ร่างแน่งน้อยครางออกมาความเจ็บนั้นราวกับแทรกลึกเข้าไปถึงกระดูก และตรงกลางลำตัวเหมือนมีเข็มเล็ก ๆ ทิ่มแทงจนแทบจะทรงตัวนั่งไม่ไหว ทว่าหญิงสาวก็ยังแข็งใจลุกขึ้นจากเตียง คาริสมามองไปยังชุดของเธอที่ถูกกระชากจนขาดวิ่นและน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ร่างเล็กไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปแต่เธอก็เลือกที่จะคว้าเสื้อเชิ้ตและกางเกงตัวโตของเขาจากในตู้เสื้อผ้ามาสวมใส่ก่อนจะเดินซัดเซออกไปจากห้องนั้น
“นั่นคุณกำลังจะไปไหน!”
เสียงที่ดังขึ้นทำให้หญิงสาวซึ่งกำลังจะก้าวตรงไปยังประตูหยุดชะงัก เธอยืนนิ่งเหมือนรูปปั้นขณะได้ยินเสียงฝีเท้าที่สืบใกล้เข้ามา
“ผมว่าคุณกำลังจะไปไหน”
เสียงนั้นดุดันมากกว่าเก่า คาริสมาสูดลมหายใจลึกและหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง...แมทธิว คอนเนอร์ ฮัตเทอร์ตัน
“ฉันไม่หนีคุณไปไหนหรอกค่ะ แมท”
เธอกล่าวด้วยเสียงอันมั่นคงแต่ใบหน้าหวานซีดเซียวและดวงตายังแดงก่ำ คาริสมามองผ่านม่านน้ำรื้นของดวงตาไป
