Czarina's P.O.V
Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng mga luha ko. Sa buong buhay ko, si Mama lang, siya lang ang nakakasama ko, siya ang tumutulong sa akin, siya ang nag-aalaga sa akin, siya ang gumagabay.
Ngayon, sobrang sakit na mawala na lang lahat at mananatiling magagandang alaala. Napakahirap, sobrang hirap.
"Sorry Ma..." bulong ko.
Sorry kung hindi ko nasabi sa inyo, takot na takot akong aminin ang pagkakamali ko.
Lahat kami ay naghagis ng bulaklak sa kaniyang huling hantungan at nakita ko ang unti unting pagbaba ng kabaong ni Mama sa lupa. Hindi ko ito kayang makita kaya niyakap ko si Blake at sinubsob ang mukha ko sa balikat niya.
"Ssshhhh please stop crying, you've done enough, I know, proud na proud sa 'yo ang Mama mo dahil nalagpasan mo lahat at gusto ka niya makitang
