“จะเอาไปทำไม เลขานายก็มีไม่ใช่หรือไง”
“ไม่ได้จะเอาไปทำเลขานี่ครับ ทำเหมือนไม่รู้จักน้องชายคนนี้”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนาของสองพี่น้อง ที่คนเป็นพี่ชายเริ่มอึดอัดจนหายใจไม่ออกแล้ว
แต่คนที่เดินถือถาดกาแฟเข้ามาเสิร์ฟได้จังหวะนรกพอดิบพอดีทำเอาเขาอยากจะบีบคอสวยๆ นั่นให้หักจริงๆ
ช่างทำหน้าที่ได้อย่างเคร่งครัด ไม่มีอะไรขาดตกบกพร่องจริงๆ เลยนะ และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยากให้เธอละเลยหน้าที่บ้างก็ได้
“ขอบคุณครับ คุณพริมา”
“ยินดีค่ะ”
พริมาส่งยิ้มให้กับน้องชายของเจ้านาย แต่คนเป็นเจ้านายกลับจ้องตาเขม็ง กัดกรามแน่นจนสันกรามนูนเพื่อข่มอารมณ์ที่เริ่มปะทุหนักขึ้นทุกที
“คุณพรีม เดี๋ยวออกไปเตรียมตัว บอกลุคด้วยว่าผมจะออกไปพบแขกคนสำคัญ”
“ค่ะ ฉันต้องไปด้วยหรือคะ”
เธอถามด้วยความแปลกใจ เพราะเขาเลิกให้เธอออกไปพบลูกค้าด้วยนานแล้ว ไม่รู้ว่าเธอทำอะไรให้เขาขายหน้าหรือไม่พอใจ เพราะทุกครั้งเวลาที
