รถม้าแล่นไปเรื่อย บรรยากาศภายนอกค่อนข้างเงียบ หลิงเซียวฉันได้ยินเสียงกรนเบาๆ ดังออกมา มุมปากของเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
หนึ่งชั่วยามผ่านไปพวกเขาก็เดินทางกันมาถึงเมืองเหรินปี้ “ศิษย์น้องอี้…ตื่นได้แล้ว”
อี้หลันบิดขี้เกียจอยู่ภายในรถม้า นางโผล่หน้าออกไปถามเขา “พวกเราต้องทำอย่างไรต่อเจ้าค่ะ”
“หาที่พัก และแปลงโฉมก่อน”
เขาเลือกโรงเตี๊ยมที่อยู่ใจกลางของเมือง และจ่ายเงินเข้าพักสองห้อง
“พวกเราปลอมตัวเป็นสามีภรรยากัน เหตุใดถึงไม่อยู่ห้องเดียวกันเล่าเจ้าคะ” อี้หลันถามออกไป
หลิงเซียวปรายตามอง “เมื่อสักครู่นี้เจ้ากรนเสียงดังมาก ข้าคงทนนอนอยู่ห้องเดียวกับเจ้าไม่ได้”
“ท่าน!” อี้หลังหน้าแดงก่ำรู้สึกอับอายยิ่งนัก ไม่ทันที่นางจะได้ต่อว่าเขา อีกฝ่ายก็ตัดบทขึ้นมาเสียก่อน
“นี่เป็นหน้ากากเวทย์ ภารกิจนี้พวกเราจะไม่ใช้ใบหน้าจริงของตนเอง เจ้ารีบใส่แล้วก็เปลี่ยนชุดเร็วเข้า งานกำลังจะเริ่มแล้ว อย่ามัวชักช้าให้
