ผ่านค่ำคืนเข้าหออันเร่าร้อน ใกล้ฟ้าสางอี้หลันก็คลำหาร่างกายของสามี แต่ก็พบกับความว่างเปล่า
หญิงสาวลืมตาขึ้นมองไปรอบๆ และภาพเบื้องหน้าก็ทำให้นางต้องตกใจ ห้องหอที่ประดับด้วยผ้าสีแดงค่อยๆ เลือนพร่าเลือนหายไป…หลังจากนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยพื้นที่สีขาวอันคุ้นเคย
“ศิษย์พี่!” อี้หลันตื่นตระหนกยิ่งนัก ดูเหมือนว่าเวลานี้ นางจะกลับมาอยู่ในพื้นที่ว่างเปล่าดังเช่นตอนแรกอีกแล้ว!
“เนื้อเรื่องในโลกเดิม ดำเนินเรื่องมาจนถึงตอนจบ เจ้าไม่สามารถใช้ชีวิตต่อไปในโลกใบนั้นได้อีกแล้ว” เสียงของผู้คุมโชคชะตาที่คุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง
“ข้าอยากกลับไป” อี้หลันจ้องมองพื้นที่สีขาวตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า
“เรื่องราวขึ้นคำว่าจบบริบูรณ์ ตัวละครทุกคนก็หายไป ความปรารถนาของเจ้าคือเปลี่ยนไม่ให้นางเอกกับพระเอกของเรื่องได้ครองคู่กัน ตอนนี้ก็ถือว่าเจ้าทำตามความปรารถนาของตนเองได้แล้ว”
อี้หลันหลับตาพยายามสงบสติอารมณ์ “ท่านผู้คุมชะ
