บทที่ 2 น่าสนใจ

1762 Words
หลังจากที่คุณน้าไอวี่กลับไป คุณแม่ก็ลากดาราสาวขึ้นมาคุยที่ห้องนอนส่วนตัวทันที "ทำไมถึงไปรับเงินมาง่ายๆแบบนั้น ทำเหมือนบ้านตัวเองไม่มีอันจะกินอย่างนั้นแหละ" คุณหญิงไลลาเอ็ดลูกสาวยกใหญ่พร้อมหยิกต้นแขนเบาๆ อย่างเหลืออด "โธ่~ ไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณแม่ ..ละอออยากช่วยคุณน้าไอวี่จริงๆนะคะ ท่าทางคุณน้าดูเครียดมากคุณแม่ก็เห็น" ดาราสาวแสร้งให้พูดว่าอยากช่วยจริงๆ แต่คนที่เป็นผู้ให้กำเนิดมีหรือจะไม่รู้นิสัยลูกตัวเอง "มั่นใจว่าไม่เกี่ยวกับเงินที่คุณน้าให้มา?" "ไม่เกี่ยวกับเงินสิบล้านแน่นอนค่ะ" "งั้นก็เงินเช็คมาให้แม่ แม่จะเอาไปคืนคุณน้าเขา" ท่าทางจริงพร้อมฝ่ามือของผู้ให้กำเนิดที่ยื่นออกมารอรับเช็คจากเธอทำดาราสาวยิ้มหน้าเจื่อน "คุณน้าไอวี่อุตสาให้มาเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆแล้ว ถ้าคืนไปจะเสียมารยาทนะคะคุณแม่" เมื่อได้ฟังแบบนั้นจากลูกสาว คนเป็นแม่ก็ได้แต่ถอนหายใจเพราะคิดว่ายังไงก็ต้องออกมาอีรอบนี้ "เฮ้ย~ แม่ล่ะหมดคำจะพูดกับเราจริงๆ" คุณหญิงไลลาเอ่ยอย่างอ่อนใจ ก่อนเดินลงไปนั่งโซฟาในห้องนอนตามมาด้วยดาราสาวที่เข้ามาคลอเคลียตามประสาคนขี้อ้อน "แล้วรับปากจะช่วยน้าไอวี่ คิดไว้แล้วหรอว่าจะช่วยยังไง? หน้าตา..เราก็ยังไม่เคยเจอไม่ใช่รึ?" คุณหญิงไลลาเอ่ยอย่างเป็นกังวล "คุณแม่ไม่เป็นต้องห่วงนะคะ ละออขอไปคิดแผนคืนนี้ก่อน รับรองว่าไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนค่ะ" ดาราสาวพูดอย่างหมายมั่น ยิ่งได้กำลังใจจากเงินที่ได้มาแล้ว เธอยิ่งมีแรงในการคิดแผนการมากขึ้น -วันต่อมา- "ขอบคุณน้าไอวี่มากนะคะ ที่ช่วยละออ" ดาราสาวเดินเข้ามาในตัวบ้านหลังใหญ่พร้อมกับหญิงวัยกลางคนที่ออกมาต้อนรับเธอหน้าบ้าน "ไม่หรอกจ้ะ น้าเองก็ลืมแนะนำให้ละออรู้จักกับลูกชายน้า เขาทำงานเป็นคุณหมอผ่าตัดอยู่ที่โรงพยาบาลXXเป็นหมอที่เก่งมากๆเลยจ้ะ อันนี้น้าไม่ได้อวยนะแต่มีคนในโรงพยาบาลบอกมาก" หญิงวัยกลางคนเอ่ยถึงลูกชายอย่างภาคภูมิใจ เธอจึงยิ้มรับน้อยๆ ด้วยเมื่อคืนเธอไปนอนคิดว่าจะเริ่มยังไง จนลืมไปว่าตัวเองยังไม่รู้จักและไม่เคยเห็นหน้าลูกชายน้าไอวี่มาก่อน ดังนั้นจึงต้องรู้จักและทำความคุ้นเคยสักหน่อย ให้มีพื้นฐานว่าเธอต้องไปเวย์ไหน วันนี้เธอจึงขอคุณน้าช่วยแนะนำให้เธอรู้จักกับลูกชายเขาเพื่อวางแผนขั้นต่อไป เมื่อละออเดินเข้ามาในตัวบ้านที่ใหญ่พอๆกับบ้านตัวเอง ดวงตาสวยก็เริ่มสำรวจภายในบ้านด้วยความอยากรู้และเก็บข้อมูล ก่อนจะไปสะดุดที่รูปภาพชายใส่สูทสีดำเข้ม ใบหน้าหล่อร้ายสวมแว่นตายิ่งเพิ่มเสน่ห์น่าหลงใหลให้คนในรูปไม่น้อย "ว่าแต่หนูละออมีแฟนแล้วยังจ้ะ? มาทำอะไรแบบนี้น้ากลัวหนูจะเข้าใจผิดกับแฟนจัง" คุณน้าไอวี่พาเธอมานั่งโซฟาหรูเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่ดาราสาวได้แต่ยิ้มแห้งๆ เพราะที่ผ่านมาทำแต่งานเลยไม่ได้จริงจังเรื่องความรักสักเท่าไหร่ "ละออยังไม่มีแฟนค่ะ พอดีโฟกัสการทำงานเป็นหลักเลยไม่ได้สนใจเรื่องนี้นะคะ" หญิงวัยกลางคนลอบยิ้มอย่างพอใจ ต้องบอกว่าเธอถูกใจเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น ทั้งสวย เก่ง มีความสามารถและน่ารัก พูดจาฉะฉาน ดูเป็นคนกล้าลุย จึงแปลกใจไม่น้อยที่ร่างบางไม่มีคนมาจีบ แต่เธอก็ไม่คิดจะถามต่อเพราะกลัวมีพิรุธจนหญิงสาวตรงหน้าจับได้ "งั้นหนูละออรอแปบหนึ่งนะจ้ะ น้าเพิ่งทำขนมหวานเสร็จ เดียวน้าไปเอามาให้ ..หนูละออทานของหวานได้ใช่มั้ยจ้ะ?" "ได้ค่ะ" ก่อนที่หญิงวัยกลางคนจะเดินหายไปอีกทางปล่อยให้ดาราสาวอยู่คนเดียวในห้องรับรองแขกคนเดียว เธอเองก็รู้สึกเบื่อนิดหน่อย จึงขึ้นเดินดูรอบๆห้องพร้อมสำรวจภาพถ่ายครอบครัวของบ้านนี้ไปพลางๆ "เธอเป็นใคร? มาทำอะไรที่บ้านฉัน??" เสียงดังขึ้นจากด้านหลังทำเธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนหันไปมอง ก็พบกับร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาที่ออร่าความหล่อดูดีกินขาดผู้ชายทุกคนที่เธอเคยเจอมาในชีวิต และที่สำคัญผู้ชายคนนั้นคือคนที่อยู่ในรูปถ่าย! ใบหน้าหล่อร้ายมีความเป็นลูกครึ่งยุโรปเอเชีย แววตาคมร้ายกาจจ้องเธอตาไม่กระพริบในขณะที่ละออรู้สึกแปลกๆเมื่อถูกอีกมองมา "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อละออ เป็นลูกของคุณแม่ไลลาเพื่อนคุณน้าไอวี่ค่ะ" ด้วยความเป็นมืออาชีพทำให้ดาราสาวรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าได้ดี เธอใช้ความนิ่งและรอยยิ้มการตลาดสยบความตื่นเต้น ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ตอบอะไรเพียงใช้สายเรียบเฉยมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เท้าจรดหัว จนเธอแอบงงในใจว่าตัวเองดูไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลย? เธอเป็นถึงดาราดังเชียวนะ "บาสเตียนกลับมาแล้วหรอลูก!.. มานั่งนี้ก่อนมะ แม่มีคนจะแนะนำให้รู้จัก" เสียงคุณน้าไอวี่ทำให้สถานการณ์ระหว่างเราดีขึ้น ในขณะที่ชายหนุ่มมองหน้าเธอสลับกับแม่ตัวเอง แววตานิ่ง ก่อนมานั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามเธอพร้อมไขว้ห้างท่าทางคุณชายเจ้าสำอาง พร้อมดวงตาคมดุยังคงจ้องเธอไม่ลดละทำเหมือนเธอเป็นโจรจะมาปล้นบ้านเขางั้นแหละ แน่นอนว่าดาราสาวไม่ได้หลบสายตาแม้แต่อย่างใด เธอใช้โอกาสนี้สังเกตท่าทางบุคลิกของคนตรงหน้าไปในตัว ซึ่งมันมีปัจจัยหลายๆอย่างที่พอจะทำให้คนสามารถเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเกย์ได้ ด้วยท่าทางที่ดูเจ้าสำอาง สะอาดสะอ้าน ตั้งแต่การแต่งตัวยันหน้าตาที่เกลี้ยงเกลาเหมือนคนอาบน้ำวันละสิบรอบ บ่งบอกได้ว่าอีกฝ่ายดูแลตัวเองดีเป็นพิเศษ "นี้หนูละออจันทร์ ลูกสาวเพื่อนแม่ที่ชื่อไลลาที่เคยไปเที่ยวญี่ปุ่นตอนเด็กไงลูก" คุณน้าไอวี่พูดถึงความหลังเพื่อให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงความสนิทสนมของสองครอบครัว แต่ชายหนุ่มกลับตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย "จำไม่ได้ครับ" "จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ที่สำคัญน้องเขาดังมากๆเลยนะ เป็นดาราดังมีผลงานการแสดงหลายเรื่องเลย เก่งมากๆจ้ะ" ประโยคแรกหญิงวัยกลางคนเอ่ยกับชายหนุ่ม ส่วนประโยคหลังหันชมดาราสาวพร้อมรอยยิ้มภูมิใจ ทำคนที่โดนชมรู้สึกปลื้ม ก่อนจะหุบยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดจากปากชายหนุ่ม "แล้วไง" "บาสเตียน!" "ไม่เป็นไรค่ะคุณน้า" ดาราสาวขัดขึ้นเมื่อเห็นหญิงวัยกลางคนตั้งท่าจะว่าลูกตัวเอง เธอไม่อยากให้พวกเขาต้องทะเลาะกันด้วยเรื่องแบบนี้ ชายหนุ่มยังคงมองเธอไม่วางตา ซึ่งแววตานั้นแฝงอารมณ์ความรู้สึกชนิดหนึ่งที่เธอเป็นดารายังอ่านยากมาก "หนูละออเป็นคนที่แม่หมายตาให้แต่งงานกับลูก!" คำพูดที่เธอเตี๊ยมกับน้าไอวี่ตั้งแต่เช้าถูกเอ่ยออกมาให้ชายหนุ่มได้รับรู้ ร่างสูงบนโซฟายังสีหน้าเรียบเฉยแต่แววตากลับฉายแววกราดเกรี้ยวขึ้นมาหลายส่วน "นี้แม่คิดจะจับคู่ให้ผมหรอครับ?" "ใช่! อายุสามสิบจะสี่สิบก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วถึงเวลาต้องแต่งงานมีครอบครัวสักที จะเอาแต่ทำงานไปวันๆแบบนี้ไม่ได้" "ผมเคยคุยเรื่องนี้ไปแล้วนะครับว่าผมไม่ยังไม่อยากแต่ง" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบพร้อมมองแม่ตัวเองแววตานิ่ง "ทำไม? หรือว่าลูกมีคนที่ลูกรักอยู่แล้ว?" สิ้นคำพูดของหญิงวัยกลางคน ชายหนุ่มตวัดดวงตาคมมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนหันกลับไปทางแม่ตัวเองและไม่พูดอะไรต่อ "คุณน้าค่ะ หนูคุยกับคุณบาสเตียนก่อนได้มั้ยคะ" ละออเห็นว่าถึงจังหวะที่เธอต้องพูดจึงพูดแทรก หญิงวัยกลางคนที่เห็นแบบนั้นก็พยักหน้าเข้าใจ ต่างจากชายหนุ่มที่มองหน้าเธอนิ่งๆ "ต้องการอะไรกันแน่ ละออจันทร์" ทันทีที่เราสองคนได้อยู่กันตามลำพัง ชายหนุ่มก็เปิดประเด็นถามเสียงเข้มพร้อมมองอย่างไม่ไว้ใจ "เอาตรงๆเลยนะคะคุณบาสเตียน ...คุณแม่ของคุณสงสัยว่าคุณไม่ชอบผู้หญิง และท่านก็ขอให้ฉันมาช่วยพิสูจน์ว่าคุณเป็นอย่างนั้นจริงๆรึเปล่า" ดาราสาวเลือกที่จะพูดตามความจริง เพราะเธอคิดไว้แล้วตั้งแต่ที่เห็นหน้าเขาครั้งแรก ว่าคนแบบนี้สามารถคุยได้ เขามีความคิดมากพอที่จะเข้าใจถึงเหตุผล และเรื่องราวต่างๆได้ ฉะนั้นจะใช้แผนหลอกเด็ก หลอกคนที่มีความรู้จบหมอแบบนี้ มันดูตลกมากในความคิดเธอ หมอลูกครึ่งได้ยินแบบนั้นก็นิ่งไปเหมือนกำลังคิดชั่งใจอะไรสักอย่าง ทำคนที่รอแบบเธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยะ "แล้วเธอจะเอายังไง?" "ในเมื่อฉันจริงใจเปิดเผยกับคุณขนาดนี้ หวังว่าคุณจะจริงใจพูดความจริงกับฉันนะคะ คุณหมอบาสเตียน" มุมปากหนาหยักยกยิ้มแต่แววตากลับมีกลิ่นอายชวนเสียวสันหลัง เมื่อเธอจงใจพูดความจริงเพื่อแลกความจริงจากปากเขา "น่าสนใจ" คำพูดสั้นๆจากอีกฝ่ายเกิดคำถามขึ้นบนหน้าสวย แถมท่าทางอีกฝ่ายดูผ่อนคลายกว่าตอนแรกเธอยิ่งไม่เข้าใจ "ฉันชอบผู้หญิง" คำพูดที่ออกมาจากปากเขาดูมีน้ำหนักมากพอที่จะไม่ใช่การพูดแบบขอไปที "ในเมื่อแม่ฉันกังวลว่าฉันไม่ชอบผู้หญิงขนาดนั้น งั้นก็คงต้องทำให้ท่านเห็นว่าฉันไม่ได้เป็นแบบที่คิด" "หมายความว่าไงคะ?" ---ツ--- ---ツ---
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD