เจ้าสาวป้ายแดง

สามหนุ่มพี่น้อง

"ขอโทษนะคะที่พูดแบบนั้นออกไป คือว่า รักแค่พูดตามความรู้สึก" เปี่ยมรักออกอาการร้อนรนอย่างไม่รู้ตัว เธอแค่แสดงความรู้สึกตามความคิดไม่ทันได้คิดว่ามันอาจจะผิด

"เฮีย..."

"ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อ"

"คะ?"

"ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อที่ชั้นบน"

"อ๋อ ค่ะ" เปี่ยมรักคลี่ยิ้ม แต่วินาทีที่เห็นสามีหมาดๆ ชักสีหน้ากลับ หญิงสาวหุบยิ้มแทบจะทันที

ต่อให้จะหล่อมาก แต่หน้าตึงๆ ของเขามันทำให้เธอเสียวสันหลังวาบได้เหมือนกัน

"แม่ส่งเธอมาตรงนี้?"

"ใช่ค่ะ คุณป้า อ่า แม่เบญส่งรักมา"

"ฉันจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อ เธอสมควรนั่งอยู่ตรงนี้ต่อรึเปล่า" ภูมิรพีหยัดตัวลุกจนเต็มความสูง ดวงตาคมกริบยังคงประสานกับดวงตากลมโตที่มองตามเขาไม่วางตา

ซื่อบื้อหรือแกล้งทำเป็นไม่รู้กันแน่วะ!

และแล้วความไม่พอใจที่เขาหลุดมันออกมาส่งผลให้เจ้าสาวป้ายแดงดันตัวลุกตาม

"เข้าใจแล้วค่ะ"

"จะไปไหนกันเหรอครับ" น้องเล็กสุดอย่างภูพิงค์รีบถาม แอบเห็นว่าเฮียและภรรยาสาวพูดคุยอะไรสักอย่างกันนานแล้ว

"ขอตัวสักครู่นะคะ เดี๋ยวรักพาเฮียขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อน" รอยยิ้มสดใสส่งต่อ ภูพิงค์คลี่ยิ้มให้พี่สะใภ้ อดไม่ได้ที่จะปรายตามองผู้ที่เป็นพี่ชาย

"ให้ไอ้ภูไปเป็นเพื่อนด้วยไหมครับเจ้ อยู่สองต่อสองกับเฮียมันอันตรายนา"

"เรื่องของผัวเมียเว้ย!" พี่ชายคนโตกระแทกเสียงคำโต ปรายตามองภรรยาสาวที่ยิ้มไม่หุบ จากนั้นก็เลือกที่จะเป็นฝ่ายเดินนำออกไป

หงุดหงิดไอ้น้องชายตัวดีที่ทำตัวประเจิดประเจ้อ ให้ท้ายคนที่มันเรียกว่าเจ้เหลือเกิน

สายตาของใครต่อใครที่ยังมองมาส่งผลให้คนตัวเล็กก้าวขาเร็วๆ ตามคนตัวโต

แม้การแต่งงานจะไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรักตั้งแต่ต้น ถึงอย่างนั้นเธอก็ควรทำตัวสนิทสนมกับผู้ที่เป็นสามี อย่างน้อยๆ พ่อแม่นั่นแหละจะไม่อายใคร

หากใครต่อใครรู้ว่างานแต่งงานจริงๆ แล้วมันเกิดขึ้นเพราะพ่อแม่เธอเดือดร้อนเรื่องเงิน!

"เฮีย...รอด้วยค่ะ" ขาสวยก้าวฉับตามคนที่เดินอยู่เบื้องหน้า สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะคว้ามือของเขามากุมเอาไว้หลวมๆ

คนที่ถูกพันธนาการก้มหน้ามองมือของตัวเองเพียงนิด ในยามที่มองสบตากับเจ้าของการกระทำ เจ้าสาวป้ายแเดงก็เพียงแต่ฉีกยิ้มให้เขาเช่นเดิม

ทุกย่างก้าวของเจ้าบ่าวเจ้าสาวหมาดๆ ที่ก้าวขึ้นบันไดอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ตลอดเวลา ฝ่ายแม่ของทางเจ้าบ่าวเจ้าสาวซุบซิบกระหนุงกระหนิงถูกอกถูกใจ ฝั่งพ่อเองก็เห็นรอยยิ้มเล็กๆ บนมุมปากเช่นกัน

หัวใจดวงน้อยพลันเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งในตอนที่กลับขึ้นมาบนห้องด้วยกันตามลำพังอีกครั้ง

พิธีการเสร็จสิ้นไปหมดแล้ว พ่อแม่ส่งตัวเรียบร้อยแล้ว หากงานเลี้ยงช่วงเย็นผ่านพ้นไป มันก็คงเป็นเวลาที่สามีภรรยาอยู่ด้วยกัน

คนที่ไม่สนิทสนมกันมาก่อนควรจะวางตัวแบบไหนดีนะ เปี่ยมรักคิดไม่ตก กลัวเหลือเกิน หากชายหนุ่มหน้าตาดีผู้ที่เป็นสามีรู้ว่า เธอยอมแต่งงานเพราะปลดหนี้ เขาจะไม่พอใจและเป็นฝ่ายขอเลิกกับเธอ

ทั้งที่จริงแล้วผู้ใหญ่ไม่ได้คิดที่จะให้เธอรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรก แต่ความบังเอิญที่ทำให้เธอได้ยินบทสนทนาของพ่อแม่ตัวเองและพ่อแม่ของฝั่งทางฝ่ายชาย

บ้านนั้นอยากได้หลาน แน่นอนว่า คนที่ฐานะทางการเงินดีเยี่ยม กลัวว่าจะได้ตบแต่งคนที่ไม่ดีเข้าบ้าน ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอซึ่งเป็นฝ่ายถูกเลือกดีแท้แค่ไหน แต่ภาระหนี้สินที่พ่อแม่ของเธอติดค้างคนบ้านนั้นอยู่จะหายไป หากเธอยอมแต่งงาน

นั่นแหละ ที่ผ่านมาพ่อแม่ให้อิสรภาพกับเธอมาโดยตลอด เมื่อถึงเวลา เธอก็แค่ตัดสินใจทำหน้าที่ของลูกที่คิดว่าช่วยพ่อแม่ได้ดีที่สุด นั่นคือการยอมแต่งงานกับเจ้าบ่าวที่เฟอร์เฟคชนิดหาที่ติไม่เจอ

"คิดอะไรอยู่" เปี่ยมรักสะดุ้งน้อยๆ ขนาดกำลังคิดเพลินๆ เธอยังกลัวว่าเขาจะล่วงรู้ความคิดของเธอในเรื่องที่เธอไม่อยากให้เขารู้ คิดดูเถอะว่าเธอกลัวการถูกทิ้งแค่ไหน

"แค่คิดอะไรเพลินๆ น่ะค่ะ"

"คิดยังไงถึงยอมตกลงแต่งงาน"

"อ๋อ คือมัน...มันเป็นความสบายใจของพ่อกับแม่น่ะค่ะ รักก็เลยยอมแต่ง" เปี่ยมรักยิ้มแห้ง สีหน้าที่ยากเกินกว่าจะคาดเดาอะไรได้ของเขาพาลพาหัวใจดวงน้อยสั่นระรัวราวกลับเสียงกลอง

"หมายความว่าถ้าพ่อกับแม่ให้แต่งกับใครก็คงจะยอมแต่ง"

"รักรู้จักแม่เบญก่อนหน้านี้อยู่แล้วค่ะ แม่เบญใจดี หากพ่อกับแม่ให้แต่งกับคนอื่นรักก็คงไม่ได้ตัดสินใจเร็วแบบนี้"

"อ้อ ยอมแต่งเพราะรู้จักคุณแม่ หมายความว่าถ้าพ่อกับแม่ของฉันให้เธอแต่งกับนายภพหรือไอ้ภู เธอก็คงจะยอมแต่งงานเหรอ?"

ทำไมรู้สึกว่าน้ำเสียงในตอนที่ตั้งคำถามมันดูเหวี่ยงชอบกลอ่ะ!

เปี่ยมรักกลืนน้ำลายเหนียวลงคอหนักๆ จริงๆ ลูกชายทั้งสามคนของป้าเบญคือหล่อลากมาก

ภูพิงค์หล่อแบบแบดๆ เหมือนผู้ชายขี้เล่น คารมดี

ภพนิพิฐดูสุขุม เรียบร้อย เป็นผู้ชายอบอุ่น แน่นอนว่า หากใครอยากมีพี่ชายคงอยากมีพี่ชายแบบภพนิพิฐ

ส่วนภูมิรพี ในสายตาของเธอเขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ที่สุด เขาเป็นคนที่อ่านความรู้สึกยาก นิ่ง เงียบ มีเสน่ห์ และน่าค้นหา

แต่ถ้าหากเธอบอกเขาไปตรงๆ ว่าในสายตาของเธอแล้วในบรรดาสามพี่น้องเขามีเสน่ห์ที่สุด เขาก็อาจจะคิดว่าเธอแอบชอบเขาอยู่ในแน่ๆ

"ก็คงต้องยอมแต่งน่ะค่ะ" เปี่ยมรักเอ่ยคำตอบที่คิดว่าดีมากที่สุดพลางระบายรอยยิ้มสดใสเป็นมิตรกลับไป ทว่า หญิงสาวกลับได้ยินเสียงในลำคอของอีกฝ่ายที่หลุดมันออกมาเบาๆ

"เหอะ"

ขายาวมั่นคงเดินกระแทกส้นออกไปทางอื่น หน้าเหวี่ยง คิ้วผูกเป็นปม เจ้าของดวงตากลมโตที่มองตามพลางกระพริบตาปริบๆ ความงุนงงถาโถมเข้าใส่อย่างจัง

"เดี๋ยวรักช่วยติดกระดุมให้ค่ะ" เจ้าของเสียงหยัดตัวลุกตาม แม้จะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ แต่เธอจงท่องให้ขึ้นใจนะเปี่ยมรัก

ถ้าไม่อยากถูกทิ้งเมื่อเขารู้ความจริง นอกจากพ่อสามีรัก แม่สามีหลง คนสำคัญที่เธอควรมัดใจเขาให้อยู่นั่นก็คือภูมิรพี ชายหนุ่มหน้าตาดีที่มีดีกรีเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอ