ตอนที่2 เจ้าซูชิ
669 Words
ตอนที่2 เจ้าซูชิ
“สวัสดีครับน้องเล็ก พี่วีขอโทษด้วยนะครับที่พี่มาช้า พอดีพี่วีติดงานนิดหน่อยนะครับ นี่ครับของขวัญวันเกิด สุขสันต์วันเกิดครับมีความสุขมากๆ นะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่พี่วีมาร่วมงานวันเกิดของน้องเล็กได้ก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับของขวัญวันเกิด มันน่ารักมากค่ะน้องเล็กต้องหลงมันแน่ๆ เลย” วชิรราภรณ์เอื้อมมือไปรับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่จากเมธาวีที่ยื่นมาให้เอามากอด
“พี่ดีใจที่น้องเล็กชอบครับ” หมอหนุ่มฉีกยิ้มกว้าง
เจ้าซูชิเห่าเสียงขรมดิ้นดุกดิกอยู่ในอกของอคิรา เมื่อเห็นเจ้านายของมันกอดตุ๊กตาหมีตัวนั้นเสมือนรักใคร่ซะหนักหนา จนคนทั้งหมดหันมามองที่เจ้าสุนัขตัวน้อยเป็นตาเดียวกัน ทุกคนในคฤหาสน์แห่งนี้ล้วนรู้ดีในความหวงเจ้าของ ของเจ้าสุนัขตัวน้อยที่มักจะชอบคาบตุ๊กตาหรือของใช้ชิ้นโปรดของวชิรราภรณ์เอาไปซ่อนในที่ต่างๆ ด้วยกลัวว่าตัวเองจะไม่เป็นที่รักของเจ้านายสาว
“หวงเจ้านายสินะเจ้าซูชิ”
อคิราหัวเราะเบาๆ ให้กับอาการแปลกๆ ของเจ้าสุนัขในอ้อมกอดของเธอ ตามด้วยเสียงหัวเราะของคนทั้งหลายในงานที่เห็นความน่ารักน่าเอ็นดูของมัน
“เชิญพี่วีไปนั่งโต๊ะก่อนนะคะเดี๋ยวน้องเล็กตัดเค้กไปให้” วชิราภรณ์หันไปบอกชายหนุ่มข้างกาย
“ไม่เป็นไรครับน้องเล็ก เดี๋ยวพี่วีช่วยดีกว่านะครับ น้องเล็กตัดเค้กแล้วพี่วีจะช่วยถือจานให้ มาครับเอาตุ๊กตามาให้พี่วางไว้ก่อน” เมธาวีกระวีกระวาดคว้าจานใบเล็กมาถือไว้ในมือหลังจากรับตุ๊กตาหมีมาจากหญิงสาวแล้วส่งต่อให้แม่บ้านที่เดินเข้ามาหาเหมือนคนรู้งาน
“งั้นก็ตามใจค่ะ” เจ้าของวันเกิดตัดเค้กอีกก้อนใส่จานแล้วเดินมาหาอคิราพี่สาวของเธอที่ยืนอยู่ไม่ห่างมากนัก
อคิราย่อตัววางเจ้าซูชิลงกับพื้นหญ้า ทันทีที่ขาเจ้าสุนัขลงถึงพื้นมันก็วิ่งปรือไปไล่เห่าเจ้าตุ๊กตาหมีที่แม่บ้านกำลังหอบเอาไปเก็บไว้ในบ้าน อคิรามองสุนัขของน้องสาวจนมันวิ่งหายเข้าไปในบ้านพร้อมกับแม่บ้าน แล้วหันกลับมารับจานขนมเค้กจากน้องสาว หล่อนส่งยิ้มให้น้อยๆ ก่อนจะดึงร่างอรชรตรงหน้ามาสวมกอดเอาไว้หลวมๆ
“ฉันขอให้เธอมีความสุขมากๆ นะน้องเล็ก ต้องขอโทษด้วยที่ปีนี้ไม่มีของขวัญอะไรให้” แวบหนึ่งที่ดูเหมือนว่าแววตาของอคิราฉายประกายแห่งความริษยาออกมา
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่แก้ม แค่ครอบครัวของเราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้น้องเล็กก็มีความสุขมากแล้วล่ะค่ะ ไปค่ะพี่แก้ม น้องเล็กว่าเราไปนั่งโต๊ะกับคุณพ่อคุณแม่กันดีกว่า”
วชิราภรณ์จูงมือของพี่สาวให้เดินตามมายังโต๊ะที่บิดามารดาของเธอนั่งอยู่ จากนั้นปาร์ตี้เล็กๆ ก็เริ่มขึ้น เสียงหัวเราะแห่งความสุขดังเซ็งแซ่ไปทั่วลานกว้าง บรรดาคนรับใช้ในคฤหาสน์วิรุณพันธ์ได้รับแจกขนมเค้กกันโดยถ้วนทั่ว งานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดที่จัดขึ้นเฉพาะคนในครอบครัวตามจุดประสงค์ของเจ้าของงานอบอวนไปด้วยรอยยิ้ม ดวงดาวดารดาษเต็มท้องฟ้าราวกับกำลังส่องแสงอวยพรให้กับเจ้าของงานวันคล้ายวันเกิดคนสวย พระจันทร์เสี้ยวสีเหลืองนวลกำลังยิ้มร่าราวกับมีความสุขกับทุกๆ คนด้วย
…กระนั้นทุกคนในงานคงจะซึมซับความสุขเกษมเปรมปรีดิ์มากเกินไป จนใครๆ ต่างพากันลืมสังเกตเจ้าของคฤหาสน์วิรุณพันธ์ ที่แม้ว่าใบหน้าจะเปื้อนไปรอยยิ้มที่ฉาบเอาไว้ ทว่าดวงตาที่เต็มไปด้วยความทุกข์ก็ฉายแววแห่งความวิตกกังวลออกมาเด่นชัด
- Writer
