Anything You Want

Chapter - 43

“Alam mong wala din akong magagawa ng mga panahong iyon.” Sagot nang lalaki. “I was in bind.” Dagdag pa nito.

“Kung importante saiyo ang kompanya, hindi mo sana hinayaan ang mga Montefeugo na bilhin halos lahat nang shares nang kompanya. But, you have to right, dahil alam mong lumulubog na nag kompanya. Malaki ang perang nakuha mo sa pagbebenta nang shares. You also used that money para kunwari tulungan kami and then you went missing. Bumalik kalang nang malaman mong, I am working here.” Wika nang binata. “You used my ignorance, para paikutin ako sa mga palad mo. Just like what you did sa papa ko.” Dagdaga pa niya.

“Your words. It’s as if hindi ako ang taong----”

“Trust me. I really appreciate your help. And I trusted you.” Anang binata.

“Wala kang ebidensya sa mga sinasabi mo o binibintang mo sa akin. Baka pagsisihan mo lahat ----”

“You’re right, wala akong ebidensya. But, I will find ways to get one. Gusto ko pa ring maniwala na wala kang kialaman sa mga nangyari. Ayokong mawalang nag respeto sa isang taong tinuturing kung pamilya.” Wika nang binata.

“Anong pinagmamalaki mo ngayon? Na nasa likod mo ang Montefuego?” Sakristong wika nito.

“I don’t trust them. Sinabi ko na, nagpakasal ako sa apo ni Leandro just to get this company back. At hindi ako papayag na mapunta sa wala ang sakrispisyo ko. My dad built this company from scratch. Hindi ako papayag na dungisan nang kahit sino ang pinaghirapan niya.” Wika ng binata saka akmang tatalikod. Pero tumigil siya at tumingin sa tito niya.

“Simula bukas, pwede ka nang hindi pumunta dito.” Wika nang binata.

“What?” Gulat na wika nito. “Tinatanggal mo ako?” Tanong nito.

“Let’s just say. You’re on indefinite suspension until I find evidence against you.”

“Huh, This is unbelievable. Are you going to do this?” Di makapaniwalang wika nito.

“I think I have the right to do that much.” Wika nang binata.

“Pagsisisihan mo ----”

“I don’t think I will.”anang binata saka tumalikod at lumabas nang opisina habang nakakuyom ang kamao. Kailangan nalang niyang makahanap nang ebidensya laban sa tito niya. Kung gusto niyang panindigan ang desisyon niyang ito.

He is starting a war against his uncle. Kailanga panindigan niya ang desisyon niyang ito. Kung gusto niyang malaman ang katotohanan kailangan niyang maging mautak sa mga magiging desisyon niya. Magiging kalaban niya ang isang taong itinurin niyang pamilya at magiging malaking dagok para sa kanya iyon. Kung gusto niyang ilagay sa tama ang lahat he has to go through this.

Biglang natigilan ang binata nang makalabas siya sa factory at makita si Samantha na nagkatayo sa labas na tila may hinihintay. Nang makita siya nito, ang malawak na ngiti agad nito ang sumalubong sa kanya. Was she waiting for him? Sinabi ba ni Lee na nakalabas na siya?

“Drake.” nakangiting wika nang dalaga na naglakad patungo sa binata. Napakangiti parin ito habang nakatayo sa harap niya. Hindi niya akalaing, he would feel relief seeing those smile His heart is full of anger earlier. He was furious dahil sa mga nangyari but seeing those sweet smiles. Biglang pinalis lahat nang galit sa loob niya. He caught himself staring at her sweet smile.

She always smiles, minsan iniisip niyang she is looks stupid doing that. Ngayon lang niya naisip na ang mga ngiting iyon it was like the sun’s rays. They're bright and warm. Pinagagaan nang dalaga ang loob niya just by smiling at him. Was her smile really this sweet from the start? Or was he just too occupied to appreciate it?

“Wh----” naputol ang sasabihin nang binata nang bigla siyang yakapan ni Samantha nang hindi man lang nag dalawang isip sa ginawa.

“What are you doing? Nasa labas tayo nang factory.” Halos babulong na wika nang binata sa asawa.

“I know. I thought you needed a hug.” Wika nang dalaga habang yakap ang binata. “I am glad you’re out. Nagpunta ako sa presinto para dalhan ka nang pagkain. Pagdating ko doon sabi nang mga pulis lumabas kana. Bakit hindi ka tumawag. Mabuti nalang naisip kong pumunta dito.” Wika pa nang dalaga.

“Why did you come here?” tanong ni Drake. Hindi niya alam kung anong iisipin sa nagiging reaksyon ni Samantha. Is she really worried about him?

“I was worried. Hindi naman masamang mag-alala ako saiyo hindi ba?” Anang dalaga na nakayakap pa rin sa binata. Hindi alam ni Drake kung anong iisipin. Tama bang paniwalaan niya ngayon ang sinsasabi nang dalaga? Gaya din nang tito niya pinapasakay lang siya nito. At ano mang oras pwede siya nitong iwanan, just like what his uncle did.

"Paano kung natalagan pa ako dun?" tanong nang binata na ang tinutukoy ay ang pananatili nito sa loob nang kulungan. Nang marining ni Samantha ang sinabi nang binata. Bahagya siyang lumayo dito at tumingin sa mukha nang binata.

"Siguro maghihintay pa rin ako hanggang sa mabalik ka." Nakangiting wika ni Samantha saka marahan niyang hinaplos ang mukha nang binata. She’s been waiting for him, ano naman ang ilang araw pang paghihintay. Besides, alam naman niyang mapapatunayan ding walang sala si Drake.

"May kakaiba kang paraan para magpakalma nang isang tao. Do you know that." Wika ni Drake saka bahagyang ngumiti. "But you know, there is something I realize. Wala pa rin akong nagagawa para sa pamilya ko." Malungkot na wika nang binata. Nakita ni Samantha ang lungkot sa mukha ni Drake at alam niya ang dahilan. Hindi biro ang pagtaksilan ka nang taong inaakala mong magiging kakampi mo.

"Mabigat ba sa loob mo?" Tanong nang dalaga. "May naisip ako na pwede mong gawin. Gusto mo bang malaman kung ano?" tinapik ang balikat niya. Napakunot naman ang noo ni Drake dahil sa sinabi nang dalaga. "Matigas nga lang pero malaking tulong. Bakit hindi mo subukan. Malay mo balang araw ako naman ang hihiram sa 'yo--" putol na wika nang dalaga nang makita ang confuse na mukha nang binata.

"What I mean is. Pwede mong hiramin ang balikat ko.” Anang dalaga. "Kahit ngayon lang, pwede mo akong maging sandalan. Let’s set aside our difference. O yung galit mo sa akin at sa pamilya ko. I am just a friend.” Ngumiting wika nang dalaga sa binata. Nakatitig lang si Drake sa kanya tila hindi kumbinsido sa sinabi niya. Disappointed naman si Samantha. Tila siya ang nagiisang taong kahit anong gawin niya hindi siya ang taong pwedeng masandalan ni Drake. Hindi siya ang taong yun. He is probably waiting for Nancy to comfort him.

“Let’s go home.” Mahinang wika nang binata at tumalikod. Wala siyang lakas para makipagbiruan kay Samantha ngayon, all though he appreciates the gesture.