บทที่ 8.1
เจรจาต่อรอง
หวังเฟยเฟิ่งได้ยินประโยคอันไร้เหตุผลของผู้เป็นเจ้าของรถม้าก็ได้แต่กลั้นใจข่มโทสะ พยายามควบคุมอารมณ์ของตนเอาไว้อย่างสุดความสามารถ
การใช้อารมณ์ไม่ใช่ทางแก้ปัญหา นางต้องใช้สติ...สติเท่านั้น
“ท่านอ๋องถึงตำหนักแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
เสียงของคนบังคับรถม้าดังขึ้นพร้อมกับประตูรถม้าที่เปิดออก
“คุณหนูหลี่เชิญ”
หวังเฟยเฟิ่งขบกรามคลี่ยิ้มอ่อนหวานก่อนจะก้าวเท้าลงจากรถม้าด้วยท่าทางว่าง่าย ฟ่งเฟยหยางแม้จะเป็นเพียงอ๋องไร้ตำแหน่งทางการเมือง แต่ด้วยฐานะพระเชษฐาเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ของฮ่องเต้ฟ่งเฟยหลง แม้แต่ฮองเฮาก็ยังไม่กล้าล่วงเกินเขา แล้วนางที่เป็นเพียงบุตรขุนนางจะกล้าขัดใจเขาได้อย่างไร
“วันนี้ได้ท่านอ๋องช่วยเหลือนับเป็นบุญวาสนาของหม่อมฉัน ตอนนี้ฟ้าใกล้มืดแล้วหม่อมฉันทูลลาเพคะ”
“เดินทางยามฟ้าใกล้มืดนับว่าอันตราย จางหลงเปิดเรือนตะวันตกรับรองคุณหนูหลี่”
เรือนตะวันตก นั่นมิใช่เรือน
