อี้หลันรู้สึกว่าร่างกายของนางร้อนรุ่มรุนแรงมากกว่าปกติ นางนั่งลงกับพื้นบิดตัวไปมา ความรู้สึกราวกับถูกมดรุมกัด และรู้สึกคันไปทั่วทั้งร่าง หญิงสาวพยายามสูดลมหายใจเข้าลึก ควบคุมอารมณ์ของตนเอง แต่มันก็ไม่สามารถที่จะช่วยอะไรได้
ชั่วขณะที่นางกำลังจะควบคุมตัวเองไม่ได้ก็ได้ยินเสียงของศิษย์พี่ดังผ่านมาทางกำไล “ศิษย์น้องเจ้าอยู่ที่ใด”
“ข้า…อือ..." ริมฝีปากของนางสั่นระริก ลำคอแห้งผาก จำต้องกัดฟันของตนเองเอาไว้
หลิงเซียวได้ยินเสียงนางขาดๆ หายๆ ก็คิดว่าพวกเขาอาจอยู่ไกลกันเกินไปจึงทำให้เสียงส่งไปได้ไม่ดีนัก “เจ้าหยุดอยู่กับที่ อย่าเพิ่งเคลื่อนไหวไปที่ใด เดี๋ยวข้าจะรีบไปหา”
“อืม…ศิษย์พี่ไม่ต้องรีบร้อน ตอนนี้ข้าอยู่ตรงโรงเตี๊ยมที่ไม่ไกลจากโถงประมูลมากนัก” อี้หลันฝืนพูดจนจบ
“ได้” หลังจากจัดการส่งตัวพวกโจรให้กับทางการ ชายหนุ่มก็ใช้กำลังภายในออกตามหาศิษย์น้อง เขาสังเกตโรงเตี๊ยมในละแวกใกล้เคียงไปเรื่
