บทที่ 40 ผู้หญิงแบบนั้นไม่เหมาะกับผู้ชายดี ๆ อย่างโมกหรอก
มีนามองตามหลังเจ๊หวังที่เดินหน้านิ่งออกไปหลังจากพูดจบ ได้แต่สาปแช่งนางอยู่ในใจให้ตายวันตายพรุ่งด้วยความเกลียดชัง
“ถ้าคุณอามาถามลูก ลูกต้องบอกกับคุณอาไปนะว่าแม่ไม่เคยพูด รับปากแม่สิ” เธอรบเร้าลูกชายที่เอาแต่นิ่งเงียบ
เด็กชายอีริคไม่กล้าปริปากตอบรับ เพราะถูกสอนมาว่าไม่ให้พูดโกหก เพราะการโกหกเป็นสิ่งที่ไม่ดี ไม่มีใครชอบ แต่เพราะความกลัวเขาจึงต้องพยักหน้ารับแทน
มีนาคลี่ยิ้มพึงพอใจเมื่อลูกชายตอบรับ “ส่งหนังสือพิมพ์มาให้ฉันหน่อยหนึ่ง แล้วก็ดูแลคุณหนูให้เรียบร้อยด้วย”
“ค่ะ” หนึ่งรับคำเสียงแข็ง เพราะไม่พอใจกับสิ่งที่เธอสั่งสอนลูกชายเหมือนกัน
“เป็นอะไรของแกนางหนึ่ง” มีนากระชากหนังสือพิมพ์ในมือพี่เลี้ยง แล้วมองด้วยสายตาไม่พอใจ
“เปล่าค่ะ”
“ถ้าไม่อยากโดนไล่ออกก็ทำตัวให้มันดีหน่อย”
“นายหัวไม่เคยบอกว่าจะไล่หนึ่งออกนี่คะ”
“ฉันนี่แหละท
