ตอนที่ 1
1548 Words
" พี่ลูกชุบทางนี้ค่าา มองกล้องนี้ด้วยนะคะ "
" พี่ลูกชุบครับ มองกล้องผมด้วยครับ"
"พี่ครับผม ขอถ่ายรูปคู่พี่ด้วยนะครับ "
ฉันที่ตอนนี้ กำลังยืนฉีกยิ้มถ่ายรูปกับน้อง ๆ ในโรงเรียนอยู่หน้าห้องพัก หลังจากเดินขบวนพาเหรด งานกีฬาสีประจำปีเสร็จเรียบร้อย ก่อนที่พิงค์เพื่อนของฉัน จะเปิดประตูเดินออกมาแล้วเอ่ยขึ้น
" ตอนนี้ ให้พี่ลูกชุบได้พักผ่อนก่อนน้าไว้ค่อยมา ถ่ายใหม่กันอีกรอบ ช่วงบ่ายนะคะ " พิงค์ เอ่ยขึ้นพร้อมกับจับตัวลูกชุบ ดันเข้าไปในห้องพักทันที
" ไฮ ลูกชุบ เพื่อนสาวคนสวยของกู วันนี้มึงสวยจึ้ง สะกดทุกสายตามากเพื่อนรักเล่อค่าสุด"เบนซ์หนุ่มหล่อหัวใจสาว เอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินไปประคองเพื่อนรักที่เดินเข้ามาอย่างคนหมดแรง
" กูเหนื่อยมากค่าเพื่อน ปวดน่อง และ แขนสั่นมาก เดินควงคฑา ตั้งแต่ปากซอยของตลาดมาทางโรงเรียน ระยะทางเกือบสามกิโล อีอุ๋ง แม่งแกล้งกูหรือเปล่าว่ะ "
ฉันใช้มือน้อย ๆ ทุบเบา ๆ ที่น่องของตัวเอง และบ่นอุบเพื่อน ที่ไม่ค่อยกินเส้นกันอย่างอุ๋งอิ๋ง ที่ฉันทำอะไร ก็อยากจะเด่น อยากจะดังไปด้วยยิ่ง ก่อนงานกีฬาสีที่คัดตัวดรัมเมเยอร์มันก็มาลงคัดด้วย แถมยังคอยหาเรื่อง กระแหนะกระแหนฉันตลอดเวลา แต่โทษที เรื่องแบบนี้ ฉันเก่งพอตัว ที่คว้าตำแหน่งไม้หนึ่งมาได้ส่วนมันดันโดนไล่ให้ไปหนึ่งในกรรมการจัดงานแทน
"มันชื่ออุ๋งอิ๋ง เรียกซะเสียชื่อเลย อีบ้านี่" เบนซ์ที่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ
" อ่ะนี่น้ำกินซะ แล้วมึงจะไปดูลูกหว้า เชียร์ลีดไหม "พิงค์ถามขึ้น พร้อมกับยื่นขวดน้ำส่งให้กับลูกชุบ ก่อนจะนั่งลงข้างเบนซ์ ให้เบนซ์ทำผมให้
"น้องกูเริ่มแข่งบ่ายสอง มันไลน์มาบอกแล้ว ล่ะเดี๋ยวแม่กูน่าจะมาดูด้วยนี่ไงพูดถึงก็โทรมา "ฉันเอ่ยขึ้นตอบ พร้อมกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ก็ปรากฎ ว่าเป็นคุณแม่สายไหมโทรมาพอดี
" ค่าแม่ "
(หนูลูกชุบ หนูเดินขบวนเสร็จหรือยังคะลูก)
" เสร็จแล้วคะแม่ หนูอยู่ที่ห้องพักแล้ว คุณแม่จะมา ที่โรงเรียนไหมคะ"
(แม่คงไปไม่ได้แล้ว พอดีน้าเทียนหอมโทรมาบอกว่าบริษัทมีปัญหา แม่เลยต้องเข้าไปดู แต่แม่สั่งราเม็งไว้ที่ร้าน ลูกชุบไปรับมา แจกให้เพื่อนและลูกหว้าด้วยนะลูก)
" ค่ะแม่ งั้นไว้หนูจะอัดวีดีโอลูกหว้า ให้คุณแม่กับ คุณพ่อดูนะคะ"
(ตามนั้นจ๊ะลูกออกไปรับเลยนะที่ร้านน่าจะทำเสร็จแล้ว)
" โอเคค่า รักแม่นะคะ "
(แม่ก็รักลูกจ๊ะ)
ฉันที่กดวางสายแม่สายไหมไป ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น เพื่อ ออกไปยังร้านราเม็งของแม่ ฉันที่หน้าโรงเรียน
" มึงจะไปไหนลูกชุบ " พิงค์เอ่ยถามเพื่อน เมื่อเห็นขยับตัวลุกขึ้นยืน แล้วทำท่าจะออกไปข้างนอก
" ไปเอาราเม็งมาให้พวกมึงกับน้องกูอ่ะ แม่โทรมาบอกว่า มาไม่ได้แล้ว "
" งั้นมึงรอพวกกูก่อนนะ เซ็ตผมจะเสร็จแล้วเดี๋ยวเราไปด้วยกัน " เบนซ์เอ่ยขึ้น พร้อมกับเร่งมือ จัดเซ็ตผมให้พิงค์ที่ต้องแข่งลีดอยู
" พวกมึงแต่งตัวไปเถอะ กูออกไปแปบเดียว เดี๋ยวมา "ฉันพูดจบ ก็หยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ทับชุดที่ใส่ แล้วเดินออกไปที่ร้านราเม็งทันที
ระหว่างทางก็มีน้อง ๆ แวะมาขอถ่ายรูปแทบจะตลอดทาง ก่อนจะเดินมาถึงและเข้าไปในร้านทันทีภายในร้านวันนี้ มีลูกค้าที่ค่อนข้างหนาตา ก่อนจะ ได้ยินเสียง พี่อ้อ ผู้จัดการร้าน เอ่ยทักขึ้น
" คุณลูกชุบ สวัสดีค่ะ นั่งรอสักครู่นะคะ พอดี มีออเดอร์ด่วน พี่เลยต้อง จัดส่งให้ลูกค้าก่อน"'
" ค่ะพี่อ้อ ไม่เป็นไร งั้นหนูขอนั่งรอทางด้านนู้นถ้าเสร็จแล้ว พี่มาเรียกแล้วกันนะคะ " ฉันตอบกลับ พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้ ก่อนจะเดินไปด้านในที่มีโต๊ะว่าง
"/// ตุบบ/// "
ฉันที่ได้ยินเสียง และ เห็นโทรศัพท์ร่วงลง จากด้านโต๊ะข้าง ๆ จึงย่อตัวและก้มลงหยิบโดยอัตโนมัติ แต่ก็ชะงักเมื่อเจ้าของโทรศัพท์ที่ทำร่วง ก็โน้มตัวเข้ามาก้มเก็บ ในจังหวะเดียวกัน โดยที่มือของเขา สัมผัสมือของ ฉัน อย่างไม่ตั้งใจ ฉันเงยหน้ามองสบตากับเจ้าของโทรศัพท์ ก็ชะงักไป เมื่อเจอกับสายตาคมดุที่จ้องมองฉันนิ่ง ไม่ยอมขยับตัว ก่อนที่ฉันจะรีบดึงมือ ออกจากการจับกุมแล้วลุกขึ้น ยืนพร้อมกับ มองหน้าพี่เขาตรง ๆ แล้วเอ่ยขึ้น
" หนูขอโทษค่ะพี่ พอดีหนู เห็นของตกเลยจะช่วยเก็บให้เฉยๆ ค่ะ "
"อืม ขอบใจ"
" งั้นขอตัวก่อนนะคะ เชิญตามสบายค่ะ "
ฉันส่งยิ้มหวานให้พี่เขาก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะที่อยู่ไม่ใกล้ สายตาฉัน ก็ดันเผลอไปแอบมองพี่ผู้ชายตรงหน้าที่หล่อมาก ๆ หล่อพอ ๆ กับพ่อของฉันเลย แถมมีรอยสักที่คอเหมือนกันอีก หืม แบดบอย กร้าวใจมากกก ......
ขุนพล ไม่พูดอะไรกับจ้องมองใบหน้าหวานของดรัมเมเยอร์ที่มองใกล้ ๆ มันยิ่งถูกใจเขามากดวงตากลมโต กับรอยยิ้มหวาน ๆ ทำเอาหัวใจเขาปั่นป่วนจนแทบอยากจะลุกขึ้น ไปนั่งใกล้ ๆ แล้วจับลากตัวไปขังไว้ ที่คอนโดจริง ๆ แม่งเอ้ย!!! เด็กบ้าอะไร น่ารักฉิบหายเลย
"เฮ้ย ๆ ๆ ขุนพล พวกกูรู้นะมึงสนใจเด็กคนนั้น มองตาค้างเชียวมึงว่าแต่น้องเค้า หน้าคุ้น ๆ ไหมว่ะ" วินเอ่ยขึ้น พร้อมกับแอบหันไปมองหน้าน้องผู้หญิงคนนั้น
" กูจำได้แล้ว น้องดรัมเมเยอร์ที่ควงคฑา หน้าขบวนพาเหรดไงคนที่มึงบอกจะจีบไงไอ้วิน "
ไอซ์พูดขึ้น ก่อนที่จะสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเจอสายดุคมของเพื่อนขุนพล จ้องมองมาที่เขากับไอ้วินแล้วเอ่ย เสียงนิ่ง ๆ
" เด็กน้อย คนนี้เป็นของกู "
" ครับ เพื่อนของมึงก็ของมึง แค่นี้ต้องโหดใส่พวก กูด้วย นั่นน้องกำลังเดินออกไปแล้วมึง " วินรีบเอ่ยขึ้น พร้อมกับหันไปเห็นน้องลุกขึ้นแล้วเดินผ่านพวกเขาไปทันที
ฉันที่นั่งเล่นโทรศัพท์ ก่อนเด็กในร้าน จะเดินมาบอกฉัน ว่าอาหารเสร็จแล้ว ฉันจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปยัง หน้าร้านทันที แต่ก็ต้องตกใจ เมื่อเจอกับถุงราเม็งที่แม่ ฉันสั่งไว้ คือ มันเยอะมาก ๆ แล้วฉันจะแบกกลับไปหมด ได้ยังอ่า
" พี่อ้อค่ะ นี่แม่หนูสั่งกี่ชุดค่ะ "
" คุณสายไหม สั่งไว้หนึ่งร้อยชุดค่ะ "
" โอ๊ย//แล้วหนูจะถือไปยังไงหมดล่ะคะ มีพนักงาน ในร้านว่างไหม ช่วยขนไปให้หนูที "
" ตอนนี้ที่ร้านไม่มีคนเลยค่ะ คุณลูกชุบ พี่อ้อต้อง ขอโทษด้วยนะคะ"
"เฮ้อออไม่เป็นไร พี่อ้อเข้าไปดูงานในร้านเถอะค่ะ ทางนี้หนูจัดการเอง "
ฉันเอ่ยจบและยกมือขึ้น จับที่หน้าผากตัวเองอย่าง คนไมเกรนจะขึ้น ในหัวคิดไม่ออก ว่าจะทำยังไงดี ตอนนี้พวกเพื่อนก็คงเตรียมตัว จะลงแข่งเชียร์ลีด ก่อนจะได้ยินเสียงน้ำเสียงดุ ๆ เอ่ยขึ้นจากด้านหลัง
" ให้พี่ช่วยหิ้วไปส่งไหม "
ขุนพลที่ลุกขึ้นเดินตามเด็กสาวออกมา ก็ได้ยินบทสนทนาของน้องกับผู้จัดการร้าน จึงรีบเอ่ยอาสาทันที ฉันที่หันไปมองหน้า พี่ผู้ชายคนนั้นก็จำได้ว่าเป็นพี่คนที่ทำโทรศัพท์ตก จึงเอ่ยขึ้นด้วยความเกรงใจ
" เอ่อ จะดีเหรอคะพี่ หนูเกรงใจ"
" พี่เต็มใจ "
" งั้นหนู ขอรบกวนพี่ด้วยนะคะ"
" ขุนพล"
" คะ "
" พี่ชื่อขุนพล "
"อ๋อ หนูชื่อลูกชุบนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" ฉันที่ได้ยิน พี่เขาแนะนำตัว จึงแนะนำตัวกลับ พร้อมกับส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรไปให้
" อืม พี่ยินดีที่รู้จักมากจริง ๆ" ขุนพลที่หายใจสะดุด กับรอยยิ้มหวาน ก็เอ่ยพึมพำประโยคหลังเบา ๆ
" คะ เมื่อพี่ขุนพลบอกว่าอะไรนะคะ " ฉันที่ได้ยินประโยคหลังไม่ชัดจึงหันไปถามพี่เขาอีกที
" เปล่า จะให้พี่ช่วยขนไปที่ไหน "
" ไปโรงเรียน JL ค่ะ "
" อืม เดินนำไปสิ "
" งั้น พี่ขุนพลตามหนูมาเลยค่ะ " ฉันที่ตอบเสียงใสก่อนจะเดินนำทางให้พี่เขาเดินตามทันที
ขุนพลที่แอบยกยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหันไปหาเพื่อนตัวเอง ที่ยืนยิ้มกรุ้มกริ่ม เขาส่งสายตา ให้พวกมันมาช่วย ขนอาหาร ก่อนที่เขาจะเดินตามน้องลูกชุบไปทันที
- Writer
