เมื่อนอนมองเจ้าตัวก้อนขนสีดำที่อยู่ในมืออยู่นาน จินเยว่จึงขยับตัวลุกขึ้นนั่งแต่สิ่งที่เธอมองเห็นในสายตาตอนนี้ เธอไม่ได้อยู่ภายในเต็นท์ที่พักชั่วคราวของห่าวหราน แต่มันกลายเป็นว่าเวลานี้จินเยว่อยู่ที่บริเวณลานหน้าบ้านของเธอที่เซินเจิ้น สายตาของจินเยว่มองดูต้นไม้ ดอกไม้ที่เคยปลูกไว้ที่ลานบ้านที่เซินเจิ้นด้วยความสงสัย ลานบ้านนี้เป็นลานบ้านที่คุณยายยกให้เธอเมื่อหลายเดือนเธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง
เธอย้อนกลับมาที่ยุคของอนาคตแล้วใช่ไหม จินเยว่ปล่อยเจ้าตัวก้อนขนสีดำก่อนที่จะผุดลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ เธอสามารถย้อนกลับมาที่อนาคตได้จริง ๆ ใช่ไหม จินเยว่เดินสำรวจดูต้นไม้เธอจำได้ว่าเคยสั่งมาปลูกไว้ที่ลานบ้านของเธอในยุคอนาคตจินเยว่รู้สึกตื่นเต้นอย่างที่สุด
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสุดท้ายแล้วเธอจะได้กลับมาในยุคปัจจุบันที่เป็นยุคของเธอ หรือว่าตอนนี้เธอกำลังฝันจินเยว่หยิกแขนตัวเองตัวเองอย่างแรงก่อนที่จะร้องเบา
