LOVE UNGUARDED เผลอใจรัก

LOVE UNGUARDED #1 ครืดด ครืดด ใบหน้าสวยเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะเดินตรงไปคว้าโทรศัพท์มากดรับสายพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา ตี๊ด! “ว่าไงจ๊ะ” (กรี๊ดดดด! ฉัน-ได้้-บัตร-คอน-เสิร์ต-วง-TIME กรี๊ดดดด) ปลายสายพูดเน้นย้ำเพื่อนรักด้วยความตื่นเต้น “นี่ยัยนิล หูฉันจะแตกแล้ว” ใบเตยเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มขำออกมาก่อนจะหยิบลิปสติกแล้วบรรจงทาลงบนริมฝีปากบาง (เตย แกต้องไปเป็นเพื่อนฉันนะ) “ไม่อะ” ใบเตยปฏิเสธทันที “ชวนคนอื่นเหอะ ฉันไม่ค่อยฟังเพลงไทยอะ” (โห ก็ลองฟังดิ น้าาา นี่เตย งานนี้จัดที่ผับด้วยนะ โคตรของโคตรวีไอพีเลย ไปเหอะ นะๆ) “ไม่เอาอะ ลองไปชวนกวางดูสิ ฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้” (อย่างยัยกวางอะนะ เฮ้ออ ให้นอนหลังสามทุ่มให้ได้ก่อนเหอะ) ใบเตยยิ้มขำก่อนจะเดินไปส่องกระจกเช็กความเรียบร้อยแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกจากห้องไป (น้าา เตย เพื่อนรัก) “ค่อยว่ากัน แล้วนี่อยู่ไหนแล้ว วันนี้มีพรีเซนต์นะ” (จะถึงมหาลัยแล้ว แกออกจากห้องยัง) “อื้อ” ใบเตยพยักหน้ารับพร้อมกับเลื่อนมือไปกดลิฟต์ (ว่าแต่คอนโดใหม่เป็นไงบ้าง) “ก็ดีนะ กว้างดี” ใบเตยตอบก่อนจะเอื้อมมือไปกดเปิดลิฟต์เมื่อเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งตรงมาทางลิฟต์พอดี “ขอบคุณครับ” ใบเตยหันไปส่งยิ้มบางๆ ก่อนจะคุยกับเพื่อนรักต่อ “วันนี้จะไปไหนต่อมั้ย” (ไม่อะ มีไรเปล่าหรืออยากไปไหน) “ไปเอากระเป๋าเป็นเพื่อนหน่อยสิ กระเป๋าที่สั่งไว้ได้แล้ว” (ไหนใครบอกว่าจะลดการชอปปิงยะ) “ใครบอก” ใบเตยยิ้มขำออกมา “ก็ลดแล้วนะ จากเดือนละใบมาเป็นสามเดือนใบ” (ย่ะ!) “งั้นแค่นี้ก่อนนะ เจอกันที่มหาลัย” (อย่าเพิ่งสิ ตกลงคอนเสิร์ตเอาไง) “คอนเสิร์ตใครนะ” (วง TIME ไง นี่แกความจำสั้นเหรอเตย) “วง TIME เหรอ” ใบเตยทำสีหน้าครุ่นคิด “ขอไปดูข้อมูลก่อนนะ” (ต้องดูอะไรอีก) “ก็ฉันไม่รู้จักอะ บอกให้ชวนกวางไป” (น้าาา) “ไปคุยกันที่มหาลัย” (โอเค เออ ฉันจะแวะซื้อกาแฟ เอาปะ?) “ลาเต้เย็น” (เค เจอกัน) ตึ๊งง! ตี๊ด! ใบเตยกดวางสายเพื่อนรักพร้อมๆ กับประตูลิฟต์ที่เปิดออกก่อนจะมีกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มใหญ่พากันกรูเข้ามาในลิฟต์จนหญิงสาวต้องถอยไปด้านหลัง ใบเตยเดินไปชิดกับชายหนุ่มคนเดิมที่เดินเข้าลิฟต์มาก่อนหน้าก่อนจะยกมือกอดอกพร้อมกับก้มหน้ามองพื้นด้วยความรู้สึกอึดอัดจากสายตากลุ่มวัยรุ่นที่เข้ามาใหม่ซึ่งพากันมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ไม่ค่อยน่าไว้ใจมากนัก ฟุ่บบ! หญิงสาวเงยหน้ามองแผ่นหลังของชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินมายืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเธอ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเยอะเพราะไม่ต้องมองเห็นสายตาหื่นกามจากกลุ่มวัยรุ่นด้านหน้า ตึ๊งง! ฟู่ววว! ใบเตยถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ขอบคุณมากนะคะ” ชายหนุ่มที่มีแมสปิดบังใบหน้าพยักหน้าเบาๆ “ทีหลังถ้าเจออะไรแบบนี้ ออกไปนอกลิฟต์ก่อนแล้วค่อยกดลิฟต์ใหม่” ใบเตยพยักหน้ารับ “ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ก่อนจะส่งยิ้มให้ชายหนุ่มแล้วเดินแยกตัวไปที่ลานจอดรถ ตึกตัก ตึกตัก “มองไร” ไนต์เอ่ยถามเพื่อนรักที่ยืนนิ่งอยู่หน้าลิฟต์ “เปล่า” หมอกส่ายหน้า “คนอื่นอะ” “อยู่บนรถ เหลือแต่มึงเนี่ยแหละ ไป รถรออยู่” ไนต์พูดเสียงนิ่งก่อนจะหันหลังเดินไปยังรถตู้ซึ่งจอดรออยู่หน้าคอนโด ครืดด “ใครวะ เด็กมึงเหรอ” คีย์เอ่ยทักเพื่อนรักที่เดินขึ้นมาบนรถพร้อมกับยิ้มมุมปาก “สวยดีนะ” “มึงเห็นหน้าแล้วเหรอ” หมอกหันไปถามพร้อมกับถอดแมสก์ออก “มองไกลๆ ยังรู้ว่าสวย” คีย์ยักคิ้วกวนๆ “กินไม่เลือกแบบมัน ก็สวยหมดแหละ” ไนต์เอ่ยด้วยน้ำเสียงกวนๆ “กินไม่เลือกเชี่ยไร กูเลือกเว้ย” คีย์หันไปเถียงก่อนจะหันไปสะกิดหมอก “ไง เด็กมึงจริงๆ เหรอ?” “ไม่ใช่ แค่บังเอิญเจอในลิฟต์” “แล้วคุยไรกัน” คีย์ถามขึ้นอย่างสงสัย “ไม่เสือกสักเรื่องได้มั้ย” “ไม่ได้! / ไม่ได้!” ไนต์กับคีย์พูดขึ้นพร้อมกัน “พวกมึงนี่น่ารำคาญจริงๆ” หมอกพูดเสียงนิ่งก่อนจะลุกเดินไปนั่งข้างหลังกับคินที่นั่งหลับตานิ่งตั้งแต่ขึ้นรถมา “เถียงไม่ได้ก็หนี” คีย์หันไปบ่นเพื่อนรัก หมอกนั่งนิ่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอย่างไม่สนใจ -หลายชั่วโมงต่อมา- “กี่แสนยะใบนี้อะ” ญานิลถามขึ้นพร้อมกับเหล่ตามองเพื่อนรัก “ใครซื้อให้?” “ป๊า” ใบเตยตอบยิ้มๆ ก่อนจะหันไปมองรอบๆ “กวางอะ” “อยู่นั่นไง” ญานิลชี้ไปที่เพื่อนรักอีกคนที่ยืนอยู่ในร้านหนังสือ ตึกตัก ตึกตัก “กวาง” “หื้มม” กวางหันไปหาเพื่อนรักทั้งสองคน “เสร็จแล้วเหรอ” “อื้ม แกเลือกก่อนเลยนะ ฉันไม่รีบ” ใบเตยพูดก่อนจะเดินไปคว้าหนังสือมาเปิดดู “ไม่อะ เดือนนี้หมดโควต้าแล้ว” “อยากได้มั้ย” ใบเตยเอ่ยถามขึ้น “อยากได้” “งั้น…” “แต่ฉันอยากซื้อเองด้วย” กวางพูดขัดขึ้นยิ้มๆ “โอเค งั้นไปหาไรกินกันมั้ย” “ฉันขอตัวนะ มีนัดอะ” “กับใคร?” “ความลับ” กวางยิ้มกว้าง “ไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้” ก่อนจะหันหลังวิ่งออกไปทันที “มันนัดใครไว้อะ” ญานิลถามอย่างสงสัย “ไม่รู้อะ ไปหาไรกินกัน” “กินไรดี” “ขอแบบคนไม่เยอะนะ” “งั้นร้านอาหารญี่ปุ่นชั้นบนที่เคยกินอะ โอเคปะ?” “อื้อ เอาดิ” ใบเตยพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินขึ้นไปชั้นบน ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง “เอาแค่นี้ก่อนค่ะ” ญานิลหันไปพูดกับเด็กเสิร์ฟ ก่อนจะมองไปรอบๆ แล้วเบิกตาขึ้น “นั่น…นะ…นั่นมัน…” “เป็นไรนิล” ใบเตยถามเพื่อนรักที่นั่งเบิกตาโตด้วยแววตาเป็นห่วง หมับ! “เตย นั่นมันวง TIME อ๊าย! แก วง TIME อะ” ญานิลเขย่าแขนเพื่อนรักอย่างบ้าคลั่ง “นี่ๆ ใจเย็นก่อนนะ ใจเย็น” ใบเตยจับแขนเพื่อนรักไว้ก่อนจะหันไปมองตามสายตาที่ญานิลมองไป “แก ฉันเข้าไปขอถ่ายรูปดีมั้ยอะ งื้อออ ทำไงดีอะ” “ไม่ดีมั้ง ฉันว่านี่มันเวลาส่วนตัวของเค้านะ” “งั้นเหรอ” ญานิลทำหน้าเสียดาย “เฮ้ออ เอางั้นก็ได้ ไม่เป็นไรแค่นี้ก็ชื่นใจแล้ว” “เว่อร์ไปนะ” ใบเตยส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะหันไปมองที่โต๊ะดังกล่าวพร้อมกับเจอสายตาคู่หนึ่งที่หันมาสบตาเข้าพอดี -อีกด้าน- “มองเชี่ยไร” ไนต์เอ่ยถามขึ้นเสียงนิ่ง “อ้าว ไม่ตอบแล้วยังเสือกยิ้มอีก” “มึงเป็นเมียกูเหรอไง เสือกทุกเรื่อง” “ก็กูสงสัยอะ” ไนต์พูดพร้อมกับหันไปมองตามหมอก “น้องคนนั้นนี่หว่า แหนะๆ ไหนบอกไม่สนไง” “แดกข้าวไป ต้องไปซ้อมต่ออีก” หมอกทำหน้านิ่งพร้อมกับก้มลงกินข้าวก่อนจะเหลือบไปมองหญิงสาวคนดังกล่าวเป็นระยะ