ภายในบ้านผู้เฒ่าทั้งสองไม่มีสิ่งของตกแต่งภายในบ้านมีเพียงโต๊ะนั่งกินข้าวที่ห้องโถ่ง และไม่มีของกินที่สามารถนำออกมารับแขกได้เลย คุณยายซูรินน้ำร้อนใส่ถ้วยให้จินเยว่ด้วยความละอาย
เมื่อก่อนครอบครัวของเธอมีพร้อมทุกอย่างไม่ว่าจะเสื้อผ้าดี ๆ อาหารอร่อย หรือแม้แต่ใบชาที่ดีมูลค่าหลายร้อยหยวนที่จัดเตรียมไว้รับรองแขก
แต่ดูในเวลานี้แม้แต่ใบชาที่เลวหญิงชราก็ไม่สามารถนำมาให้จินเยว่ดื่มได้ ได้แต่ใช้น้ำร้อนต้อนรับหญิงสาว คุณยายซูรู้สึกเศร้าใจยิ่งนักกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอเมื่อหลายสิบปีก่อน
“หญิงสาวหญิงชราคนนี้ขอโทษที่ไม่สามารถนำชามารับรองคุณได้”
“คุณยายเรียกฉันว่าจินเยว่เถอะค่ะ ไม่เป็นไรที่จะดื่มน้ำร้อนมันดีต่อสุขภาพของเราเช่นกัน”
“ดี ดี จินเยว่ต่อไปคุณสามารถเรียนฉันว่าคุณยายซูและเรียกตาเฒ่านั้นว่าคุณตาซูได้เช่นกัน”
“คุณยายซูฉันต้องขอโทษด้วยที่ไม่สามารถมาดูอาการป่วยของคุณได้ตามที่บอกว่า
