บทที่ 33 ผู้หญิงที่ทำให้วิโมกข์ยิ้มได้ทุกครั้ง
เจ๊หวังรีบกอดปลอบหญิงสาว “โอ๋ ๆ ๆ ตกใจเหรอคะคุณหนูชาร์ม ขวัญมานะคะ ขวัญมา”
“อีริคน่ะชาร์ม มานี่เลยตัวแสบ อาวิตกใจหมดเลย”
“อีริคขอโทษครับ” หนูน้อยยกมือไหว้อย่างสำนึกผิด มองหญิงสาวแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก “เพื่อนอาวิเหรอครับ สวยเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ของเพื่อนอีริคเลย แต่เพื่อนอาวิตัวสูงเหมือนคุณอาเลยครับ” เด็กชายหมายถึงอาวิโมกข์
“สวัสดีจ้ะอีริค ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ” ชาร์มมิ่งส่งยิ้มให้เด็กชายตัวน้อย รู้ดีว่าเขาคือใคร
“สวัสดีครับ คุณอาชื่ออะไรเหรอครับ”
“อาชื่อชาร์มมิ่ง หนูเพิ่งกลับจากโรงเรียนเหรอจ๊ะ”
“ครับ”
“แล้วคุณแม่ของอีริคอยู่ไหนล่ะ” วิเวียนถามหามารดาของเขา เมื่อไม่เจอเธอตามเข้ามาในบ้าน
“คุณแม่บอกว่าจะโทรศัพท์หาคุณอาครับ ก็เลยให้อีริคเข้ามาในบ้านก่อน” หนูน้อยรายงานตามที่มารดาบอกทุกอย่าง
วิเวียนมองหน้าเจ๊หวังทันทีก่อนจะมองเพื่อนรัก พร
