Episode #3: Dream
912 Words
"Wuy! Bobby! Wake uppp!!"
Nagising ako sa maingay na boses na malapit lang sa akin. Sino ba to? natutulog pa nga ako.
Urgh! sobrang antok ko pa talaga. Paano ba naman hindi antokin eh madaling araw na ako natapos sa shift ko sa bar dahil sa may nangyari na naman.
"Bobby! c'mon, wake up!"
As usual naman na laging may nangyayari sa bar. Sanay na rin naman ako pero kasi may bagong recruit yung manager ko, ang bata pa. Jusme! kahit part time lang yun pero... ang bata pa talaga niya para mag work sa ganung lugar.
"Bobby! I'm gonna kiss you if you don't wake up now."
Sino ba to? at kanina pa nang iistorbo sa mahimbing kong tulog. Antok pa ako! antooooook paaaaa! Like, wala pang isang kalahating oras yung tulog ko. Jusko.
Hindi ko nalang pinansin yung nang iistorbo at baka si ate Barney lang yun. Ang kulit naman kasi, alam namang antok pa ako. Patulogin nyo naman ako.
Guminhawa naman ako ng maluwag ng wala na akong marinig na ingay at yumuyugyug sa akin. Sobrang antok ko pa talaga to the point na hindi ko maimulat yung dalawang mata ko. Mabuti nalang at nakataklob ako ng kumot.
**SWOOOSSSHHH**
Biglang nawala ang kumot na nakataklob sa akin at tumambad sa harap ko ang isang nilalang na nakatawa.
The moment na marealize ko kung sino..
"Aaaaahhhhhhhhhh!"sigaw ko at pinaghahampas ko sya ng unan.
"HAHAHAHA!"
Nakita ko si Cassel na tumatawa sa gilid ng pinto.
*PACCK!*
pochiiii! Ginulat daw ba ako?! At pinagtawanan pa. Hayup lang te! Lakas ng trip niya hah.
"Bakit ka ba nandito?! Hating gabe na nambebwesit kapa!"
Kainis siya hah. Ayoko pa naman ng ganun. Madali kasi akong magka-phobia sa mga ganyan. Ah basta! Ka-stress!
"Sorry bob. Wala lang kasi akong mapag-tripan eh."sabi niya sabay lambing sa akin.
Nakakainis kasi eh. Pagod pa naman ako. Tapus manggaganun siya. Ka badtrip!
"Uy, sorry na."sabay lambitin sa akin.
Hindi ko siya tinignan kasi naiinis ako sa kanya. Hindi ko din siya pinapansin. Bahala siya. Pagod ako eh! Kaka-stress naman oh!
"Hmmmf.. ayaw mo akong pansinin ah, sige."
Ramdam ko namang gumalaw ang kama. Siguro tumayo na siya at umalis peru akala ko lang pala iyun.
"Now watch me whip. Now watch me nae nae. Now watch me whip. Now watch me nae nae."
Sumayaw ang mokong! Ay bongga! Ayaw pa sana humitad ng magkabilang sulok ng labi ko peru amputspa! Nakakatawa siya!
"Now watch me whip. Now watch me nae nae. Oh! Watch me! Watch me! Oh! Watch me! Watch me!"
Kanta niya sabay sayaw sa sunod ng kanyang kanta. My ghad! I heyt drugs!
"Whahahaha!"tawa ko ng malakas habang siya ay nagsasayaw pa.
Napahawak na talaga ako sa tiyan ko sa subrang kakatawa. Hindi ko mapigilan eh. Grabe, ngayon lang ako nakakita ng palaka na marunong mag nae-nae.
Nang mapagod na siya sa kakasayaw ay umupo na siya sa tabi ko.
"Haaaay! Napagod ako doon ah. Peru worth it naman kasi napatawa ko ang princesa ko."
Kinilig naman ako sa mga sinabi. Kaya napa ngiti ako ng matamis sa kanya.
"Okay na. Hehe, galing mo palang sumayaw ah."tawa ko.
Napa hinto naman ang pagtawa ko ng bigla niya akong halikan sa labi.
That's my prince.
He is Cassel Jade Weinstein. My prince since we were little at hanggang ngayon. Mahal namin ang isa't isa eh.
Napadilat ako sa sobrang sakit ng ulo ko. Isang panaginip nanaman. Panaginip na sana hindi ko na ulit mapapanaginipan pa.
Ang sakit.
Sumisikip ang dibdib ko sa sobrang sakit na nararamdaman ko. Isang ala-ala naming dalawa noon. Hindi ko na napansin na umiiyak na pala ako. Hanggang ngayon tumatatak parin sa utak ko ang mga nangyari. Mga pangyayaring hindi ko inaasahan.
16th months.
Sa loob ng 16th months na pagsasama naming dalawa hindi ko inaasahan na hahantong kami sa hiwalayan. Sa mismong monthsary pa namin. Sobrang sakit talaga para sa akin iyun.
I need to accept the fact na hindi na siya babalik pa. Wala ng Cassel na babalik sa buhay ko. Wala na dahil siya na mismo ang nang iwan.
I admit na hanggang ngayon ay mahal ko pa rin siya. Sobrang mahal na halus ibigay ko na sa kanya ang lahat. At hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin ako. Sobrang sakit talaga, ang hirap huminga.
At heto ako ngayon, umiiyak parin dahil sa kanya.
"Bobby?"
Hindi ko namalayan ang pagpasok ni ate Barney dahil masyadong wala ako sa katinuan. Ng niyakap niya ako dahil nakita niya akong umiiyak ay niyakap ko din siya at umiyak ako sa kanya.
"A-ate..."sabi ko sa gitna ng pag-iyak ko.
"Ssshhhh... tahan na."kahit papanu nawala ang sakit na nararamdaman ko dahil nandito si ate Barney.
Umiyak lang ako ng umiyak.
Cassel, bumalik kana please... hindi ko talaga kaya na wala ka. Mahal na mahal parin kita:(
**
Bumaba na ako ng kwarto after kong maligo. Nakita kong naghahanda na ng pagkain si ate Barney kaya napangiti ako.
"6:30 am palang naman, Bakit masyadong maaga ngayon ang Ate Barney ko?" biro ko sa kanya at umupo na ako sabay kuha ng chicken nuggets na paborito ko.
Umupo na din sya sa tabi ko at kumuha ng kanin at ulam. Napatingin sa akin ng nakangiti.
"Bakit ka nakangiti? You're so weird."
"Hahahaha Bobby kumain kana lang at ikaw ay may pasok pa. Napa aga lang ako ng gising kasi ako kagabi." sabi niya sabay tingin sa akin.
Ah, kaya pala. Oo nga pala. Dahil nga pala kagabi
- Writer
