พระชายาอย่าหนีข้าไป

โจวจื่อทงผู้วิปริต

ทั้งสามคนขี่ม้าไปไม่นานก็เจอโรงเตี้ยมจากนั้นจึงเข้าพักแรม อีกสามวันก็ถึงเมืองหลวง งานแต่งของเขากับโจวลิ่วผิงเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด เดิมทีซ่างกวนหลิงหยางไม่ถือสาโจวลิ่วผิงที่จะแต่งเข้ามาเขาไม่ได้สนใจนางแต่แรกอยู่แล้วแต่งมาแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับเขาว่าอยากหลับนอนกับนางหรือไม่

เขาตอบได้เลยว่านอกจากโจวหว่านถิงไม่มีสตรีคนใดที่เร่าร้อนได้เท่านางอีกแล้ว เขาต้องการแค่นางเท่านั้นส่วนโจวลิ่วผิงเอานางมาใช้นางยั่วโมโหโจวหว่านถิง เวลาเห็นเมียตัวเองกลายร่างเป็นแม่เสือมันน่ามองนัก เขาจะไม่ถือสาเลยหากไม่ใช่ว่าเขารู้มาว่าฮูหยินรองมารดากับนาง พยายามกรอกยาห้ามครรภ์และจับโจวหว่านถิงฝังเข็มจุดไร้บุตรเขาคงไม่โกรธจนแทบจะอยากฆ่าทั้งตระกูลเช่นตอนนี้

ที่เขาห่วงคือนางตั้งครรภ์แล้วนางจะคลอดอย่างไรลำบากหรือไม่ เพราะนางทั้งถูกฝังเข็มอีกทั้งถูกกรอกยาห้ามครรภ์ยังท้องได้ รอให้หานางเจอก่อน จากนั้นค่อยจัดการตระกูลโจวตัวดี

ตระกูลโจว

ภายในห้องทำงานหนังสือกระจัดกระจาย ถ้วยชาถูกเขวี้ยงปาจนแตก มีสตรีร่างบอบบางคนนึงถูกฉีกเสื้อผ้าจนหมดเนื้อตัวแดงเป็นจ้ำๆ กลางกายสาวถูกกระแทกกรั้นรุนแรง บุรุษหนุ่มคำรามอย่างสัตว์ป่าบาดเจ็บ

ปัก ปัก ปัก เสียงเนื้อกระทบเนื้อรุนแรงตามอารมณ์ของคนด้านบน

"อ่า เสียวที่สุด ซู่ซู่เจ้าแน่นักตอดดีเหลือเกิน อาผิงเจ้าเข้ามานี่มาสอดใส่นางด้านหลัง"

"โจวจื่อทงเจ้ามันโรคจิต ปล่อยคนของข้านะไอ้สารเลว"

โจวงลิ่วผิงต้องทนดูน้องชายร่วมรักรุนแรงกับสาวใช้ของนาง โจวจื่อทงทั้งดูดทั้งกัด จนสาวใช้ตัวน้อยมีแต่รอยทั่วตัว เขาข่มขืนนางอย่างไม่ปราณี

โจวจื่อทงเป็นโรคจิต เขาสามารถเสพสมได้ทั้งบุรุษและสตรี วันนี้เพราะโจวลิ่วผิงพี่สาวมาหาเรื่องเขาก่อน หาว่าเขาไม่เอาไหนจนป่านนี้นางยังไม่ได้แต่งเข้าตำหนักชินอ๋องเป็นพระชายา

โจวจื่อทงที่กำลังหัวเสียเพราะได้ยินว่าหลี่หมิงกำลังจะหมั้นหมายกับคุณหนูสกุลวั่น อีกทั้งกิจการของสกุลโจวกำลังมีปัญหา เพราะอยู่ๆสกุลเหลียนที่เคยเป็นพันธมิตรทางการค้าก็ค่อยๆยกเลิกสินค้าที่รับจากเขา เช่นใบชาที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปได้ชาใหม่มาจากไหน ห่อเล็กเพียงนิดเดียวกลับขายถึงยี่สิบตำลึง

เขาได้มาสามห่อเป็นชาเหมยกุ้ย ชาเก็กฮวย กับชาดีบัวลองให้คนของเขาทำออกมาแล้วก็ไม่เหมือนที่เหลียนจางหมิ่นได้มาสักนิด วันนี้ยังถูกกวนใจจากพี่สาวน่ารำคาญอีก โจวจื่อทงจึงจับซู่ซู่มาขืนใจต่อหน้านางซะเลย บังคับให้นางนั่งดูเขาเอาดุ้นขนาดใหญ่ยัดใส่ร่องนังเด็กน้อยนั่น อีกทั้งยังจับดุ้นตัวเองฟาดปากเด็กน้อยอีก ตอนนี้ซู่ซู่กำลังถูกเขาและคนสนิทกระแทกกระทั้น น้ำตาเด็กน้อยไหลไม่หยุด เลือดจากกายสาวที่ยังเด็กถูกกระแทกจนไหลออกมาไม่หนุด ซู่ซู่สลบไปแล้ว พวกเขาจึงหยุด

"เจ้าสารเลว นางสลบไปแล้วก็ยังทำนางๆอายุเท่าไหร่กัน โจวจื่อทงเจ้ามันโรคจิต อ๊ายเจ้าจะทำอะไรข้าๆเป็นพี่สาวเจ้านะ"

โจวจื่อทงไล่คนสนิทออกไปจากนั้นก็กระชากพี่สาวตนเองเข้ามาหา

"อาผิงออกไปก่อน อย่าปากดีอีกโจวลิ่วผิง อ่าห์ นมสวยเหมือนกันนี่ มาขอดูดสักทีสิ อืมนุ่มดีสามปีแล้วพี่รอง ชินอ๋องยังไม่กลับมาเลย เจ้าแก่ลงทุกวันมิสู้ให้น้องชายอย่างข้ากระแทกร่องสวาทเจ้าสักทีเล่าเผื่อจะติดใจแท่งหยกอันใหญ่ของข้า"

"เจ้า ออกไปจากตัวข้านะ โจวจื่อทงเจ้ามันน่าขยะแขยงวิปริตผิดเพศ อื๊ย อี๊ อย่าเลียหัวนมข้า อ๊ายอย่านะไอ้บ้า"

"ไม่มีใครอยู่ ท่านพ่อพาท่านย่าไปไหว้พระ ท่านแม่กลับบ้านท่านตา มาเถอะพี่รองมาสนุกกับข้าดีกว่า เสียดายตอนนั้นถ้าข้ารู้ว่าตนเองสามารถเสพสมกับสตรีได้ด้วยพี่ใหญ่แสนสวยคงไม่รอดหรอก อ่าห์นุ่มดีจริงๆ แน่นเหลือเกินนี่แค่นิ้วนะพี่รองคนงามของข้า"

โจวลิ่วผิงร้องไห้ นางไม่ต้องการเป็นนางบำเรอน้องชาย เขาวิปริตแต่ใครจะช่วยนางได้เล่าตอนนี้ แต่เหมือนนางยังคงโชคดีที่มีเสียงเรียกจากข้างนอก

"คุณชายสาม คุณหนูรองคนของร้านฟางเหยียนมาขอพบขอรับบอกว่าร้านฟางเหยียนมีปัญหา"

"อืมเดี๋ยวข้าไป ให้พวกเขารอก่อน" โจวจื่อทงจับพี่สาวนั่งบนโต๊ะแปดเหลี่ยมถลกกระโปรงนางขึ้นก่อนจะดึงกางเกงในนางลง จากนั้นก็ก้มลงตวัดลิ้นไปมาจนโจวลิ่วผิงต้องกลั้นเสียง นางเสียวซ่านกับสิ่งที่เขาทำ แต่เขาเป็นน้องชายนางนะ ถ้ามีคนรู้เข้านางจะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน

"อืม น้องสามพอแล้วมีคนรอเจ้าอยู่นะ อ๊าย อย่าทำแบบนี้ข้าเป็นพี่สาวเจ้านะ"

"อืม น้ำรักท่านหวานนักพี่รอง จะแต่งกับชินอ๋องไปไยมิสู้อยู่บ้านข้าก็ให้ความสุขเจ้าได้ ส่วนข้ากับคุณชายหลี่ไม่ถือสาหรอก นอนกับเขาคืนนอนกับเจ้าคืน หรือไม่ก็สามคนผัวเมียดีหรือไม่ เจ้าแตกใส่ปากข้าเยอะเพียงนี้อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่ต้องการ"

โจวจื่อทงพูดจบก็รัวลิ้นใส่ร่องสวาทของโจวลิ่วผิงอีกครั้งจนนางกระตุกเกร็ง จากนั้นเขาก็ใช้นิ้วปาดน้ำรักของนางมาเลีย สายตาดูเหมือนคนวิตถารจนโจวลิ่วผิงกลัวเขา ซู่ซู่ยังไม่ฟื้น ดูท่านางคงไม่ฟื้นมาอีกแล้ว นางถูกข่มขืนจนตาย โจวลิ่วผิงกลัวน้องชายคนนี้เสียแล้ว นางอยากแต่งเข้าตำหนักอ๋องไวๆ ไม่อยากอยู่สกุลโจวแล้ว

หากโจวหว่านถิงยังอยู่ โจวจื่อทงคงไปลงกับนางแล้ว นี่เพราะนางแพศยาถูกสั่งให้ไปอยู่เฝ้าสุสานบรรพบุรุษของชินอ๋อง นางต้องอยู่ให้ห่างน้องชายวิตถารคนนี้

"จื่อทงเจ้าอยากได้พี่ใหญ่ของเจ้าหรือ เหตใดไม่ตามไปที่สุสานตระกูลซ่างกวนเล่า ที่นั่นชินอ๋องไม่อยู่ อีกอย่างเขาเองก็ไม่ไยดีนาง เหตุใดคืนนั้นเจ้าไม่เป็นฝ่ายเริงรักกับนางเสียเองเล่า กลับกลายเป็นจับส่งให้ชินอ๋องถึงเตียง"

"ข้ามีเรื่องต้องจัดการ ไม่เช่นนั้นข้าคงจับนางสารเลวนั่นขย่มจนร่องบานไปแล้ว รอให้ข้าจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จก่อนเถอะ ต่อไปอย่าปากดีใสข้าอีกพี่รอง ไม่เช่นนั้นข้าจะเอาแท่งของข้าปิดปากท่าน เหมือนที่ให้ซู่ซู่อมจนไม่เหลือกระทั่งโคน"

โจวจื่อทงไปแล้ว ในห้องมีแต่เศษกระเบื้องที่เขาปาแตก โจวลิ่วผิงแต่งตัวเสร็จจึงเรียกคนมาเก็บกวาด พร้อมกับให้คนสนิทนำเสื่อมาห่อร่างของซู่ซู่ไปทิ้งที่สุสานไร้ญาติ นางต้องหาทางออกจากจวน หากรั้งอยู่สักวันนางคงมีสภาพไม่ต่างจากซู่ซู่แน่ๆ ขนาดนางตายตายังเบิกโพลงเลย น่ากลัวยิ่งนัก