เป็นนางเอกในนิยายน้ำเน่าไม่ใช่เรื่องดี

โลก 1 ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของนางเอกบทโศก

สวัสดีค่ะเรื่องนี้มีห้าโลก เนื้อเรื่องแต่ละโลกมีดังนี้

โลกที่หนึ่ง ศิษย์พี่อย่าดุนัก

โลกที่สอง แม่ทัพหญิง

โลกที่สาม สลับเกี้ยวเจ้าสาว

โลกที่สี่ ฝ่าบาท...หม่อมฉันไม่อยากตาย

โลกสุดท้าย ยุคปัจจุบัน

นิยายเรื่องนี้ สถานที่ เหตุการณ์ตัวละคร พฤติกรรมต่างๆ เป็นจินตนาการของผู้เขียน (มโนเอาเอง) และผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาที่จะส่งเสริมให้เกิดเรื่องไม่ดีในสังคมแต่อย่างใด

หากมีข้อผิดพลาดประการใดทางผู้เขียน

กราบขออภัยมา ณ ที่นี้

สงวนลิขสิทธิ์โดยผู้เขียน ห้ามทำซ้ำ คัดลอก ดัดแปลงโดยเด็ดขาด

ในวันงานแต่งงาน หน้าจวนตระกูลอี้ตกแต่งด้วยผ้าแพรสีแดง บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นอายมงคล พี่ชายของอี้หลันแบกนางไว้บนหลัง เดินออกไปหน้าประตูจวนที่มีเกี้ยวเจ้าสาว เจ้าบ่าวของนางคือจ้าวหมิงซึ่งในเวลานี้กำลังยืนยิ้มกว้างรอรับนางอยู่ข้างเกี้ยว

"หลังจากนี้เจ้าต้องปฏิบัติต่อน้องสาวของข้าให้ดี อย่าให้เกิดเรื่องอย่างเช่นเมื่อครั้งก่อนอีก!" น้ำเสียงของอี้คุนแฝงคำตักเตือน เขามีอายุมากกว่าน้องสาวถึงสิบสี่ปี หลังจากบิดามารดาสิ้นใจจึงเลี้ยงดูน้องสาวมาเหมือนกับเป็นลูกแท้ๆของตัวเอง

"พี่ใหญ่โปรดวางใจเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตล้วนเป็นความผิดของข้า ต่อไปนี้ข้าสาบานว่าจะดูแลหลันหลันเป็นอย่างดีขอรับ" จ้าวหมิงตอบกลับ แววตาของเขาแสดงออกถึงความแน่วแน่จริงจัง

"พี่ใหญ่อย่าได้ทำเสียงดุนักสิ….หลังจากนี้จ้าวหมิงจะดูแลข้าเป็นอย่างดีแน่นอนเจ้าค่ะ" อี้หลันช่วยพูดแทนสามีอีกแรง

เมื่อได้ยินน้องสาวพูดเช่นนั้น อี้คุนก็ไม่ได้พูดอะไรอีกและส่งอีกฝ่ายขึ้นเกี้ยวไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าใดนัก

อี้หลันและจ้าวหมิงกลับมาคำนับฟ้าดิน สลักชื่อลงบนแผ่นศิลาสมรสและเป็นสามีภรรยากันอีกครั้ง ผู้ฝึกบำเพ็ญจากสำนักอื่นๆ ต่างมาร่วมงานกันมากมาย บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยความชื่นมื่น คู่บ่าวสาวยิ้มแย้มกันอย่างมีความสุข…

หลังจากอ่านนิยายเรื่องนี้จบ อี้หลันก็จ้องหน้าจอโทรศัพท์มือถือเขม็ง คิ้วของเธอขมวดแน่นท่าทางดูไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก นิ้วเรียวพยายามเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นลงอยู่หลายครั้ง เมื่อพบไม่มีข้อความใดๆ นอกจากคำว่าจบบริบูรณ์ หญิงสาวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่และปิดหน้าจอก่อนจะคว่ำโทรศัพท์ลงบนเตียงด้วยความรู้สึกอึดอัดคับข้องใจ เธอรู้สึกหงุดหงิดมากเพราะนิยายจบในแบบที่คาดไม่ถึง!

นี่…นางเอกเรื่องนี้ยังสติดีอยู่หรือเปล่า!

โดนพระเอกทำร้ายจิตใจและร่างกายมากขนาดนั้นก็ยังสามารถให้อภัยและกลับไปรักกับเขาได้อีกครั้ง!

นิยายเรื่องที่อี้หลันกำลังอ่านนั้นเป็นนิยายออนไลน์บนเว็บไซต์ชื่อดัง หญิงสาวเห็นว่านางเอกมีชื่อเดียวกันกับเธอ จึงได้สนใจและติดตามอ่านอยู่หลายวัน เนื้อหาของเรื่องเป็นแนวฝึกบำเพ็ญในยุคจีนโบราณ พระเอกของเรื่องเป็นลูกชายของเจ้าเมือง นอกจากหน้าตาที่หล่อเหลาแล้วเขายังมีฐานะร่ำรวย ทั้งยังเป็นลูกศิษย์สายในของสำนักบำเพ็ญอันดับหนึ่งในอาณาจักร เรียกได้ว่าเป็นคนที่สมบูรณ์แบบในทุกๆ เรื่อง

แต่ว่าชีวิตความรักของเขาถูกควบคุมโดยบิดาและมารดา หลังจากมีอายุได้สิบแปดปีชายหนุ่มก็ได้รู้ว่าตนเองมีคู่หมั้นชื่อ ‘อี้หลัน’ ซึ่งก็คือนางเอกของเรื่องนั่นเอง

จ้าวหมิงไม่พอใจในเรื่องนี้มาก ยิ่งเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นศิษย์น้องร่วมสำนักเดียวกับเขา ชายหนุ่มก็ยิ่งไม่ชอบขี้หน้า และปฏิบัติต่อนางด้วยท่าทางเย็นชา

แต่นางเอกของเรื่องอย่างอี้หลันนั้นหลงรักเขาอย่างสุดหัวใจ จนกระทั่งถึงวันแต่งงาน ในคืนเข้าหอพระเอกของเรื่องหนีไปนอนในห้องหนังสือ และทุกวันหลังจากนั้นก็ไม่ยอมอยู่ร่วมห้องเดียวกันกับอี้หลัน

เป็นเพราะได้รับการปฏิบัติอย่างเย็นชาจากผู้เป็นสามีจึงทำให้อี้หลันเสียใจมาก แต่หญิงสาวก็เก็บความน้อยเนื้อต่ำใจนี้เอาไว้ไม่ยอมพูดออกไป แต่เรื่องภายในเรือนนายท่านและฮูหยินตระกูลจ้าวย่อมรู้เหตุการณ์ทุกอย่าง พวกเขาจึงเรียกบุตรชายมาตักเตือนเรื่องนี้

เมื่อถูกบิดามารดาตำหนิ จ้าวหมิงยิ่งไม่พอใจต่อภรรยามากกว่าเดิม เพราะเขาคิดว่าอี้หลันเป็นคนไปฟ้อง ค่ำคืนนั้นเขาดื่มสุราจนเมามายและลงมือทำเรื่องนั้นกับนาง อีกทั้งยังเอ่ยถากถางด้วยถ้อยคำที่น่าอับอายต่างๆ นานา

"ในเมื่อเจ้าอยากจะร่วมหอนัก เช่นนั้นข้าก็จะสนองให้!”

เมื่อผ่านไปราวสองเดือนหลังจากเกิดเหตุการณ์ในคืนนั้น อี้หลันก็ตั้งครรภ์ขึ้นมา หญิงสาวตั้งใจจะไปบอกเรื่องนี้กับจ้าวหมิงด้วยความดีใจ แต่ก็พบว่าเขารับอนุภรรยาเข้ามาอยู่ในจวน

"ท่านทำเช่นนี้ได้อย่างไร!” อี้หลันถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"เหตุใดข้าถึงจะทำตามใจตนเองมิได้ ในเมื่อข้ายอมฝืนใจแต่งงานกับสตรีที่ท่านพ่อท่านแม่เลือกให้ การจะหาสตรีคนอื่นมาสร้างความสำราญใจให้แก่ข้าก็ยังทำไม่ได้อีกหรือ” จ้าวหมิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

หลังจากนั้นคนทั้งคู่ก็ทะเลาะกัน จนชายหนุ่มได้สะบัดมือตบใบหน้าของภรรยาอย่างแรงจนอีกฝ่ายล้มลงกับพื้น!

ทารกในครรภ์ที่อ่อนแอจึงไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้!

เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้หญิงสาวช้ำใจอย่างหนัก นางตัดสินใจหย่าขาดกับเขาและหนีกลับไปบ้านเดิม

เมื่อเห็นว่าอี้หลันจากไป หลังจากตกตะกอนความคิดได้ ในที่สุดจ้าวหมิงก็เพิ่งรู้ตัวเองว่าเขารักนาง จึงไปคุกเข่าขออภัยที่หน้าประตูจวนตระกูลอี้ แต่ก็ถูกอี้คุนทำร้ายทุกครั้ง และแน่นอนว่าจ้าวหมิงไม่ยอมถอดใจ เขานั่งนิ่งไม่ตอบโต้และอดทนให้พี่ภรรยาทั้งเตะและต่อยเพื่อชดใช้ความผิดที่ตนเองได้ก่อไว้

อี้หลันตอนแรกก็ยังใจแข็งแต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายโดนกระทำเช่นนั้นอยู่ทุกวัน นางที่ยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจก็สงสารและใจอ่อน ท้ายที่สุดก็ได้พูดปรับความเข้าใจ และยอมให้อภัยกลับไปคืนดีแต่งงานกับเขาอีกครั้ง หลังจากนี้เรื่องราวก็จบลง คนทั้งคู่ได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข…

เมื่อตอนจบในนิยายเป็นเช่นนี้ อี้หลันที่อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงก็กลอกตามองบนและกรีดร้องด้วยความไม่พอใจ

"นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!”

ด้วยความโมโหเธอจึงแสดงความคิดเห็นไปมากกว่าครึ่งหน้ากระดาษ ใจความหลักๆ คือต่อว่านางเอกที่ให้อภัยคนที่ทั้งดูถูกและทำร้ายร่างกายได้อย่างง่ายๆ ส่วนพระเอกที่อี้หลันเกลียดชังก็ถูกด่าอย่างยับเยินเช่นกัน แน่นอนว่านอกจากเธอ ก็มีความคิดเห็นอื่นๆ อีกมากกว่าหนึ่งพันความคิดเห็น ซึ่งมักจะเป็นข้อความที่มีแนวโน้มไปในทางเดียวกัน!

หลังจากนั้นหญิงสาวก็พยายามสงบใจเปิดภาพยนตร์ตลกดูเพื่อเปลี่ยนอารมณ์ความโมโห จนถึงช่วงกลางดึกก็เผลอหลับไป...โดยไม่รู้เลยว่า ภายในห้องเกิดกลุ่มควันประหลาดสีขาวขึ้น ก่อนที่มันจะคืบคลานมาครอบคลุมตัวเธอบนเตียง และเมื่อหมอกควันจางหายไปร่างของอี้หลันบนเตียงก็หายไปด้วย…