เหลียนจางหมิ่นเดินมาหานางที่กำลังนั่งอยู่กับท่านตาใหญ่ ท่านลุงใหญ่และพี่หญิงของนางหลี่ไฉ่เหยียน เหลียนจางหมิ่นนั่งลงพูดคุยทักทายเป็นกันเอง แต่หลี่ไฉ่เหยียนกลับนั่งหน้างอ
นางไม่ชอบเหลียนจางหมิ่นคนนี้ เขาดูเสแสร้งไม่มีความจริงใจสักนิด ทำอะไรตามใจตัวเองเสมอ
"ท่านลุงหลี่ ท่านพี่เต๋อคังอาหารวันนี้ถูกปากหรือไม่ขอรับ แขกเหรื่อมากมายหากบกพร่องข้าต้องขออภัยด้วยขอรับ"
"ที่ไหนได้ใต้เท้า แค่นี้ก็ดีมากแล้วขอรับ เสร็จงานแต่งนี้แล้วท่านกับน้องเขยจะกลับเมืองหลวงเลยหรือไม่ขอรับ"
หลี่เต๋อคังเอ่ยถามเด็กหนุ่มที่อายุอ่อนกว่าเขาสี่ปี เขาสี่สิบสองแล้วเด็กตรงหน้าอายุย่างสามสิบเก้าแต่ใบหน้ากลับเหมือนเด็กหนุ่มอายุยี่สิบ เฮ้อไม่ต้องทำไร่ไถนา เร่ค้าขายมันดีอย่างนี้นี่เอง
"ข้าจะกลับทีหลังนะขอรับ แล้วพวกท่านมาอย่างไรเด๊่ยวข้าให้รถม้าไปส่งนะขอรับ อาซ้อหลี่ท่านจะกลับแล้วใช่หรือไม่"
"ใต้เท้าอย่ารบกวนเลยเจ้าค่ะ ข้ากล
