlanıyorum.
-Teşekkür ederim ,ama neden zahmet ettin.
-Senin için yaptığım hiç bir şey zahmet değil. Sen üzgün iken ben eve gi
