Umudun bekçiliğini yapan ucu kanlı kelimeler saklandığı kozadan çıkmak için hiçbir çaba sarf etmiyordu. Zihne geçirilen prangalar, bütün emelleri, hayalleri emiyor geriye sadece paslanmış hisler bırakıyordu.
Parmak uçlarına kadar hissettiği ürperti, bütün vücuduna yayılmıştı Arven’in.
Kelimeler ağzından bir türlü çıkmıyor soluğu kesiliyordu. Ne yapması gerektiğine dair hiçbir fikri yoktu. Elleri buz tutmuş, bakışları donuklaşmıştı. Duyduklarına inanmamak istiyordu bir rüyada olabilir miydi? Eğer öyleyse hemen uyanmak istiyordu.
Titreyen parmaklarını, taytının yüzey kısmına silip derin bir nefes aldı.
Evet, evet bu kesinlikle bir rüya.
Diyerek kendini avutmaya çalışsa da nafileydi.
“B-baba ne diyorsun sen? Ne büyücüsü?”
“Zereyna geldi. Senin ile ilgili her şeyi öğrenmiş, gücünü istiy
