EP 46
1129 Words
“ผมจะไม่อยู่บ้านสี่วัน นอกจากไม่ต้องทำอาหารกับบริการเรื่องอย่างว่าให้ผมแล้ว หน้าที่อื่นๆ ของคุณยังต้องทำตามปกติ”
เขาเอ่ยเสียงห้วนหลังมื้อเช้าจบสิ้นลง และแม้จะเกลียดบางส่วนในคำบอกกล่าวของเขา แต่โดยรวมแล้วหญิงสาวชอบที่จะได้ยินว่าจะไม่มีเขาเข้ามาข้องเกี่ยวในชีวิตแม้จะเป็นช่วงเวลาอันน้อยนิด แต่ก็ดีกว่าต้องเจอเขาทุกวี่วัน
ใบหน้าสวยยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นเขาควบเมอร์เซเดส–เบนซ์ S400 Hybrid AMG Premium ออกจากโรงจอด แทนกระบะที่เคยเห็นเขาใช้เป็นประจำ นั่นแปลว่าที่ที่เขาจะไปอาจจะเป็นเมือง หรือไม่ก็กรุงเทพฯ เป็นแน่
อาหารเช้าของตัวเองถูกยกมานั่งกินที่โต๊ะแทนที่เขาทันที มือถือก็ถูกกดไปหาพี่และหาเพื่อนรักระหว่างกินไปด้วย จะได้ไม่ต้องเสียเวลา งานทุกอย่างก็เป็นไปแบบสบายอารมณ์ไม่น้อย เมื่อในใจรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แถวนี้
“คุณหญิงจะไปนั่งกินข้าวกับป้าที่โรงอาหารมั้ยล่ะคะ จะได้ไม่ต้องทำให้เหนื่อย”
ผินที่ดี๊ด๊าไม่แพ้กันรีบมาชวนเมื่อรู้ว่าเจ้านายไม่อยู่ แน่นอนว่ากัญญาวีร์รีบตกลงทันที แต่ไม่นานก็รู้ว่าตัวเองอาจจะคิด ตัดสินใจผิด เมื่อตกเป็นเป้าสายตาให้คนงานมองตั้งแต่ตักข้าวเข้าปากคำแรกกระทั่งคำสุดท้าย
“วันหลังตักมากินบ้านก็ได้ค่ะ”
ผินรีบเสนอ ขณะปั่นจักรยานตรงไปยังแปลงผักพร้อมกัน เอี่ยมกำลังขุดดินอยู่ในแปลงแทนล่วงหน้าไปแล้วจนใกล้จะเสร็จ กัญญาวีร์อดสงสัยและห่วงกลัวจะถูกตัดเงิน
“คุณหญิงเอาคาดไปตีดินต่อจากลุงเลยครับ คุณเนย์คงกลัวเป็นลมอีกมั้ง เลยสั่งลุงช่วยขุดให้”
เอี่ยมบอกเมื่อเมียกับสาวสวยเดินไปหา สี่สาวยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าสวยใสยิ้มน้อยๆ ออกมา ส่วนสาวหางม้านั้นสะบัดสะบิ้งเดินไปหาแปลงผักแล้วนั่งถอนหญ้าด้วยความไม่ชอบใจ ผิดกับคนอื่นที่ดูเหมือนจะทำงานอย่างเย็นใจได้กว่าวันอื่นๆ หลายเท่า เมื่อไม่มีเจ้านายหนุ่มมาคอยกดดัน
“เย็นนี้ป้าจะไปตลาด คุณหญิงอยากไปซื้ออะไรหรือเปล่าคะ”
ผินเสนอให้ตอนนั่งพักเหนื่อย
“ฉันไปด้วยนะวันนี้อยากได้เสื้อผ้า”
จงรีบแจ้งความจำนงก่อนใครเพื่อน อีกสองสาวก็เลยพยักหน้าตาม
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ ฟางอยากได้ของใช้ส่วนตัวนิดหน่อย” สาวสูงศักดิ์เลยไม่พลาดโอกาสทอง ที่ไม่รู้จะมาถึงตัวเมื่อไหร่อีก
และในค่ำคืนที่มี ‘ป้าจงกับป้าจาด’ มานอนเป็นเพื่อนก็ให้สงบสุขกว่ามีเขาอยู่ด้วยเป็นไหนๆ เลยมีกระจิดกะใจจะโทรหาพี่สาวถามเรื่องบ้าน เรื่องแม่อยู่นานหลายนาที
‘ท่านแม่ก็เหมือนเดิม เจ็บออดๆ แอดๆ วันนี้พอกลับจากโรงพยาบาลได้ก็ขึ้นนอนเลย พี่เพิ่งเข้าไปดูเมื่อกี้ มะลิบอกว่ากินยาหลังอาหารเย็นไปแล้วก็หลับ พี่ชายเราก็ไม่ค่อยกลับบ้านในวันหยุดหรอก พี่ต้องคอยโทรเช็กกลัวจะเข้าบ่อนอีก...’
ต่อด้วยคุยกับ ‘แตง’ เพื่อนรักด้วยเรื่องสารพัด ตั้งแต่เรียนปีหนึ่งยันปีสี่ ไปหาเรื่องงาน เรื่องเพื่อนๆ ในกลุ่มที่มีแค่ไม่กี่คน และล้วนแล้วเป็นหญิงที่รักเรียนกันทั้งนั้น
‘นายนั่นท่าจะประสาทหรือเปล่าฟาง ใช้งานหนักยังกับเป็นวัวเป็นควาย เป็นเราจะแช่งให้รถคว่ำตาย จะได้ไม่ต้องกลับมาก่อกวนอีกไง พูดแล้วอยากเห็นหน้านัก จะได้รู้ว่าคนใจดำหน้าตาเป็นยังไง ว่างๆ ถ่ายรูปส่งมาให้ดูทีนะ’
แล้วก็วกกลับมาหาเรื่องแรกๆ ที่เคยกัน เพื่อยันยืนว่าสองเพื่อนต่าง ‘เกลียด’ เขาไม่แพ้กันอีก จนดึกดื่นกว่าจะหลับลงอย่างสบายอกสบายใจเป็นครั้งแรกในรอบสามอาทิตย์ที่มาอยู่บ้านนี้ก็ว่าได้
ถึงแม้เขาจะไม่อยู่ แต่งานทุกอย่างก็ถูกทำตามปกติแถมอย่างดีเยี่ยมกว่าด้วยซ้ำ และทั้งหมดที่ทำหาได้เป็นเพราะพอใจในตัวเจ้าของบ้านไม่ หากต้องทำไปเพื่อแม่เพื่อพี่ๆ เพื่อเกียรติและศักดิ์ศรีของ ‘รัตนนาวี’ เท่านั้น
หรืออาจจะเป็นไปเพราะถูกแม่ ถูกพี่สาวและสองป้าสอนมาตั้งแต่จำความได้แล้ว ว่าทำอะไรให้ทำอย่างละเอียดถี่ถ้วนและตั้งใจ อย่าสักแต่ว่าทำ สักแต่ว่าให้เสร็จๆ ไป โดยไม่สนผลจะตามมาด้วย
ดังนั้นในเช้าวันที่สี่หลังเขาไป ตู้เย็นที่หมายตาเอาไว้ตั้งแต่วันแรกที่เปิดออกมาแล้วเห็นความรกสกปรก เลยถูกรื้อออกมาในสัปดาห์ที่สี่ของการมาอยู่เป็นนางก้นครัว นางบำเรอ เพราะทานทนหรือเฉยเมยไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
พอปัดกวาดเช็ดถูกบ้านจนเสร็จ โยนผ้าลงเครื่องเสร็จเลยได้เวลารื้อทุกอย่างในตู้ออกไปกองไว้บนเคาน์เตอร์ใหญ่กลางครัว รื้อชิ้นส่วนทุกอย่างออกไปล้างให้สะอาด ตากแดดไว้บนโต๊ะตรงระเบียงหน้าบ้าน แล้วกลับมาล้างตู้เย็นทุกซอกทุกมุมจนสะอาดเอี่ยม
ของสดต่างๆ ถูกรื้อออกจากถุง ตัด ซ่อม ทิ้ง แล้วล้างให้สะอาด เอาใส่กล่องที่ฝากผินซื้อมาจากตลาดวันก่อนอย่างเป็นระเบียบ แบ่งแยกกล่องเล็กกล่องน้อยแต่ละอย่างเวลาใช้จะได้สะดวกเหมือนพี่สอนไว้ ของแช่แข็งก็ถูกแยกออกใส่ถุงเป็นชุดๆ ปริมาณพอเหมาะสำหรับทำอาหารหนึ่งอย่าง จะได้ไม่ต้องเอาออกมาเวฟหมด ทั้งที่ใช้ไม่หมดก็ต้องกลับไปแช่ใหม่อีก
เจ้าของบ้านหนุ่มที่ย่องขึ้นมาได้สักพักแล้ว กำลังยืนเอาไหล่พิงเสาจ้องมองเจ้าของแผ่นหลังบางนั่งอยู่ใครครัวเงียบๆ โดยไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจกับงานมากมายที่เขาให้สักเท่าไหร่นัก นั่นทำให้แปลกใจไม่น้อย ว่าหม่อมราชวงศ์แบบไหนกันที่ทำงานได้สารพัดขนาดนี้
ดวงตาคู่คมมองกวาดไปรอบๆ บ้านที่สะอาดสะอ้านกว่าตอนให้ป้าผินทำคนละเรื่อง ซอกเล็กซอกน้อยไร้ซึ่งฝุ่นละอองใดๆ ด้วยเจ้าของมือบางถึงกับเอาคอตต้อนบัดส์แทรกไซ้ไล่ความสกปรกออกจนหมดสิ้น เขามั่นใจว่าอีกไม่นานลูกกรงไม้ฉลุทุกช่องจะถูกกำจัดฝุ่นออกอย่างแน่นอน
- Writer
