บทที่ 27 จ้างส่วนตัว
เจสันฉีกยิ้มกว้างยอมทำตามที่เธอต้องการด้วยความรู้สึกที่สุขใจ
“เป็นไงบ้าง ฝีมือฉันใช้ได้ไหม” เธอถามชายหนุ่มที่กำลังเคี้ยวอาหารคำโตด้วยความขบขัน
“อือ” เจสันพยักหน้าตอบรับสั้น ๆ เพราะไม่สามารถพูดได้
“มา ๆ ฉันรินให้” ดาวลดาดึงขวดโซจูที่เขาเพิ่งเปิดจากมือของเขา
เจสันดื่มโซจูจนหมดถ้วยเพื่อให้อาหารคำโตที่กลืนไปก่อนหน้าลงสู่ท้องให้คล่องขึ้น
“อ้า!” เขาทำเสียงเมื่อดื่มโซจูหมดถ้วย “เป็นซัมยับซันและโซจูที่อร่อยมาก”
เห็นสีหน้าบิดเบี้ยวของเขาก็หัวเราะ “คิก ๆ ๆ แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
“ผมว่าโซจูสองขวดนี้ดีกรีไม่เท่ากันนะ”
ดาวลดาหยิบขวดทั้งสองใบมาเทียบดู “ใช่จริง ๆ ด้วย คนละยี่ห้อแต่ดูผ่าน ๆ แล้วคล้ายกันมาก ดีกรีก็ต่างกัน” เธอให้เขาดู เมื่อได้รับคำยืนยันว่าใช่จึงหันไปเรียกแม่ค้ามาต่อว่าเล็กน้อย และขอเปลี่ยนเอายี่ห้อเดิมที่ดีกรีอ่อนกว่า “ฉันไม่ได้เรื่องมากนะเจสัน แต่มัน
