Hindi ko pa rin mapigilan ang di maluha sa t’wing maiisip yung nangyare kagabi. Sinisisi ko ang sarili ko dahil nagpadala ako, eh di sana aish!
Nangyare na Heaven! Sorry nalang sayo! Pero dapat hindi ako magpaapekto. Dahil itatanong ko pa kay Vayne kung sino si Kaye.
Saktong katatapos ko lang magluto ng breakfast ng pumasok si Vayne ng kusina. Salubong ang kilay nya at nakahawak sa magulo niyang buhok.
“Vayne kain na,” nakangiting bungad ko.
Umupo siya at nagsalin ng tubig sa baso saka uminum.
“Ang sakit ng ulo ko!”
“Bakit ba kasi umuwi ka ng lasing?” tanong ko bigla naman siyang sumeryoso. “Naparami lang ng inum,” sagot niya.
“Pero sinabi mo sakin kahapon na uuwi ka agad,” nakangusong paalala ko.
Tumingin siya sa’kin na parang nakokonsensya. “I’m sorry,” tumango lang ako at huming
