ลี่หยวนที่เพิ่งตระหนักได้ว่าตนกับเขาร่างแนบชิดติดกัน แต่เวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน นางก็ไม่มีอารมณ์มาผลักเขาออกเพราะไม่อย่างนั้นคงไม่มีคนช่วยคุ้มกัน นึกไม่ถึงว่ายามนั้นจะมีเสียงคล้ายงูขู่ฟ่อดังมาจากอีกทาง
“ลี่หยวน!”
เจ้าของชื่อสะดุ้งตัว นี่คงเป็นครั้งแรกที่ตงฟางฉีเรียกนางด้วยชื่อจริง
ร่างที่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของซุนโม่เฉินผินหน้าไปหาผู้เรียก เห็นหมอปีศาจใช้ใบมีดปาดคอนักฆ่าคนหนึ่งก็รีบหันหน้ากลับไปมองอกของวายร้ายตามเดิม
ลี่หยวนเห็นฉากปาดคอในกองถ่ายมาก็มาก แต่พอมาเห็นของจริงนี่มันคนละเรื่องกันเลย
การตายในโลกใบนี้คือการตายอย่างแท้จริง ต่อให้นางจะพยายามทำใจว่ามันคือนิยายเรื่องหนึ่ง แต่มันก็คือโลกที่พวกนางมีชีวิต และหายใจอยู่
ก้อนเนื้อในอกที่เต้นกระหน่ำเป็นเครื่องยืนยันได้เป็นอย่างดี
หมอปีศาจเห็นนางเบือนหน้าหนีก็หงุดหงิด ทว่างานที่ต้องสะสางก็ทำให้เขาหันหน้าไปสั่งกำชับคนใกล้ตัว
“เร็วเข้า! รีบไ
