อี้หลันมองคนทั้งสองสลับไปมาอยู่ครู่หนึ่ง นางขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยท่าทางสงสัย “เจ้าสองคนดูสนิทกันมากเลยนะ”
ใบหน้าของหลี่เซียงแข็งกระด้างขึ้นกว่าเดิม นางเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงจะกำลังจะหึงหวง “พวกเราอยู่ในค่ายเดียวกัน จะสนิทกันก็ไม่แปลกนี่เจ้าค่ะ”
"อืม…ก็จริงของเจ้า” อี้หลันพยักหน้าเล็กน้อย “เอาล่ะ ตอนนี้ข้าฟื้นแล้ว เจ้าก็กลับไปรายงานผลให้ท่านแม่ทัพใหญ่ทราบเถอะ”
ได้ยินเช่นนี้หลี่เซียงก็ไม่พอใจมากยิ่งขึ้น อีกฝ่ายต้องการไล่ให้นางออกไปจากห้องนี้สินะ!
“เจ้าค่ะ” ด้วยกฎของกองทัพ หญิงสาวจึงต้องทำตามคำสั่งของอี้หลัน นั่งกลับหลังหันและเดินออกไปด้วยสีหน้าเย็นชา
พรึบ!
ผ้ากั้นประตูถูกปิดอย่างแรง อี้หลันขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย
โจวหมิงเห็นเช่นนั้นก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะโดนอี้หลันลงโทษ เขาจึงเดินไปข้างเตียงและพูดเกลี้ยกล่อมน้ำด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “รองแม่ทัพหลี่อาจจะเป็นคนที่อารมณ์ร้อนไปบ้าง เห็นแก่ที่นางเป็นห่วง
