“ฉันเรียนจบด้านคอมพิวเตอร์มา คงจะรักษาหัวใจคุณไม่ได้หรอก อยากได้หมอรักษาหัวใจ เชิญไปที่โรงพยาบาลโน่น” โรสิตาพูดขึ้นมาเสียงเขียว
“ไม่เอาน่าโรส อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลย”
“ไม่รู้เรื่องอะไร คุณต่างหากที่ไม่รู้เรื่อง เมื่อไรจะเลิกตามฉันเสียที”
โรสิตาหยุดเดินแล้วหันมามองเอลดิโย่อย่างเอาเรื่อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงใหญ่ที่ยืนค้ำศีรษะเธอเอาไว้ ก็แน่ล่ะในเมื่อเธอสูงแค่ร้อยหกสิบสองเซนติเมตร ในขณะที่ชายหนุ่มสูงเกือบจะร้อยเก้าสิบเซนติเมตร เวลาคุยกันแต่ละที เธอต้องเงยหน้าขึ้นไปมองเขาตลอด
“ไม่เอาน่าอย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก”
“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉันเลย ตกลงว่าไง เมื่อไรจะเลิกตามฉันเสียที”
“ไม่มีทางหรอกโรส นับจากวันนี้คุณจะมีผมคอยตามคุณเหมือนกับเงาที่มันอยู่กับคุณไปตลอดชีวิต ดังนั้นยอมตกลงเป็นแฟนผมซะดีๆ เพราะไม่อย่างนั้นผมจะตามคุณไปทุกที่ที่คุณไป”
“คุณนี่มันร้ายก
