23
ที่ชื่นชอบในวังอ๋อง
เวลาที่เดินอย่างไม่หยุดนิ่งประดุจสายน้ำที่หลั่งไหลไม่หวนกลับ
ยิ่งวันแห่งการพิพากษาใกล้เข้ามามากเท่าไร ลี่หยวนก็ยิ่งกดดันและเคร่งเครียดมากขึ้นจนผู้คนในวังอ๋องล้วนสังเกตเห็น
“หรือคุณหนูลี่จะเหงา?”
หลายคนต่างมีความเห็นเช่นนั้น สิ่งที่ทำให้คุณหนูในห้องหอมีสีหน้าไม่สดใสคงหนีไม่พ้นอาการซึมเศร้าเพราะคิดถึงบ้าน
“แม่นางชิง”
นายทหารผู้หนึ่งที่ร้องเรียกจากด้านหลัง ส่งผลให้ชิงช่ายซึ่งกำลังยกของว่างมาให้นายของตนหันหน้าไปมองอย่างงงวย
“พี่ชายทหารท่านนี้ มีธุระอันใดกับข้าน้อยหรือเจ้าคะ” นางถามกลับอย่างสุภาพ
นายทหารแห่งวังอ๋องยกมือเกาแก้ม ในมือของเขามีหอบผ้าหอบใหญ่ สายตาของชายหนุ่มเหล่ไปยังพุ่มไม้ข้างทางซึ่งมีทหารมากมายแอบอยู่ ครั้นเห็นสหายทำสัญญาณมือพยักเพยิด เขาก็ยื่นของดังกล่าวให้แก่ชิงช่าย “ข้าเพิ่งเก็บลูกแตงโมมาเมื่อเช้า กำลังสดใหม่ เจ้านำไปแบ่งกับนายของเจ้าเถิด”
“ต
