เช้าแล้วเขาอาบน้ำให้ แต่งตัวให้จากนั้นก็อุ้มนางเดินผ่านหน้าเรือนใหญ่ ไม่สนใจสายตาแปลกใจของคนในบ้านรวมถึงบิดาของเขา ปกติเหลียนจางหมิ่นไม่เข้าใกล้สตรี
"หมิ่นเอ๋อร์ แม่หนูหลี่เป็นอะไรไปเจ้าจึงต้องอุ้มนาง เจ้าทำอย่างนี้นางอาจเสียหายได้นะ วางนางลงซะ"
"อาเหยียนนางเดินไม่ไหวขอรับท่านพ่อ นางไม่มีแรง"
"เหตุใดกันนางไม่สบายหรือ งั้นให้คนไปตามหมอมาหรือไม่"
"ท่านพ่อ ที่นางหมดแรงเพราะข้ารักนางทั้งคืนต่างหาก อ้อท่านอย่าลืมไปแก้บนที่บนไว้ด้วยล่ะว่าถ้าข้ามีเมียท่าจะเดินสามก้าวกราบไหว้หนึ่งครั้ง ตอนนี้ข้ามีเมียแล้ว เมียจ๋าข้าจะพาเจ้ากลับบ้านนะ ท่านพ่อตาคงเป็นห่วงเจ้าแล้ว"
เหลียนป๋อคุณหนักใจกับบุตรชายจริงๆ แต่ว่าเขาว่าอะไรนะเด็กแซ่หลี่คนนี้กับบุตรชายเขา ฮ่าๆๆในที่สุดตระกูลเหลียนก็มีหวังสักที คุยสิต้องไปคุยเรื่องแต่งงานบุตรชายของเขาๆอยากมีหลานเต็มทีแล้ว
เหลียนจางหมิ่นเห็นอาการบิดาก็เบ้ปากดีใจที่เขามีเ
