NANG mapagod nako umiyak saka lang ako tumayo at nagtungong cr. Pinagmasdan ko ang sarili kong mugtong mugto ang mata at pulang pula. Naghilamos ako at nagbihis.
Hindi dapat ako magpaapekto.
Lalo na kung wala naman kasiguraduhan.
Kaya Fighting!!!
Baka kasi nagkamali lang ako sa nakita at mga nadinig ko diba? baka masyado lang akong nagpadala sa emosyon kahit may parte sa puso’t isip ko na totoo ngang may anak na si Vayne na ayaw ko lang paniwalaan hangga’t hindi ko sa kanya mismo nadidinig ang kasiguraduhan.
Bumaba ako sa kusina para mag-prepare ng dinner kahit may possibleng kumain na siya at ako nalang uli ang kakaing mag-isa.
Nang matapos akong magluto ay pumunta akong salas para abangan si Vayne. Nilibang ko ang sarili ko sa panunuod ng Tv habang inaantay siya. Maya’t maya rin an
