THE SADIST (A BXB Story)

MARTENEI UNIVERSITY: a school which is quite different from the others; a school boosting and boasting of pride, elegance and power; a school founded by the Martenei Family fifty years ago. It caters to all - from pre-school to doctorate degrees. Karamihan na anak ng mga may-kaya ang pumapasok dito. Nahahati ito sa dalawang categorya: ang Lower School na kinabibilangan ng mga mag-aaral mula pre-school hanggang grade school at ang Higher School na mula naman sa junior high hanggang sa doctorate degrees. Dalawa ang campus ng Martenei University. Ang mga mag-aaral ng Lower School (LS) ay nasa sentro ng kabihasnan samantalang ang campus naman ng Higher School (HS) ay nasa isang tagong lugar. Malayo ito sa kabihasnan kaya lahat ng mag-aaral ng HS ay kinakailangang tumira sa mga dormitoryo ng unibersidad. Gayunpaman, tiniyak ng may-ari ng Martenei University na hindi mahuhuli ang eskwelahan kung pasilidad lamang ang pag-uusapan. Mayroon pa ngang sariling mall ang HS Campus, would you believe that? Masasabing masuwerte ang mga mag-aaral ng unibersidad. Magagaling ang mga guro at propesor at lahat ng graduates ng paaralan ay may tiyak na kumpanya nang papasukan sa dami ng partner-companies ng MU. Disiplinado rin ang mga estudyante dahil sa istriktong pamamalakad ng administrasyon ng Martenei. Wala nang hahanapin pa ang mga magulang at mga mag-aaral kung edukasyon at magandang kinabukasan ang kanilang hinahangad. Ako? Hindi ko alam kung masasabi kong masuwerte ako. Sa totoo lang, hindi ko naman pinangarap ang mag-aral dito. Maganda naman sa dati kong pinapasukan na eskuwelahan. I was on top of my batch sa boys high na iyon. I was considered as the teachers’ favorite dahil may maipagmamalaki naman talaga akong talino. May mga kaibigan din naman ako. Isa lang ang talagang naging problema ko sa dati kong school - ang mga gangs. Noong una, inakala ko na dahil sa pagiging nerd ko kaya nila ako laging pinagtitripan. Hindi naman nila ako sinasaktan pero binu-bully nila ako sa pamamagitan ng pagtatago sa mga gamit ko o kaya ay palagi nila akong sinusundan-sundan. Madalas ay kinukuhanan din nila ako ng videos at larawan. Hindi ko lang alam kung saan nila ginagamit ang mga iyon dahil hindi naman nila ipinagkakalat. Masasabi kong hindi ko rin ipinagyayabang ang itsura ko kahit may maipagmamalaki naman talaga ako. Para nga raw akong anghel na nahulog sa lupa. Pinagtatawanan ko lang ang mga nagsasabi niyon. I told them na maganda lang ang kumbinasyon ng mga dugo ng mga magulang ko. Sa totoo nga niyan, napakasimple ko lang. Hindi maporma at kadalasan na itsurang nerd talaga. Madalas, mag-isa lang ako kaya siguro ako laging napapansin ng mga gangs. Sa tagal ng pambu-bully nila sa akin, lately ko lang nalaman ang dahilan ng lahat ng iyon. Gusto pala nila ako. And when I say nila, ang tinutukoy ko ay ang tatlong leaders ng tatlong gangs sa school. Nalaman ko lang iyon nang kidnapin ako ng isa sa kanila. He wanted me to be his boyfriend pero tumanggi ako. Why would I agree eh lalaki ako. Lalaking-lalaki. I don’t find my self having a relationship with a man. And I can’t imagine men going in a relationship. I admit. I am a homophobe. I grew up studying the Bible and it’s clearly stated there na ang lalaki ay para lamang sa babae. Ayokong suwayin ang mga nakasaad sa Bibliya and I’ll stick with my morals despite of fear and pressure. Now going back to that gang leader, nang tumanggi ako sa gusto nya ay nagalit siya. Hindi raw niya ako paaalisin hanggang hindi ako pumapayag sa gusto niya. Nagmatigas pa rin ako sa kabila ng pananakot niya. I was planning to escape habang nagpapakalasing siya kasama ang mga gang mates niya lalo at naririnig ko ang masamang balak ng leader ng gang sa akin. Nang pumasok siya sa kuwarto kung saan nila ako inilagak, isinagawa ko ang plano ko. Hindi man ako warfreak, marunong naman akong manipa at manuntok. Ilang suntok at sipa rin ang iginawad ko sa leader na lasing na lasing bago ako tuluyang nakalabas sa silid. Mabuti na lang at may kalayuan ang lugar na pinag-iinuman ng mga members niya kaya nakatakbo ako palabas sa lumang warehouse na iyon. Syempre pa, hinabol nila ako. Malayo-layo rin ang tinakbo namin. Ilang ulit din na muntik na nila akong maabutan. Sa katitingin ko sa kanila ay muntik ko nang hindi nakita ang van na papasalubong sa akin. At nang nakita ko ito ay nagsisigaw ako para mapansin ako ng driver ng van ngunit dahil sa nerbiyos at pagkataranta ay nawalan ako ng malay nang bahagya akong bumangga rito. Mabuti na lang at hindi matulin ang pagpapatakbo ng driver kundi ay nagkalasog-lasog na sana ang katawan ko. Nagising na lang ako na nasa ospital na, salamat sa kung sino man na tumulong sa akin noong gabing iyon. Sinabi ko sa mga magulang ko ang nangyari at nagsampa kami ng kaso. Ngunit dahil mayaman ang pamilyang kinabibilangan ng gangleader, na-dismiss lamang ang kaso na aming isinampa. Kaya naman, plinano na ng mga magulang ko na ilipat na lang ako ng eskwelahan para makaiwas ako sa gulo. Ngunit bago pa mangyari iyon ay may pumuntang abogado sa amin para sabihin na nabigyan ako ng scholarship dito sa Martenei University. Agad na pumayag ang mga magulang ko at heto ako ngayon, kabilang na sa libo-libong mag-aaral ng unibersidad. At dahil nga raw ako ang kauna-unahang scholar ng paaralan, special treatment ang naranasan ko dito gaya ng pagkakaroon ng sarili kong silid na tila isang bachelor’s unit na. Kumpleto ito sa kagamitan, pandalawahan ang kama at de-aircon pa. May mga personal na gamit din akong nadatnan gaya ng laptop at phone. Puno rin ng mga uniporme at bagong damit ang mga closet. At ang pinakamaganda sa lahat, libre din ang pagkain ko at may room service pa. Wala akong ibang gagawin kundi ang mag-aral nang mag-aral. At iyon naman talaga ang purpose ko. Ang manguna sa klase para masabi ko naman na hindi pagsisisihan ng eskwelahan na kinuha nila akong scholar. Hopefully, hanggang kolehiyo ako ay scholar pa rin ako dito sa Martenei. Malaking tulong ito sa aming pamilya lalo na at sa Japan nag-aaral ang kuya ko. Scholar din siya doon ngunit mas marami siyang gastos kumpara sa akin na dito lang sa Pilipinas nag-aaral. Sa ilang araw ko dito sa Martenei U, masasabi ko na okay naman ang lahat. Magagaling ang mga guro at marami akong natututunan sa kanila. Okay din naman ang mga kaklase ko. Mabait sila sa akin. Sa katunayan, napagkasunduan pa nga nila na gawin akong presidente ng klase namin. Isa lang ang nagbibigay ng kaba sa akin at iyon ang grupo ni Marcus Martenei na kung tawagin ng mga estudyante ay 7 Demons. Kung tutuusin, unang tingin sa kanila, malayo ang mga itsura nila sa pangalan ng grupo nila. Oo nga at guwapo at magaganda sila, maporma pa pero hindi mo talaga iisipin na sa itsura nila ay makagagawa sila ng mga bagay na labag sa alituntunin ng Diyos. And if ever man na mali ang akala ko, who am I to judge them? Hanggang hindi nila ako ginagalaw, walang problema sa akin. Noong una, nakakasalubong ko lang sila. Ngunit nitong mga nakaraan, napapansin ko na kung nasaan ako ay naroon din sila samantalang ang pagkakaalam ko ay mga Senior High na sila at may kalayuan ang building nila sa amin. Minsan nga kahit nasa Library ako, bigla na lang silang darating. Hindi naman nila ako binu-bully. In fact, patingin-tingin lang sila na waring nag-oobserba. Iniisip ko tuloy, siguro tinitignan lang nila kung deserve ko ang scholarship na ibinigay ng school sa akin. I just let them. Basta wag lang nila akong sasaktan. One time, dahil hindi ako tumitingin sa dinaraanan ko ay nakabangga ko ang estudyanteng pasalubong sa akin who’s no other than Marcus Martenei. Sa pagtataka ko, waring tumigil ang oras sa hallway na iyon dahil sa pagbabanggaan namin. Lahat kasi ng estudyante ay nakatingin sa amin na waring hinihintay nilang pugutan ako ng ulo ni Marcus Martenei. Nag-apologize ako sa kaniya. Sinagot naman niya ako ng isang tipid na ngiti. Masasabi ko na isa siya sa pinakaguwapong lalaking nakita ko. Iyong tipo ng pagkaguwapong may halong misteryo. Matangkad pa siya at maganda ang pangangatawan. Hindi naman pagiging bakla ang paglalarawan sa kapwa mo lalaki na iba talaga ang katangian, di ba? Nang paalis na ako ay tinawag niya ako sa aking pangalan. Aminado akong nagulat ako dahil buong pangalan ko ang ginamit niya. Nang bumaling akong muli sa kaniya ay sinabi niyang may Welcome Party para sa mga bagong estudyante na hosted ng 7 Demons. He is expecting me to be there daw. Pumayag ako. And tonight is the night of the party. Hindi ako madalas umattend ng mga ganitong pagtitipon ngunit ngayon ay kinakailangan. Ayoko naman na ma-badshot kay Marcus Martenei dahil siya mismo ang nag-imbita sa akin. Kaya naman, pumili ako ng isang simpleng pulang tshirt, jeans at jacket mula sa mga inabutan ko na mga damit sa closet. Simpleng sneakers lang din ang isinuot ko. I was planning to leave the party after an hour dahil alam ko na hindi rin naman ako magiging kumportable doon dahil una, hindi ako party person at magaling makipag-socialize. Ikalawa, hindi ako mahilig sumayaw. Ikatlo, hindi ako umiinom ng alak na alam kong babaha sa party. Sumabay ako sa mga ka-dorm ko sa pagpunta sa building kung saan idadaos ang party. Napakaraming estudyante. Maingay. Magulo. Kaniya-kaniya sila ng grupo samantalang ako ay nasa isang mesa sa gilid lang at nagmamasid. Natahimik lang ang lahat nang dumating ang grupo ni Marcus Martenei. Nang sumeniyas siya, muling bumalik ang ingay ng paligid. Noon ko napagtanto na iginagalang at kinatatakutan nga siya ng mga estudyante. Para naman magtagal ako ng konti, kumuha ako ng canned juice sa mga estudyanteng nagse-serve. Plano ko ang umalis na pagkaubos ko nito. I was busy drinking nang may maupo sa harap ko. “Why don’t you join the party?” he asked. Simpatiko ang ngiti na iginawad niya sa akin. Ibinaba ko muna ang lata ng juice bago ko siya sinagot. “Umm, dito na lang ako.” I smiled at him. “Bakit naman? Ayaw mo bang makakilala ng mga bagong kaibigan?” muli niyang tanong. “Gusto pero... hindi talaga ako mahilig sa mga ganitong parties.” nangingiming sabi ko sa kaniya. Hindi ko maintindihan pero kinikilabutan ako sa pagngiti-ngiti niya sa akin. “Hindi naman masama ang mag-enjoy paminsan-minsan. Everything is not learned in the four corners of the classroom. Enjoyin mo rin ang pagiging binata mo.” Sabi niya as he gave me another creepy smile. Sa lahat ng mga estudyanteng naririto ngayon, bakit ba ako pa ang napili niyang kausapin? “I am... er, enjoying. Kaya nga ako narito, ‘di ba?” “Do you consider sitting in a corner, watching your schoolmates enjoy the night enjoyable?” He tsked. Nag-init naman ang mga pisngi ko. Parang bigla akong nahiya sa mga sinabi niya. “Wait...” bilin niya sa akin bago siya tumayo. Sinundan ng mga mata ko ang paglalakad niya at pagpunta sa isang nasa malapit lang na estudyanteng nagse-serve ng drinks. Kumuha siya ng dalawang baso na may lamang punch at saka bumalik sa kinaroroonan ko. Ilinagay niya muna ang isang baso sa tapat ko bago siya bumalik sa puwesto niya. “Let go of your inhibitions and that drink will help you. C’mon, take a sip,” he encouraged me. Dahil siguro sa napakasimpatiko ng ngiting ibinibigay niya, nagkaroon ako ng lakas ng loob na tikman ang nasa baso. Agad akong napangiwi nang manuot ang lasa ng alak na nakahalo sa juice sa dila ko pero linunok ko pa rin iyon dahil nakakahiya namang dumura sa harap niya, di ba? “Sixteen ka na pero ‘di ka pa rin marunong uminom ng alak.” Natatawa niyang sabi sa akin. “Umm... this isn’t my first time.” Pag-amin ko sa kaniya. noong umuwi kasi si Kuya para magbakasyon, nag-inuman kami. Nakaisang baso din ako ng San Mig Light na punoong-puno ng yelo. So, literally, hindi ko first time uminom ng alak ngayon. “It looks like it is.” Hindi ko alam kung iniinsulto niya ako o binibiro. Nag-iwas na lang ako ng tingin sa kaniya. Muli na lang ako uminom para hindi niya naman sabihing napakaignorante ko. “So, Janus... Tell me about your self.” Pagpapakuwento niya. “Umm, wala namang interesting sa akin na dapat mong malaman.” Pag-iwas ko. Iyon naman ang totoo. Bukod sa masamang karanasan ko sa dati kong school, wala ng interesting sa akin. “But I’m very much interested in knowing you,” seryoso niyang sabi sabay titig sa mga mata ko. Nang hindi ko na makayanan ang bigat ng ginagawa niyang pagtitig sa akin ay ako ang naunang nag-iwas ng tingin. “B-bakit ka naman interesado sa akin?” kinakabahan kong tanong. May alam kaya siya sa nangyari sa akin sa Boys High? “Hmm, sabihin na lang natin na nakuha mo ang interes ko. Tell me, may girlfriend ka na ba?” Muli akong napatingin sa kaniya dahil sa tanong niyang iyon. “Wala. Hindi pa ako nagkakaroon,” nahihiya kong tugon sa kaniya. May epekto na ang alak sa akin kaya nagiging matabil na ang dila ko. Nakapagbibigay na ako ng impormasyong ‘di niya dapat na malaman pa. “Are you gay?” sunod niyang tanong na ikinatawa ko. “Are you seriously asking me if I’m gay?” Nangingiti at napapailing kong tanong. Bakit ba lahat ng mga leaders ng gangs ang tingin sa akin ay bakla ako? “Oo,” sagot niya pagkatapos ay uminom siya ng alak. “Bawal ba ang bakla sa Martenei?” Instead of answering him, I asked him that. “No. Walang pakialam ang school sa preference ng mga estudyante dito.” He answered my question so kinakailangan ko nang sagutin din ang tanong niya. “I’m not gay. And I can’t actually imagine my self having a relationship with a guy. Is there a problem?” Tanong ko sa kaniya nang waring dumilim ang mukha niya sa naging kasagutan ko. “Nothing. Just disappointed that you’re not.” “Excuse me? Ano iyong huling sinabi mo?” I asked him dahil hindi ko lubos na naintindihan iyong sinabi niya dahil sa biglang pag-iingay ng paligid. He looked at me and once again gave me a creepy smile before saying, “I’m definitely sure you will change your mind if not sooner, then later.” Napailing na lang ako sa kaniya. DAHAN-DAHAN akong ibinagsak ni Marcus sa kamang pag-aari niya. Umiikot ang paligid ko dahil sa kalasingan kaya hinayaan ko lang siyang tanggalin ang jacket at damit ko. Pati nang tanggalin niya ang mga sapatos at ang pants ko ay hinayaan ko lamang thinking na bibihisan lang niya ako. Pero nang hilahin na niya ang brief ko pababa ay nagmulat na ako ng mga mata. Bakit pati iyon ay kailangan niyang tanggalin? “M-marcus, b-bakit… p-pati yan?” Nakipaghilahan ako sa kaniya para hindi niya tuluyang maibaba ang aking panloob. “This is the night I’ve been waiting for, Janus. In order for you to be my lover, I have to claim your body.” Mahigpit niyang hinawakan ang dalawang kamay ko at itinaas sa headboard ng kama. Pinaikot niya ang katawan ko kaya napasubsob ako paharap sa kama. Mahigpit na idiniin ng isa niyang kamay ang mga kamay ko habang hinila ng isa pa niyang kamay ang brief ko. Tuluyan na niyang naalis ito at ibinato sa kung saan. “A--no ba ang pinagsasabi mo, Marcus?! Bakit mo ba ginagawa sa akin ito?!” Nahihilo man ay pilit na nanlaban ako para makawala. Ngunit isang malakas na suntok ang ibinigay niya sa isa kong hita kaya napatigil ako sa pagpiglas at namilipit sa sakit. “Ahh!” Naramdaman ko ang pagtali niya sa dalawa kong kamay sa aking likuran. “M-marcus, ano ba ang ginagawa mo?! Bakit mo ako ginaganito? A-anong lover ba ang pinagsasabi mo?! Pareho tayong lalaki!” Sigaw ko nang pinaluhod niya ang aking mga tuhod. “iyon nga ang hindi ko maintindihan eh! Pareho tayong lalaki but why do I feel sexually aroused whenever I see you?! Alam ko sa sarili kong hindi ako bakla! At alam kong ganon ka rin because ever since you came here in Martenei, I’ve been watching you. Pero bakit ganito? Bakit hindi ako matahimik kapag tinitignan kita? Why do I need this painful urge to f**k you?!” Nagsipagtayuan ang mga balahibo ko nang marinig ko ang mga sinabi niya. F-f**k m--?! No! Hindi ito puwedeng mangyari sa akin. Kaya nga ako umalis sa Boys High ay dahil dito tapos ngayon, wala pa akong isang buwan sa bago kong school ay mangyayari na ang pinakakinatatakutan ko. Nangilabot ako nang pilitin niyang paghiwalayin ang mga tuhod ko. Alam kong kitang-kita niya ang likuran ko sa kaniyang ginawa. “No! Marc--aah!” Pandidiri ang una kong naramdaman nang maramdaman ang dila niya sa aking butas. No! Sinubukan ko ang umiwas pero mahigpit ang pagkakakapit niya sa magkabilang binti ko. Ngunit lalo lang akong nasaktan sa ginawa kong pagpipilit na makawala. Hindi ko na rin maiwasang tayuan at panigasan ng p*********i dahil sa kakaibang pakiramdam na bumabalot sa akin. “Hmmmp, Ma-marcus s-stop...ah, s**t!” Maging ang mga daliri ko sa aking mga paa ay namimilipit na dahil sa ginagawa ni Marcus sa likuran ko. Naroong kumagat siya, sumipsip at paikut-ikutin ang dila niya sa aking bukana. At habang tumatagal ang ginagawa niyang pagdila ay nagsisimula nang uminit ang parteng dinidilaan niya hanggang sa balutin na ng nakakapasong init ang buong katawan ko. “Wh-what are you d-doing?!” Nanghihinang tanong ko nang maramdamang may malagkit na tubig siyang ipinahid sa aking likuran. Hindi niya sinagot ang tanong ko. Instead.... “Argh!” Mahabang daliri ang pumasok doon sa parteng kinasusubsuban niya kanina. Pinilit ko ang muling umiwas dahil sa hapding aking nadarama pero mahigpit ang mga paa niyang nakaapak sa mga tuhod ko. “Mar-cus, ple-ase paka-walan mo na--aaah!” Nagpabalik-balik ang mga mahahabang daliri niyang pumasok sa makipot na butas ko. Bumaluktot ang mga daliri sa aking mga paa dahil sa hapding aking nararamdaman. Ang isang kamay ni Marcus ay pumalibot sa matigas kong p*********i at nagtaas-baba doon. Tiniis ko ang lahat. Siguro kapag nagsawa na siya ay pakakawalan din niya ako. Wala akong ibang nagawa kundi ang pilipitan ng katawan at umungol. “Ahmp!! Haah! Haah!” Hingal na hingal ako pagkatapos kong maramdaman na ilinabas na niya ang mga daliri niya sa butas ko. I also came on Marcus’s other hand. Sa wakas, tapos na. Napamulagat ako nang may ipasok siyang maliit na bagay sa likuran ko at itinulak ito ng mga daliri niya papasok sa kaloob-looban ko. Lalo akong nasindak nang maramdaman ang pagtibok ng parte kong pinasukan ng capsule. “Don’t worry, that drug won’t harm you. It will just make you relax.” Pinanuod lang ni Marcus ang unti-unting panghihina ng katawan ko na epekto ng gamot. Nang makita niyang wala na akong lakas ay kinalas na niya ang pagkakatali ko at ihinarap ang katawan ko sa kaniya. I still tried standing pero hindi na talaga ako makagalaw. Nanginginig ang buong katawan ko. Nawalan ng lakas ang mga buto ko. The only strongest sensation I felt was the throbbing inside my ass. Binalot ako ng takot dahil nararamdaman ko ang pangangailangan nitong mapasok. Lalong lumakas ang pagtibok nito nang pumatong ang hubad na katawan ni Marcus sa akin. “W-why...?” Hinang-hina akong tumingin sa kaniya. Isa siya sa pinakaguwapo at may pinakamagandang katawan sa mga nakilala kong lalaki. Mayaman siya, matalino, sikat, at founder ng isang secret notorious gang. Bakit sa akin pa siya gumagawa ng ganitong kahalayan? For cryin’ out loud, pareho kaming lalaki, hindi ba siya nandidiri?! Sinubukan kong iiwas ang aking mukha nang tangkain niyang halikan ako sa labi pero agad niya akong sinabunutan at muling ihinarap sa kaniya. Mahigpit din niyang hinawakan ang panga ko para hindi ko maigalaw pa ang aking mukha. I tried pushing his body away from me pero walang lakas ang mga braso ko. Sinibasib ni Marcus ng halik ang bibig ko but I didn’t open my mouth. Marcus bit my lower lip hard drawing out some blood from it. “Ah!” I whimpered in pain. Marcus then entered his probing tongue inside my mouth. When he found my tongue, he nipped on it. “Mmph.” Was all the sound that I could do. I can feel Marcus’s hot, hard manhood poking on my body. I knew from the feel of it that he is way bigger and longer than mine which was brushing on Marcus’s flat, muscled tummy. I can’t help the whimper of pain escaping from my mouth when Marcus bit on my flesh down to my already hard n*****s. Then I felt his hand on my shaft going up and down, slowly at first then faster. “Uh! Uuh! Uh!” Napatingala ako dahil ang pandidiri sa ginagawa niya sa akin ay napalitan na ng masarap na sensasyon. Ilang mahigpit na pagtaas at baba pa ng kamay niya at tuluyan na akong naglabas ulit. It was so good that my body deliciously vibrated from my o****m. I closed my eyes tightly as I felt that earth-shattering sensation. I wasn’t even paying attention when Marcus used my c*m to make my hole wet. Napamulagat akong muli nang ilagay niya sa mga braso niya ang magkabilang binti ko making my lower part face him at ihinawak niya ang mga kamay niya sa magkabilang balikat ko. “Now, it's my turn.” Nanlilisik ang mga mata niyang nakatingin sa akin. My heart pounded in anticipation. “M-marcus. “ naninigas ako sa takot sa gagawin niya at sa mararamdaman ko. Marcus kissed my lips passionately and slowly entered my rear. “Mmmph!” I groaned from the attack. Flesh by flesh, Marcus’s rock hard shaft penetrated my ass. The pain was unbearable. My breathing stopped because of the flesh-cutting pain. “Umph!” It was Marcus turn to groan inside my mouth as if he’s also in pain. “It… h-hurts!” Maluha-luha kong pag-angal. Sinubukan ko pa ang umatras pero mas lalo niya akong ikinulong sa katawan niya. “Bear it. I’m halfway in,” humihingal niyang bulong as he bit on my neck. “Argh! Ahhh!” Napaarko ang aking katawan sa hapdi at sakit nang magsimula siyang gumalaw. Marcus pushed his whole length harder way deep, deep inside of me. “Uhh! ARGH!” Marcus groaned like a hungry monster. He slowly pulled then pushed harder. Sa umpisa, iilan lang ang paglabas at pagpasok niya until his movements went faster, almost animalistic. It was painfully raw. Masakit. Mahapdi. Masarap. I felt it all from the man who devirgined my ass and claimed me as his lover. Marcus Liam Martenei, heir of the Martenei Group of Companies. Guwapo, macho, matalino, sadista. He is the supreme leader of the 7 Demons and he carries the name The Sadist in the world of the gangsters. And I am Chester Janus Serna, a campus heartthrob and the man with the most innocent eyes. And this is my story in the hands of… the Sadist.