Love you...พี่รหัส

EP.2 พบเจอ

EP. 2 (เจอ)

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

'นาโน!! ตื่นได้เเล้วมี๊บอกให้กูมาปลุกมึงเนี้ย!'

ปั้งๆๆ

ฉันค่อยๆบิดตัวไปมาเบาๆ เพราะมีเสียงเคาะประตู เเต่นานไปเหมือนจากเคาะจะเป็นทุบเเทน ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างสลืมสลือ ก็เมื่อคืนฉันดูซีรี่ส์ดึกไปหน่อย ตอนนี้เหมือนดาวค้างฟ้าเลย

ปั้งๆๆ

ฉัน: โอ้ยย! เคาะเหมือนพระตีกลองเพลเลยนะน้องเวร!// ฉันเดินออกไปเปิดประตูอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะเห็นไอ้น้องชายตัวดี มันยืนหน้านิ่งอยู่

ไลอ้อน: ดูเวลา!

พรึ่บ!

พอเงยหน้ามองเท่านั้นเเหละจ้า!

ฉัน: ห้ะ!! 7:45 เปิดเทอมวันเเรกก! โอ้ยยมายก๊อด!!

พอเท่านั้นเเหละ ฉันวิ่งเข้าห้องน้ำเกือบไม่ทัน วันเเรกจิสายมิด้าย!! มี๊ด่าไฟเเลบเเน่

'มาเเล้วๆๆๆ นาโนมาเเล้วค้าาา เเฮ่กๆ'

ฉันวิ่ง 4×100 ลงมาจากชั้นบนทันที ลงมาก็เห็นทุกคนนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวเเล้ว เเต่ถ้าฉันมัวเเต่มาอิเอาะ ทานข้าวอยู่นี้ ฉันสายเเน่ เอาไงดีๆ

ฟอด~ ฟอด~ จุ้บ!

ฉัน: มี๊เเด๊ดนาโนสายมากเเล้ว นาโนไปก่อนนะคะ

ฟิ้วววว~~

มี๊: นาโน! อย่ายัดซาลาเปาเข้าปากทั้งลูกเเบบนั้นลูก!

ฉันได้ยินเเต่เสียงมี๊ร้องตามหลังเพราะฉันวิ่งไปหอมเเก้มทุกคน เเล้วหยิบซาลาเปามาหนึ่งลูก เเล้วยัดเข้าปาก พร้อมวิ่งออกมาเลย

...: เเหม่~~ กูนึกว่าจะสร้างบ้านรอมึงเเล้วอีด×ก // ฉันวิ่งออกมาหน้าบ้านก็เจอเพื่อนตัวดีที่จะมารับฉัน

ฉัน: เออๆ กูตื่นสาย ขอโทษๆ เพราะมึงเเหละ เเล้วอีโรสละ? // ฉันถามลิดขึ้นเมื่อไม่เห็นเพื่อนอีกคน!

ลิด: มันจะมาปัญญาอ่อนนั่งรอมึงทำเหี้ยไรล่ะ // เเหม๋..... นั้นปากผู้ชายนะจ้ะ ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนจะถอดคัชชูสองนิ้วฟาดปากให้

ฉัน: .....จ้า! นาโนขอประทานโทษเจ้าค้า // ฉันจีบปากจีบคอพูดก่อนจะวิ่งไปขึ้นรถอีกฝั่ง

เเล้วมุ่งตรงสู่มหาลัย...... เอาจริงๆ นี้ก็เหมือนบ้าป่ะ รักกันมากมั้ง มาสอบเข้าคณะสาขาเดียวกันเนี้ยฉันรู้จักกับสองคนนี้ตั้งเเต่มัธยมปลายเลยเเหละ เอาจริงๆ นิสัยเราเนี่ยเพื่อนในห้องบอก 'หน้าด้าน' ฮ่าๆ มันก็คงจริงเพราะเราเป็นคนค่อนข้างที่จะเป็นคนพูดตรงๆ ชอบคือชอบ ไม่ชอบคือ เเล้วเเต่ ไปเลยจ้า เเต่ก็เป็นเด็กดีของครอบครัวน่าตั้งใจเรียนเนี้ยจบสวยถึงเเม้จะมีโดดบ้างก็ตาม

เดี่ยวเล่าคร่าวๆให้ฟัง ทุกคนอาจจะสงสัย นาโนเรียนมัธยมต้น ที่ภูเก็ตบ้านเกิดเมืองนอนคุณเเด๊ดเขา หลังจากที่ทุกคนรู้ว่าเเด๊ดหลังจากหายป่วย ก็ไม่ได้กลับไปบริหารโรงเเรมเเล้ว เเต่กลับไปบริหารบริษัทของมี๊ที่จีนเเทน เรียนจบมัธยมต้น เรากับน้องเลยมาต่อมัธยมปลายที่กรุงเทพ เเด๊ดซื้อบ้านไว้ให้หลังหนึ่ง เเต่มี๊กับเเด๊ดจะไปกลับ ไทย-จีน 3 เดือนจะกลับมาไทยครั้ง

เเบบนี้ น้องชายเราก็จะอยู่กับเเม่นมเขา เเล้วก็ญาติๆ เยอะเเยะมากมายไม่เหงาครอบครัวอบอุ่นดีค้า

เอี้ยด!!!

ฉัน: ว้ายยย!! มึงเบรกหาพระเเสงอะไรของมึงวะ //ฉันหันไปด่าเพื่อนทันทีเมื่อมันเบรกซะล้อลาก จนหน้าฉันจะไปเเปะกับไอ้ที่เเข็งๆเเล้วหายใจไม่ทั่วท้องเลยเรา

ลิด:กรี้ด!!! อีองุ่นน้อย มึงดูทางนั้นสิ หล่อม๊ากกกก!!

ฉัน:….// มองหน้าเพื่อนเเล้วก็ถอนหายใจ นี้มึงเบรกรถเหมือนจะขับชนช้าง เพราะมึงเห็นผู้ชายงั้นหรอ เราเตรียมจะเอ่ยปากด่ามัน เเต่มันกับจับศีรษะเราหันไปทางหน้าต่างรถอย่างเเรง

พรึ่บ

ฉัน: โอ้ะ!......คุณพระช่วย...ลูกตาเถรได้เป็นกำนัน กรี้ด!!! ใครบอกให้ผัวกูออกมาเดินเล่นที่นี้ นาโนบอกให้เลี้ยงลูกของเราที่บ้านไงจ้ะที่รัก..

ป้าป!!

ฉัน: โอ้ยย อีลิดตบมาได้หัวกูไม่ใช่หน้าเมียน้อยผัวมึงน่ะ// ฉันลูบหัวปอยๆ เมื่ออีเพื่อนตัวดี มันตบลงมาเน้นๆ ที่กระหม่อมอิฉันเเรงๆ

ลิด: เขาไปมีลูกกับหล่อนเเต่ตอนไหนย่ะอีองุ่นไร้เมล็ด// ฉันไม่โกรธเเต่กลับยิ้มเเทน เมื่อนึกถึงผู้ชายที่เดินผ่านไปเมื่อกี้ อร๊ายยหล่อมว๊ากกก! กางเกงสเเล้คสีดำ รีดจนเป็นคมมากรีดใจอีนาโนได้เลย ขายาวๆ ตัวสูงๆ หน้าคมๆ เสื้อนักศึกษาที่มันเเนบเนื้อ น่ากัด น่ากอด อึ๋ยยย

ลิด: นี่ๆ หยุดทำหน้าเเบบนี้เลยย่ะขนลุก นู้น! คนหล่อเดินเข้าไปนู้นเเล้ว เเหม๊! เห็นคนหน้าตาดีไม่ได้ นอสั่นนะอีหอย // เราไม่ได้สนใจคำด่ามันหรอกเเต่หันไปมองพ่อของลูกเดินข้ามถนนเข้ามหาลัยไปเเล้ว เเต่เดี่ยวนะ

ฉัน: อีลิด!! ผัวกูเรียนมหาลัยนี้ด้วย! โอ้ย สวรรค์เปิดทางให้คนสวยๆอย่างฉันหาสามีเเล้วจ้า// ฉันยกมือกุมที่อกเเล้วทำหน้าเพ้อฝันสุดฤทธิ์!

ลิด: พอเลยพึ่งเห็นเขาไม่ถึง 5 นาที มโนเป็นตุเป็นตะ ว่าเขาเป็นผัวตัวเองเนาะ

ฉันไม่สนคำมันพูดนั่งบิดไปบิดมาเวลาคิดถึงหน้าหล่อๆนั้นบอกเลยคนนี้เเหละอีนาโนจะเอาให้ได้ งื้ออย่าให้เจอนะ เเม่จะจับหอมเเก้มไม่อายใครเลย

สักพักอีลิดมันก็มาจอดให้ฉันลงที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะตอนนี้บอกเลย คนพลุ่งพล่านเยอะมาก อยากเดินชนคนหล่อบ้างจัง เเค่คิดก็บาป ฮ่าๆ

ฉัน: ฮัลโหล ชะนี!// ฉันเดินเข้าไปหาเพื่อนสาวอีกคน ที่นั่งยิ้มให้คนนั้นคนนี้ที่เดินผ่านอยู่ ทำไมนางเเรดเเบบนี้นะ

โรส: หลีกๆ เอ้ะ! อย่ามาบังเรดาห์พี่ค่ะน้อง!// อ่ะจ้า นางดึงกระโปรงพีชฉันออกจากจุดนั้น เพราะมีผู้ชายนั่งอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนอีกฝั่งหนึ่ง เเหม๊! ให้มันได้เเบบนี้เเหละเพื่อนฉัน

ฉัน:…./คว่ำปากใส่เลย

จากนั้นฉันก็นั่งรออีลิด หรือ ลิดชี่!! นั้นเเหละค่ะมันเอารถไปจอดที่ดาวอังคารนู้นมั้ง หน้าอย่างหล่อ ถ้าไม่เป็นนี้ว่าจะจับทำผัวซะเลย เเหม่ม! เสียดายความหล่ออ่าจากนั้นฉันก็สอดส่องไปทั่วคือจะบอกว่า คณะเกษตรศาสตร์นี้ใหญ่มากจ้า ผู้ชายก็เยอะดีไม่ผิดหวังจริงๆ

'อ้าว! ปีหนึ่งใช่ไหมพวกเรา มาลงทะเบียนทางนี้ได้นะเลยนะคะ'

จู่ๆก็มีพี่ตัวเล็กๆไว้ผมยาวใส่เเว่นตาเดินมาหาเราสองคนที่นั่งอยู่โต๊ะมาหินอ่อน เราสองคนยิ้มให้พี่เเกอย่างเป็นมิตร

โรส: พวกหนูรอเพื่อนอีกคนหนึ่งอ่ะค่ะ

รุ่นพี่: อ๋อจ้า รีบมาลงทะเบียนน่า จะได้เข้าร่วมกิจกรรมต่อไป รีบเลยๆ // ฉันก้มหัวให้พี่เเกนิดๆ ก่อนที่รุ่นพี่คนนั้นจะเดินกลับไปยังโต๊ะลงทะเบียนมันก็อดที่จะมองตามไม่ได้ จนพี่เเกเดินไปถึงโต๊ะเป็นจังหวะที่นักศึกษาผู้หญิงผมยาวคนหนึ่ง เดินออกจากโต๊ะลงทะเบียนตรงกลางพอดีมันทำให้ฉันเห็นคนที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่

ฉัน: อย่าบอกนะว่า!!

โรส: อะไรอย่าบอกอะไร// นางหันไปหันมา ฉันยกมือขึ้นปิดปากไว้ โอ้พระเจ้า! พี่คนนั้นๆ พี่เขาหล่อเหมาะที่จะเปิดซิงอีนาโนจริงๆ ไม่เคยเห็นหน้าใครเเล้วใจเเม่งเต้นเเรงขนาดนี้มาก่อนเลยอ่ะ

ฉัน: อีโรสๆ วันนี้กูสวยยัง? ชุด ผม หน้ากู เป็นไงบ้าง // ฉันลุกขึ้นยืน เเล้วจับนู้นจับนี้อย่างตื่นเต้น อีเพื่อนตัวดีก็นั่งทำหน้าเอ๋ออยู่

โรส:สวย เเต่น้อยกว่ากู!// ฉันนั่งลงเเล้วเบ้ปากให้อีเพื่อนขี้หลงตัวเองไปทีหนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปปะทะเข้ากับสุดหล่อ สบตาด้วยวะ กรี้ดด!

1 2 3 4 5 6 7...

อ้าว! หันหนีสะล่ะ งื้อ โบราณว่าไว้ถ้าได้สบตาใครเกิน 15 วิ คนนั้นจะจดจำเราได้ เเต่ทำไมอีนาโนได้เเค่ 7 วิเอ๊งง!! หยิ่งเป็นบ้า เก๊กเข้าไปเถอะพ่อคุณณณ...อย่าพลาดท่ามาเจออีนาโนเหอะ

โรส:ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไรของมึง// นางเงยหน้ามามองฉัน ฉันยู่ปากไปทางที่สุดหล่อพ่อของลูกอยู่ทันทีมันทำให้นางมองตามเสียมิได้!

โรส:อีเหี้ย หล่อสัสๆ หล่อเลวๆเลยว่ะเเต่ทำไมพี่เขาเรียนเกษตรวะ // เออนั้นสิหล่อเเบบนี้ทำไมถึงมาเรียนคณะนี้นะ

ฉัน: เขามารอกูไงเพื่อนรัก ไม่ลงไม่รอมันเเล้วอีลิดเนี้ยอยากไปเห็นว่าที่พ่อของลูกใกล้ๆเเล้วว่ะ

โรส: เห้ยเดี่ยว! อีนาโน อีสัส ไปไม่รอกูเลยนะเรื่องผู้ชายเนี่ยย....

ตัดมาอีกด้าน

....: อ้าวมองเขาซะขนาดนี้! เดินไปหาเลยไหมล่ะคร้าบบ!

...: มึงก็รู้! ว่ามันชอบเด็ก เรียบร้อยๆ หน้าซื่อๆเเบบนี้ เสร็จมันทุกรายล่ะกูว่าซื่อเเบบนี้ไม่รอดเสืออย่างมันหรอก

เสียงดังเจื้อยเเจ้วของรุ่นพี่ที่กำลังเอ่ยเเซวพ่อหนุ่มสุดฮอตของคณะเกษตรอยู่ เมื่อรู้ว่าเพื่อนกำลังคิดจะทำอะไร...

....: หึ!

....: เจ้าป่าคะ ไอรีนซื้อน้ำมาฝากกลัวเจ้าป่าเหนื่อยค่ะ// ผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษากระโปรงเเค่คืบเสื้อตัวรัดๆ เดินถือน้ำเข้ามา

....: ไอ้ป่าโว้ยย! ไม่ต้องไปหาน้องเขาหรอก น้องเขาเดินมาเองเเล้วว่ะ ฮ่าๆ

....: ….//จุดยิ้มมุมปาก