บทที่ 35 ผมขอชอบคุณได้ไหม
“คุณช่วยทวิตข้อความเรื่องงานแจกลายเซ็นแทนผมที แล้วเช็คข้อความในเฟซบุ๊กให้ด้วย” ชายหนุ่มยื่นแฟลชไดร์ฟให้หญิงสาวเมื่อมาถึงห้องทำงานที่บริษัท แล้วเดินออกไปโดยไม่บอกกล่าวว่าจะไปที่ใดเหมือนทุกครั้ง
“เป็นอะไรของเขานะ” ดาวลดาบ่นตามหลัง ลงมือทำงานตามที่เขาสั่งด้วยการนั่งจ้องที่แป้นตัวอักษรของโน้ตบุ๊ก แล้วได้แต่ถอนหายใจ.. ที่นี่คือเกาหลีใต้ไม่ใช่เมืองไทย เธอจะพิมพ์ได้อย่างไรในเมื่ออ่านภาษาเขาไม่ออก จึงลองเสียบแฟลชไดร์ฟแล้วเปิดดูข้อมูล เผื่อว่าบางทีอาจจะมีงานอื่นที่ทำได้บ้าง แต่เธอคิดผิด
เมื่อไม่มีอะไรทำจึงใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ด้วยการเช็คอีเมลของตัวเองและเปิดกล้องคุยกับวาสนา...
วูซองอาวางโทรศัพท์ แล้วมองญาติผู้น้องที่นั่งตีหน้าเครียดมาสักพักแล้วด้วยความสงสัย
“มีอะไรว่ามา”
“ผมจะเปลี่ยนรหัสประตูใหม่”
“ก็ตามใจนายสิ มาบอกฉันทำไม” วูซองอาตอบแบบไม่ต้องคิด เพราะมั
