ตอนที่ 7

3403 Words

พอเจนลดานั้นนัดกับเพื่อนเรียบร้อยแล้วเธอก็รีบเรียนภาคบ่ายต่อจนเสร็จ จากนั้นเธอก็รีบกลับบ้านไปเอาชุดแซ่บๆของเธอใส่ถุงกระดาษออกมา เพราะถ้าเธอใส่เสื้อผ้าแรดๆออกบ้าน พ่อของเธอต้องไม่ยอมแน่ๆ เธอเลยคิดว่าเธอไปแต่งตัวที่หอพักของเพื่อนสาวจะดีกว่า “เจด้า นั่นลูกจะไปไหนน่ะ…พึ่งกลับเข้ามาเองไม่ใช่เหรอ” อัปสรเอ่ยถามลูกสาวไป เมื่อเจนลดานั้นเดินผ่านหน้าของเธอไป “อ่อ คืนนี้หนูจะไปนอนกับแบมน่ะค่ะแม่….หนูขออนุญาติแม่เลยก็แล้วกันนะคะ” เจนลดาหันมายิ้มแห้งๆแล้วพูดบอกไปแบบเกร็งๆ “จะไปเที่ยวล่ะสิ…อย่าคิดว่าแม่รู้ไม่ทันเรานะเจด้า….” อัปสรเอามือกอดกอดแล้วพูดไปอย่างรู้ทันลูกสาว เพราะเมื่อก่อนเวลาเธอไปนอนบ้านเพื่อนก็เพราะจะหนีเที่ยวแบบนี้นี่แหละ แล้วยิ่งลูกสาวเธอไม่ใช่เด็กเรียนอย่างนี้ มันก็น้อยมากที่ลูกสาวของเธอจะติวหนังสือน่ะ “อิอิ….งั้นหนูขออนุญาตหนึ่งวันนะคะแม่…หนูสัญญาเลยค่ะว่าหนูจะดูแลตัวเองอย่างดี ไม่เมา ไม่ทำตัวไม่น่ารักเลยค่ะ” เจนลดาหันไปยิ้มให้แม่ของเธอ ก่อนจะพูดอ้อนๆของอนุญาตท่าน “เฮ้อ…เราก็โตแล้วแม่จะไปห้ามเราได้ยังไงล่ะ ยุคสมัยนี้ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เราจะไปก็ไปได้ แม่ไม่ได้ว่าอะไร…แล้วคืนนี้จะกลับมานอนที่บ้านหรือจะไปนอนกับหนูแบมบี้” อัปสรเอ่ยถาม เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลูกสาวเธอขอเที่ยวกลางคืนน่ะ “คงนอนกับแบมเลยค่ะแม่…ถ้าหนูกลับดึกมากๆ หนูกลัวแด๊ดกับพี่เจไดจะดุอ่ะค่ะ…” เจนลดาพูดบอกไปแล้วทำหน้ามุยขึ้นมา “แล้วเขาไม่กลัวแม่จะดุเราหรือไงหึ…” อัปสรถามกลับลูกสาวแล้วมองหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว “ก็แม่ใจดีไงคะ ต่อให้แม่ดุหนูก็ไม่กลัวหรอกค่ะ อิอิ….พรึบ…ฝากแม่ช่วยเคลียร์กับแด๊ดแล้วก็พี่เจได้หน่อยนะคะ จุ๊บ….รักแม่ที่สุดเลยค่ะ” เจนลดาเข้าไปกอดแม่ของเธอแล้วขอร้องไปอย่างออดอ้อนเลย “เฮ้อ…เรานี่น่ะ…ชอบทำให้แม่ลำบากอยู่เรื่อยเลยจริงๆ เดี๋ยวสองคนนั้นแม่จัดการให้ เราจะไปก็รีบไปก่อนที่แด๊ดกับพี่ชายเราจะกลับมาเถอะ…แล้วนี่มีเงินไหมจะไปเที่ยวเนี่ย” อัปสรถอนหายใจแล้วถามลูกสาวไปอย่างอยากรู้ “ก็พอมีนิดหน่อยค่ะแม่ แต่ถ้าได้อีกสักนิดมันก็คงจะดีมากๆเลย…” เจนลดาพูดบอกไปแล้วยิ้มแห้งๆใส่แม่ของเธอทันที เพราะท่านถามแบบนี้แล้วใจเธอฟูขึ้นมาทันทีเลย “อืม…เดี๋ยวแม่จะโอนให้ก็แล้วกัน..” อัปสรตอบไปด้วยเสียงนิ่งๆ เพราะแต่ล่ะเดือนลูกสาวจะได้รับเงินเดือนล่ะสองถึงสามหมื่นบาทให้ไปบริหารเอาเอง เพราะถ้าให้มากกว่านี้ลูกสาวของเธอก็ใช้เงินเกินตัว ดังนั้นเธอจึงฝึกลูกๆของเธอให้ใช้เงินอย่างมีเหตุผลมาแต่เด็ก แต่กลับทำไม่ได้เลยสักคนก็เพราะเธอคอยสปอยลูกนี่แหละ จนสามีของเธอนั้นบ่นเธออยู่ตลอด “อื้อ….ขอบคุณนะคะแม่ แม่ของหนูนี่น่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ จุ๊บ…..รักแม่นะคะ” เจนลดาได้ยินแบบนั้นก็รีบขอบคุณแม่ของเธอทันที ก่อนจะหอมแก้มท่านอย่างเอาใจ เพราะท่านแพ้ลูกอ้อนของเธอ “แม่ก็รักลูกเหมือนกัน…ป่ะ จะไปก็รีบไป เดี๋ยวแด๊ดกับพี่เรากลับมาแล้วเจอ เดี๋ยวเราจะไม่ได้ไปซะเปล่าๆ…คืนนี้ถ้าเที่ยวเสร็จแล้วก็ส่งข้อความมาบอกแม่ด้วยนะ อย่าทำให้แม่เป็นห่วง” อัปสรพูดบอกไป เพราะนี่ก็ใกล้เวลาจะเลิกงานของสามีแล้ว ถ้ามาเจอลูกสาวจะออกไปแบบนี้ คงต้องมีห้ามกันแน่ๆ “โอเค่ค่ะแม่…หนูไปนะคะ…” เจนลดาตอบไปแล้วเธอก็รีบเดินออกไปทันที เพราะเธอไม่อยากจะเจอพ่อและพี่ชายของเธอตอนนี้ ไม่งั้นความฝันที่เธอจะเที่ยวนั้นคงดับไป ณ คลับคิงด้อมไพร์ส… เพื่อนๆในกลุ่มของธามไทก็มากันครบพร้อมมีสายรหัสของพวกเขามานั่งจอยที่โต๊ะใกล้ๆกัน เพราะโซนนี้ทั้งโซนเป็นของกลุ่มพวกเขา และพวกหนุ่มๆก็อยู่โต๊ะวิไอพีของพวกเขาไม่ได้ไปรวมกับพวกน้องรหัสหลานเหลนรหัสของพวกเขา เพราะพวกเขาแค่ต้องการพามาเลี้ยงเหล้าและรู้จักกันเท่านั้น ซึ่งพวกเขาก็พูดคุยและแยกย้ายกันไปนั่งโต๊ะของกลุ่มใครกลุ่มมันไปแล้ว “ไอ้ธาม…มาเที่ยวนะโว้ย มานั่งทำหน้าเซ็งทำไมวะ สาวๆมองแกแล้วส่งสายตามากันเพียบเลยนะโว้ย…ยิ้มหน่อยสิวะ” บอมพูดออกไป เพราะเพื่อนของเขานั่งทำหน้าเซ็งๆอยู่ “ไม่….แกจะยิ้มก็ยิ้มไปคนเดียวสิวะ…” ธามไธพูดตอบไปด้วยเสียงเรียบ เพราะเขาแค่ชอบมานั่งดื่ม ไม่ได้ชอบมาส่งสายตาให้สาวคนไหน แล้วเรื่องของเฟรีนก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา มันก็ยิ่งทำให้เขาสะอิดสะเอียนผู้หญิงที่เข้าหาเขา เพราะเขาไม่รู้เลยว่าลับหลังแล้วพวกเธอจะไปเอากับใครมาบ้าง… “ไอ้เสือยิ้มยาก….แกนี่ใช้ความหล่อไม่คุ้มเลยจริงๆ…เป็นฉันนี่ฟาดทุกคนที่มาอ่อยฉันเลย” บอมพูดไปอย่างอดไม่ได้ เพราะเสียดายที่เพื่อนหนุ่มไม่สนใจใครเลย “ก็เพราะแกหื่นแบบนี้ไงวะ สาวๆเขาถึงกลัวแกน่ะ…ฟันแล้วทิ้งใครเขาแบบนี้ใครเขาจะสนใจวะ ชื่อเสียงแกตอนนี้น่ะมันกระฉ่อนจนสาวๆในมหาลัยเขากลัวกันหมดแล้วนะโว้ย…แกเพลาๆบ้างก็ได้ไอ้บอม…” เจไดพูดเสริมไปอย่างอดไม่ได้ เพราะทั้งกลุ่มก็มีมันนี่แหละที่ชอบฟันสาวไปทั่ว “ก็ช่างสิวะ ฉันก็ไปหาสาวจากที่อื่นได้นิวะ แกดูสิ ไม่ได้มีแค่เด็กมหาลัยเราสักหน่อย…ยังมีให้ฉันฟันได้อีกเยอะ…แกมาว่าแต่ฉัน แกเองก็ไม่ต่างกันไหมวะเจได…แกก็ไม่เคยคบใครจริงๆจังเลยสักคนนะโว้ย พวกเราน่ะศีลเสมอกัน ไม่งั้นคบกันไม่ได้หรอก” บอมพูดตอบกลับไป เพราะเพื่อนเขามันก็ร้ายพอกับเขานี่แหละ “เออว่ะ…พูดถึงใจ ชนแก้วหน่อยโว้ย…” มาร์ชพูดไปแล้วเขาก็หยิบเหล้าขึ้นมาชนแก้วกับเพื่อนๆทันที พวกหนุ่มๆก็ชนกลับแล้วดื่มกันอย่างชิวๆ เพราะคืนนี้ยังอีกยาวไกล ธามไทที่ดื่มแล้วก็วางแก้วไว้แล้วเขาก็เห็นสายตาของมาร์ชมองเขาแล้วก็ยิ้ม เขาก็มองมันแบบแปลกใจทันทีว่ามันมามองหน้าเขาแล้วยิ้มแบบนี้ทำไมกัน “แกมองหน้าฉันแล้วยิ้มแบบนี้หมายความว่ายังไงวะไอ้มาร์ช….มีอะไรก็พูดมา” ธามไทพูดไปแล้วมองเพื่อนหนุ่มแบบจดจ้อง เพราะมันแปลกๆแบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ “นี่ฉันทำอะไรนี่หลบสายตาของแกไม่ได้เลยใช่ไหมวะเนี่ย…เฮ้อ…เซ็งแม่ง…” มาร์ชพูดแล้วทำหน้าเซ็งๆออกมา เมื่อเพื่อนหนุ่มมันมองออกว่าเขานั้นมีอะไรในใจอยู่ “สรุปแกมามองฉันแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้มีไร…แกคิดจะทำอะไรพิเรนๆอีกวะ” ธามไทถามออกไปอย่างเดาๆ เพราะในกลุ่มนี้คนที่ชอบหาเรื่องให้เขาก็มีแค่มันนี่แหละ “ฉันบอกยัยเด็กเนิร์ดนั่นให้มาหาแกที่นี่…” มาร์ชพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างกรุ้มกริ่มทันที จนธามไทที่ทำหน้ารื่นรมย์นั้นทำหน้าตึงขึ้นมาทันที “เรื่องนี้ฉันไม่เกี่ยวนะโว้ย ไอ้มาร์ชมันชวนน้องเขามาเอง…” ชินรีบพูดปัดทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนหนุ่ม เขาว่าแล้วว่ามันต้องไปพอใจแน่ๆ “แกจะไปบอกยัยนั่นให้มาที่นี่ทำไมวะ…” ธามไทถามเพื่อนหนุ่มไปด้วยสีหน้าบึ้งตึง เพราะแค่ตอนกลางวันยัยนั่นยังทำให้เขาโมโหไม่พออีกหรือไง เพื่อนเขายังจะชวนยัยนั่นมาอีก “ก็เห็นน้องเขารุกจีบแกแรงดี ฉันชอบว่ะ อยากจะรู้ว่าน้องเขายังจะใจกล้ามากกว่านี้อีกไหม ฉันชอบตอนที่เห็นแกเสียอาการกับน้องเขานิวะ มันฮาดี นานๆจะมีคนมาทำให้แกเขินได้…เอาน่า ขำๆไงวะ…” มาร์ชพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มออกมา “ขำๆของแกน่ะ แต่มันเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นนะโว้ยไอ้มาร์ช…หวังว่าน้องเขาจะไม่มาจริงๆ….” ชินพูดไปอย่างอดไม่ได้ เพราะเขาก็ไม่เห็นด้วยเลยที่เพื่อนหนุ่มจะทำแบบนี้ เขาเลยได้แต่หวังว่าน้องเขาจะไม่มาตามคำชวนของเพื่อนหนุ่ม “ฉันว่าน้องเขามาแน่….แต่แบบนั้นจะเข้าผับกับเขาเป็นไหมวะเนี่ย..” มาร์ชพูดไปแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างขำๆ เมื่อนึกไปว่ายัยเด็กนั่นจะมาเที่ยวที่แบบนี้ด้วยชุดแบบไหน “แกนี่มันชอบสร้างความสนุกบนความทุกข์ของคนอื่นจริงๆ…เฮ้อ…ฉันไปหาสาวดีกว่า..เชิญแกทำบาปกันไปก็แล้วกัน…” เจไดพูดบอกไปแบบไม่สนใจ เพราะเขาไม่ชอบที่เพื่อนหนุ่มจะทำแบบนี้ แต่เขาก็ห้ามไม่ได้ดังนั้นเขาก็เลี่ยงออกไปหาความสุขเองก็แล้วกัน เนื่องจากตอนนี้เขาล็อคเป้าหมายของเขาไว้แล้ว “อะไรวะ แกเจอเป้าหมายแล้วเหรอวะ…” บอมเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มไป เพราะเขายังไม่เห็นใครโดดเด่นเลยสักคน นี่เพื่อนเขามันเจอแล้วเหรอ “อืม…เดี๋ยวฉันกลับมานะโว้ย…” เจไดพูดจบแล้วเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาสาวสวยที่เขามองอยู่ทันที เพราะเธอส่งสายตามาทางเขาหลายทีแล้ว พอเจได้เข้าไปพูดคุยไม่กี่คำเท่านั้นก็พาหญิงสาวเดินออกไปเลย ทำให้พวกเพื่อนๆที่มองอยู่นั้นถึงกับอึ้งๆไปเลย โดยเฉพาะบอมที่เป็นตัวหื่นของกลุ่ม “แกดูมัน…มันลากสาวออกไปกินแล้วนั่น…อะไรมันจะรวดเร็วขนาดนั้นวะเนี่ย…” บอมพูดไปแล้วมองตามเพื่อนหนุ่มไปแบบอิจฉาที่มันได้กินสาวแล้ว “หึ…แกก็ต้องคารมณ์ดีมีชั้นเชิงแบบเจไดมันสิวะ..ไม่ใช่หน้าหื่นขนาดนี้…ฉันว่าแกไปซื้อกินยังจะง่ายกว่าซะอีก…” ชินพูดตอบเพื่อนหนุ่มไป เพราะสาวที่ไหนมันจะเข้าใกล้ ถ้ามันทำหน้าหื่นใส่แบบนี้น่ะ “แกอย่ามาดูถูกฉันนะโว้ย…คืนนี้แกรอดูเลย ฉันมีแน่ๆ…” บอมพูดตอบไปแล้วทำหน้ากวนๆใส่เพื่อนหนุ่มไป เพราเขาก็ไม่เคยพลาดเลยหากเขาต้องการ “ฉันรอดูแน่ แต่ไม่ใช่ดูแกนะ ฉันจะดูไอ้ธามมันถูกยัยเด็กเนิร์ดนั่นจีบ….สนุกกว่าดูแกเยอะ จริงไหมวะชิน…” มาร์ชพูดไปแล้วก็หัวเราะออกมา “อืม…อย่างน้อยก็น่ารอยคอยกว่าของไอ้บอมมันว่ะ แต่ถามจริงนะไอ้ธาม…ถ้าน้องเขามาจริงๆแกจะทำยังไงวะ…แกจะหนีกลับแบบวันนี้ไหมวะ ฮ่าๆ….” ชินตอบไป เพราะเขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าน้องคนนั้นมาจริงๆแล้วเพื่อนของเขาจะทำยังไง “อะไรวะ นี่ไอ้ธามมันถึงกลับหนีกลับเลยเหรอวะ เสียกดายที่ฉันไม่ได้ไปด้วยจริงๆ…” บอมพูดไปแล้วยิ้มออกมาอย่างนึกไม่ออกเลยว่าเพื่อนของเขามันเจออะไร มันถึงได้หนีกลับน่ะ “ฉันไม่ได้อ่อนขนาดนั้นนะโว้ย ฉันแค่ไม่ชอบผู้หญิงที่ดูใสๆซื่อๆแต่ว่าแรดมากอยากจะได้ผู้ชายอย่างยัยนั่น…ผู้หญิงบ้าอะไรก็ไม่รู้…ไร้ยางอาย…” ธามไทพูดไปก็คิดไปถึงตอนที่เธอนั้นจุ๊บเขา มันก็ทำให้เขาหงุดหงิดใจมาก เพราะเธอเป็นคนแรกเลยที่กล้ามาลวนลามเขาต่อหน้าต่อตาอย่างโจงแจ้งแบบนั้น “ฉันว่าน้องเขาก็ดูน่ารักดีออกว่ะ ชอบก็บอกว่าชอบ จีบก็บอกว่าจีบ…ดูใสๆไม่มีพิษมีภัยอะไร ฉันว่าต่างจากคนที่เขามาหาแกด้วยท่าทางยั่วยวนอีกนะโว้ย” มาร์ชพูดไปเพราะเขาเห็นส่วนใหญ่ก็มีแต่ผู้หญิงเขามาหว่านเสน่ห์ใส่เพื่อนเขากันทั้งนั้น ไม่มีใครมาแนวตรงๆแบบน้องคนนั้นเลย “แกชอบแกก็เอายัยเด็กนั่นเองสิวะ แกชวนมาแกก็จัดการเอาเองก็แล้วกัน อย่าให้มายุ่งกับฉัน ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน..” ธามไทพูดบอกไปด้วยเสียงจริงจัง พร้อมกับมองเพื่อนหนุ่มอย่างดุๆ “เออๆ…ฉันว่าน้องเขาไม่มาหรอก หรือถ้ามาฉันกับชินจัดการเองก็ได้” มาร์ชพูดบอกไปแบบยอมๆ เพราะเพื่อนหนุ่มดูไม่สนใจจริงๆ ทำให้เขาไม่กล้าเล่นมันเลย “อ่าว เกี่ยวอะไรกับฉันด้วยวะเนี่ย แกชวนน้องเขามานะโว้ย ไม่ใช่ฉัน” ชินพูดไปอย่างไม่เอาด้วย “ก็แกอยู่กับฉัน แกก็ต้องช่วยฉันรับผิดชอบสิวะ แกอยากให้ไอ้ธามมันจัดการเราสองคนหรือไงวะ มันเล่นแรงนะโว้ยชิน…” มาร์ชพูดไปเพราะเวลาที่ธามไทไม่พอใจจริงๆ มันก็ไม่สนห่าอะไรเลยนะ ดังนั้นเขาไม่ควรไปกระตุกหนวดเสือมัน เอาแค่พอดีๆก็พอ หวังว่าน้องคนนั้นจะไม่มาก็แล้วกัน จะได้ไม่ต้องมาลำบากรับมือ ชินก็ทำหน้าถอนหายใจไปแบบยอมๆเพราทำอะไรไม่ได้ จากนั้นพวกหนุ่มๆก็พากันดื่มแล้วพูดคุยกันไปอย่างชิวๆตามประสาของพวกเขา เพราะปกติพวกเขาก็มักจะออกมาเที่ยวคลับเที่ยวบาร์กันแทบจะทุกอาทิตย์ไม่สิ เกือบทุกวันเลยก็ว่าได้ ด้านเจนลดาก็มากับแบมบี้แค่สองคน เพราะมิกกี้และไอรีณนั้นไม่ว่างทำให้ไม่สามารถเลื่อนนัดมาเป็นวันนี้ได้ สองสาวก็เลยต้องมากันสองคน จนตอนนี้สองสาวมาจอดรถอยู่หน้าคลับหรูแล้ว “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะมากับแกเนี่ย…” แบมบี้พูดบ่นไปก่อนจะมองหน้าคลับที่ใหญ่โตหรูหรา “ก็แกเป็นเพื่อนรักของฉันไง เพื่อนอยากจะจีบผู้ชาย แกก็ต้องมาส่ง มาให้กำลังใจกันสิยะ…เดี๋ยวถอดเสื้อก่อนดีกว่า…พรึบ…อือ….ไงจ้ะ ฉันสวยหรือยัง…” เจนลดาพูดบอกไปก็ถอดเสื้อคลุมแล้วเธอก็ยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น “อืม…สวยจนเหมือนเป็นคนล่ะคนกับยัยแว่นวันนี้เลย…แซ่บมากค่ะเพื่อน….ยั่วเพศสุดๆ…” แบมบี้พูดบอกไปแล้วมองเพื่อนสาวอย่างชอบใจในความสวยเซ็กซี่ เมื่อเพื่อนสาวใส่กระอกสีขาวเอวลอย แล้วใส่กางเกงยีนขาสั้นสีดำพร้อมกับมีถุงน่องตาข่ายทับด้านใน มันก็ทำให้เพื่อนของเธอดูเซ็กซี่มากๆ “หึๆ…โอเค…งั้นลุย…” เจนลดาพูดตอบไปแล้วก็ลงจากรถทันที แล้วเธอก็ยืนมองไปด้านหน้าด้วยสีหน้ายิ้มอย่างมั่นใจ เพราะเธอยอมแต่งตัวเนิร์ดไปเรียนตามที่พ่อและพี่ชายขอแล้ว งั้นตอนเที่ยวเธอขอเป็นตัวของตัวเองหน่อยนะ จากนั้นสองสาวก็เดินเข้าไปขึ้นไปที่หน้าประตูคลับทันที แต่การ์ดก็ขอตรวจบัตรของเธอ เพราะถ้าอายุไม่ถึงไม่สามารถเข้าไปได้ แต่ด้วยความฉลาดของเจนลดา เธอก็อ้างชื่อมาร์ชและธามไทไปว่าเขาสองคนเป็นคนชวนเธอมา แล้วเธอก็ทำหน้าเศร้าๆไปที่เขาไม่ได้ ทำให้การ์ดคิดว่าเธอและแบมบี้นั้นเป็นคนที่มานั่งโซนวีไอพี เธอก็เออออห่อหมกไปเลยว่าใช่ แล้วการ์ดคนหนึ่งเลยเดินนำทางเธอทั้งสองเข้าไปด้านใน พอเจนลดาแบมบี้เดินตามการ์ดเข้ามาแล้ว สายตาของพวกหนุ่มๆที่เห็นสาวน้อยน่ารักก็พากันมองจนบางโต๊ะถึงกับสะกิดเพื่อนแล้วชี้ให้มองสองสาวกันทีเดียว ยิ่งพอเดินผ่านโต๊ะของพวกหนุ่มวิศวะนั้นก็ทำให้สองสาวได้แต่ยิ้มอ่อนออกมาเลย เพราะเจอสายตาของหนุ่มๆมองจนเขินไปหมดแล้ว “ฮื้อหือ…นางฟ้าที่ไหนวะนั่น…โคตรสวยเลยแม่ง…” บอมที่กำลังดื่มอยู่พูดบอกไปแล้วก็มองไปที่ทางเดิน ที่ตอนนี้สองสาวกำลังเดินตรงมาทางนี้ ทำให้เพื่อนๆของเขานั้นพากันหันไปมองอย่างอดไม่ได้ “แกก็สวยทุกคนแหละว่ะ….แม่ง…สวยจริงว่ะ…แต่ทำไมหน้าคุ้นๆวะเหมือนเคยเห็นที่ไหน…” มาร์ชพูดไปแล้วเขาก็หันไปมองตามที่เพื่อนหนุ่มพูด แล้วเขาก็เห็นหญิงสาวสองคนเดินมา ซึ่งมันโดดเด่นและดูมีออร่ามาก แต่ทำไมเขาคุ้นหน้าจังเลยนะ “ก็น้องคนนั้นที่ใส่เสื้อดำก็เพื่อนของน้องเนิร์ดไงวะ ฉันจำได้ แต่ว่าคนสวยๆอีกคนฉันก็ไม่รู้ว่ะ…เห้ย…อย่าบอกนะว่า…” ชินพูดไปอย่างจำได้ พอสองสาวเดินเข้ามาใกล้มันก็ทำให้เขานึกออกทันที ว่าผู้หญิงสวยๆอีกคนอาจจะเป็นยัยเนิร์ดที่รุกจีบเพื่อนเขาเมื่อตอนบ่าย “น้องเนิร์ด!...” เสียงของมาร์ชและชินพูดออกมาพร้อมกัน แล้วทั้งสองก็หันมามองหน้ากันอย่างไม่อยากจะเชื่อว่านั่นจะใช่จริงๆ เพราะตอนนี้กับตอนบ่ายต่างกันราวกับคนล่ะคนเลย ด้านธามไทที่หันไปดูฟังที่เพื่อนหนุ่มพูดเขาก็หันหลังไปมองด้านหลังของเขาทันที เพราะเขาก็อยากจะรู้ว่ายัยเด็กเนิร์ดจะสวยแค่ไหนกันถึงทำให้เพื่อนของเขาอึ้งกันขนาดนี้ แต่พอธามไทหันไปดูแล้วสายตาของเขาก็มองไปอย่างจดจ้องเลย เพราะยัยเนิร์ดที่มาจีบเขานั้นสลัดคราบกลายเป็นสาวสวยเซ็กซี่ไปแล้ว ธามไทก็มองเธอไปแบบพิจารณาเลยเพราะเธอนั้นมีหุ่นที่โค้งเว้าอย่างเซ็กซี่ แล้วที่เอวของเธอก็เจาะสะดือห้อยจี้ด้วย ทำให้ธามไทนั้นมองไปแบบไม่ละสายตาเลย เพราะยัยเด็กนี่พอแต่งตัวแต่งหน้าเข้าหน่อยก็สวยขึ้นมาจนแทบจำไม่ได้เลย… “เจอกันอีกแล้วนะคะพี่ธาม…” เจนลดาเดินเข้าไปถึงแล้วก็ยิ้มให้ธามไทไป แล้วเธอก็มองสบตากับเขาเพราะตอนนี้เขากำลังมองเธออย่างจดจ้องเลย ก็แน่ล่ะ เธอสวยล่ะสิ เขาถึงได้มองตาค้างแบบนี้ ไม่เสียแรงที่นั่งแต่งหน้ามาเป็นชั่วโมงจริงๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more