สามีพลิกรัก

5

“โอ้ว! เยี่ยม เธอที่สุดเลยรู้ไหม เธอเป็นแม่หรือะเปล่าบอกฉันหน่อย”

คนที่ถูกเขาเอาเปรียบและเอาแต่ใจไม่หยุดหย่อน หายใจหอบถี่พร้อมทั้งจ้องเขาอย่างเอาเรื่อง “ถ้าฉันเป็นแม่มดจริงก็ดี จะสาปคุณให้เป็นหิน” เธอตัดพ้อเขา แต่กลับถูกเมฆินแกล้งคืน

“ฉันว่าเธอมีอำนาจนั้นแล้วนะคนสวย ตอนนี้ฉันก็กำลังแข็งเป็นหิน แข็งป็นหินแบบนี้ก็ดี เราจะได้อยู่ด้วยกันนานๆ นานจนอะไรที่คับๆ มันอาจจะหลวมก็ได้” คนหล่อเลิกคิ้วยียวนในขณะที่เร่งจังหวะทั้งแรงทั้งถี่ขึ้นอีก

“ไอ้คนบ้า” เมรินตวาดแหวใส่เขา และยิ่งเสียเปรียบมากขึ้นเรื่อยๆ

เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังนานเป็นจังหวะถี่ติดกันเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนที่เขาจะพาเธอทะยานขึ้นสู่ประตูสวรรค์ไปด้วยกันเป็นความรู้สึกที่เมรินไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันเสียดเสียวราวกับขึ้นรถไฟเหาะตีลังกา ทั้งหวาดกลัว ทั้งเสียวสะท้าน

“อ๊ะ” เมรินเผลอครางออกมาเมื่อชายหนุ่มเริ่มเร่งจังหวะสะโพกอย่างหนักหน่วง จากความเจ็บแปลยที่เคยมีเมื่อครู่กลับกลายเป็นความเสียวซ่านแบบที่เธอไม่เคยได้สัมผัส

“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ…” เมรินพยายามห้ามตัวเองไม่ให้เปล่งเสียงแห่งความสุขสมออกมา แต่นั่นก็มิอาจห้ามได้เมื่อเมฆินเริ่มกดกระแทกเข้ามาหนักขึ้นพร้อมกับเคล้นคลึงหน้าอกอวบนุ่มของเธออย่างแรงด้วยไฟปรารถนา

“เธอชื่ออะไร” เมฆินเอ่ยถามคนตรงหน้าเสียงกระเส่า ขณะที่กำลังกระแทกใส่เธออย่างรุนแรง

“นะ อ๊ะ เมริน” เมรินเอ่ยออกมาไม่เต็มเสียงเพราะถูกเขากระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ฉันหมายถึงชื่อเล่น” เมฆินเอ่ยถามด้วยความหงุดหงิดใจอีกครั้ง ก่อนจะกระแทกเธออยากหนักเป็นการลงโทษ

“อ๊ะๆ รินค่ะ ฉันชื่อริน” เมรินเสียวจนดิ้นพล่าน นาทีนี้เธอร้องอย่างลืมอาย แม้จะอยากห้ามใจตัวเองแค่ไหน แต่ร่างกายกลับทรยศ

“ฉันเมฆิน เรียกชื่อฉันสิริน” เขามองเธอด้วยสายตาปรารถนา ตอนนี้เขาเสียวจนแทบอยากปล่อยน้ำรักเสียแล้ว “เรียกเถอะคนสวย ฉันอยากให้เธอเรียก”

“คะ คุณเมฆิน อ๊ะ” เมรินร้องออกมาตามคำขอของเขา เธอแทบไม่มีสติหลังถูกชายหนุ่มบรรเลงเพลงรักใส่

“อ๊า รินฉันไม่ไหวแล้ว” เมฆินเร่งจังหวะแรงๆ เร็วๆ ใส่กายสาว ตอนนี้เขาใกล้ถึงฝั่งฝันแล้ว

“อ๊ะ อ๊ะ คุณเมฆิน อ๊า”// “อ๊า…” เมฆินปล่อยน้ำรักเข้าไปในกายสาวจนเอ่อล้น…

ร่างหนาก้มฟุบลงที่เนินอกอวบอยู่ครู่หนึ่งพร้อมอาการหอบ ใจเต้นแรง เมื่อเป็นปกติจึงค่อยๆ ลุกออกจากกายสาว เมฆินเล่นงานเมรินจนเหนื่อยสลบไป เขาลอบมองเธอตอนหลับใหลเธอสวย ดูบอบบาง น่าถนอม จนนึกสงสารที่เขาหนักมือกับครั้งแรกของเธอมากไป

แม้จะอยากปลุกให้เธอลุกมาเริ่มบทเพลงรักร้อนแรงด้วยกันอีก ก็ได้แต่ห้ามใจไว้ ชายหนุ่มไม่อยากจะเชื่อว่าหญิงสาวผู้นี้จะยังบริสุทธิ์แต่เขาก็ได้พิสูจน์มาแล้วว่าเธอบริสุทธิ์เขาโชคดีที่ได้เป็นคนแรก บางอย่างผุดขึ้นมาแทรกเขาไม่ต้องการให้ แม้จะรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป แต่ก็เชื่อว่านี่คงเหมาะสมแล้วกับสิ่งที่พี่ชายของเธอทำกับเขาเอาไว้

ดวงตาคมเข้มทอดมองร่างบางก่อนจะตัดใจลุกอออกจากเตียงไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง คืนนี้ เขาคงต้องสะกดห้ามใจอย่างหนักเพื่อไม่ให้ตัวเองปลุกหญิงสาวขึ้นมาเชยชมอีกครั้ง!

หลังจากคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต คำพูดของเพื่อนอย่าง ‘นวกร’ ก็วนเวียนอยู่ในจิตใจของเมฆินตลอดทั้งคืน ชายหนุ่มได้แต่คิดทบทวนถึงเรื่องคืนนั้น ว่าระหว่างตนเองกับเมรินทำผิดพลาดอะไรไปหรือไม่

เมรินท้องกับเขา? เด็กที่เพื่อนสนิทไปเจอมาคนนั้นเป็นลูกของใคร

แม้เมรินจะมีแฟนแล้ว แต่เมฆินรู้ดีอยู่แก่ใจว่าตนเองเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ เป็นไปได้ว่าเด็กคนนั้นอาจเป็นลูกของเขา สิ่งเดียวที่จะทำให้รู้ได้ก็คือต้องไปเห็นกับตาตัวเอง ชายหนุ่มเชื่อในเรื่องเซนส์สัมผัส ถ้าได้เห็นเด็กคนนั้น เขาจะต้องรู้อย่างแน่นอน ว่าลูกของเมรินเป็นของเขาหรือของคนอื่น

เช้าวันถัดมา หลังจากสั่งการลูกน้องเสร็จสรรพ นายเหมืองเมฆินก็กลับมาในออฟฟิศ แล้วรีบโทร.หานวกรเพื่อไถ่ถามชื่อร้านขายเบเกอรีของเมริน ก่อนจะทราบว่าร้านนั้นอยู่ใจกลางเมือง จึงไม่รอช้ารีบขับรถเข้าเมืองในทันที

เมื่อมาถึง เมฆินก็พบว่าร้านของเมรินเป็นร้านเค้กเล็กๆ แต่ก็มีอาหารเช้าและขนมปังต่างๆ เรียกได้ว่าบริการครบทั้งชุดเลยทีเดียว ทำให้มีลูกค้ามากินอาหารเช้าที่ร้านจนแทบจะไม่มีที่นั่ง ชายหนุ่มได้แต่กวาดสายตามองหาหญิงสาว จังหวะนั้นก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวร่างบางอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนส์ขายาว รวบผมหางม้า ดูเป็นการแต่งกายง่ายๆ สบายๆ แต่กลับทำให้ดูสวยเด่นจนลูกค้าชายหลายคนมองตาไม่กะพริบ

‘เมริน’ แทบไม่เปลี่ยนไปจากห้าปีที่แล้วเลย แต่กลับยิ่งสวยสะพรั่งกว่าเดิม!

“น้องรินจ๋า วันนี้มีไข่กระทะหรือเปล่าจ๊ะ”

ไม่ทันขาดคำ ลูกค้าชายก็เรียกเมรินด้วยเสียงหวานหยดย้อย หญิงสาวหันกลับมามองตามเสียงเรียกก่อนจะตอบรับอย่างเรียบๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างมีมารยาท

“มีค่ะ รับกี่ที่ดีคะ”

“เอาสามที่จ้ะ พี่มากันสามคน หรือน้องรินคนสวยอยากมานั่งกินด้วยกันก็ได้นะจ๊ะ” ลูกค้าชายคนเดิมยังคงหยอดเมรินไม่เลิกรา

หญิงสาวได้แต่ยิ้มเบาๆ ก่อนจะหันไปทำอาหารโดยที่ไม่ได้สนใจคำแซวของลูกค้าหนุ่มพวกนั้นอีก ต่างจากเมฆินที่รู้สึกโมโหกับคำพูดของชายหนุ่มพวกนั้นนัก!

“เฮ้ย พวกมึงรู้เปล่าว่าน้องรินเห็นมีลูกแบบนั้นแต่โสดนะโว้ย ไม่รู้พ่อเด็กตายหรือทิ้งไปกันแน่” ลูกค้าชายกลุ่มเดิมยังคงชวนกันพูดถึงเรื่องเจ้าของร้านคนสวยไม่หยุด เมฆินที่นั่งโต๊ะข้างๆ จึงได้ยินชัดเจน

“จริงเหรอวะ กูก็คิดว่ามีผัวแล้วเสียอีก สวยหุ่นดีขนาดนี้ ถ้าพ่อของเด็กทิ้งไปคงโง่ฉิบหายเลย”

คำพูดของหนึ่งในนั้นเล่นเอาเมฆินสะอึกเลยทีเดียว เมรินยังโสด แล้วเด็กคนนั้นเป็นลูกของเขาหรือของแฟนเก่าเมรินกันแน่นะ

“เอ้า ก็ดีสิวะ พวกเราจะได้มีสิทธิ์จีบคนสวย ฮ่าๆ”

สิ้นคำพูดของลูกค้าชายรายนั้น นายเหมืองหนุ่มก็หมดความอดทน โพล่งทะลุกลางปล้องทันที

“หึ ถ้าคิดจะจีบรินก็ต้องพยายามหน่อยนะ” เมฆินพูดขึ้นหน้านิ่งๆ พร้อมกับมองไปยังกลุ่มลูกค้าชายตาเขม็ง

“เฮ้ย มึงเป็นใครวะ อย่าบอกนะว่าเล็งน้องรินอยู่เหมือนกัน” หนึ่งในนั้นหันมาพูดกับเขาด้วยท่าทีอารมณ์ดี

“นะ นายเหมือง!”

ยังดีที่พวกมันมีคนฉลาดพอที่จะรู้จักเมฆิน เขายิ้มมุมปากหลังจากเห็นสีหน้าอันซีดเผือดของชายคนนั้น เมื่อพวกมันรู้ว่าเขาคือนายเหมือง ก็คงจะรู้แล้วว่าชะตาพวกมันจะเป็นอย่างไรหากยังไม่เลิกยุ่งกับเมริน

“ใช่ ฉันเล็งรินอยู่ พวกแกอยากลงแข่งกับฉันเหรอ” พูดนิ่งๆ ตามเดิม เพราะอยากรู้นักว่าใครจะกล้ามายุ่งกับเมรินหากรู้ว่าคู่แข่งคือเขา

“เอ่อ ไม่ครับ พวกผมไม่กล้ายุ่งกับผู้หญิงของนายเหมือง ขอโทษด้วยจริงๆ ครับ” พวกมันพากันลุกลี้ลุกลน พร้อมกับก้มหัวทำความเคารพเมฆินอย่างว่าง่าย

“ก็ดี ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ ฉันหวังว่าคงไม่ได้ยินพวกแกมาพูดถึงรินแบบเมื่อกี้อีกนะ” เมฆินมองพวกลูกค้าชายปากพล่อยด้วยสายตาดุดันเพื่อให้รู้ว่าตนเองไม่ได้ขู่ หากใครมายุ่มย่ามกับเมรินอีกพวกมันก็จะได้รู้ฤทธิ์ของเขาแน่

“ครับนาย เอ่อ คุณน้องริน พวกพี่ไม่เอาแล้วนะ นี่เงินจ้ะ วางไว้ตรงนี้นะ”