22
เตรียมการ
ณ ตำหนักองค์ชายสี่ วังต้องห้าม
หลังจากการประชุมออกว่าราชการในยามเช้าจบลง ลี่ชิวหม่าซึ่งมักจะเข้าร่วมเสวนากับกลุ่มขุนนางหรือหารือกับองค์ฮ่องเต้กลับตรงดิ่งมายังตำหนักขององค์ชายสี่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ถวายบังคมองค์ชาย”
“ท่านเสนาบดีตามสบายเถิด” ซุนโม่เฉินยิ้มนิดๆ แต่กระนั้นมันกลับให้ความรู้สึกห่างเหินต่อผู้ที่ได้รับมันอยู่ดี
“ต้องขอประทานอภัยที่รบกวนเวลาของพระองค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทรงได้รับการชมเชยและพระราชทานรางวัลจากฝ่าบาทเรื่องที่ทรงวางแผน ซ้อนแผนนักฆ่าที่บุกเข้าคุกหลวงเมื่อวานนี้”
ลี่ชิวหม่ารีบกล่าวสรรเสริญเปิดทางไปอย่างไม่รอช้า
ฝ่ายชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ในลำคอ ชั่วชีวิตเขาได้รับคำชื่นชมมานับไม่ถ้วน มีทั้งที่จริงใจและใช้เอาไว้ประจบสอพลอ หากแท้จริงก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตนก็ยังรู้สึกดีทุกครั้งที่ยังได้ฟังคำพูดเหล่านั้นอยู่
“ท่านเสนาบดีอย่าได้เกรงใจ พวกเราหาใช่คนอื่นคนไกล
